Είναι πολύ σημαντικό όταν θελήσουμε να αλλάξουμε την συναισθηματική μας κατάσταση, να μπορέσουμε πρώτα να την αποδεχτούμε. Aν ντρεπόμαστε ή δεν δεχόμαστε ότι νιώθουμε έτσι, δεν μπορούμε να προχωρήσουμε.
Κατά παράδοξο τρόπο, η κατάθλιψη και τα αρνητικά συναισθήματα που νιώθουμε μπορεί να είναι μια μεγάλη ευκαιρία για θετική αλλαγή στη ζωή μας. H δυσάρεστη ενέργεια αυτών των συναισθημάτων μας ωθεί να βρούμε τρόπους να νιώσουμε καλύτερα.
Μπορούμε να αξιοποιήσουμε αυτήν την εσωτερική ώθηση, για να κάνουμε αλλαγές στον εαυτό μας και τη ζωή μας. Σ’ αυτή την περίπτωση τα δυσάρεστα γεγονότα, καταστάσεις και συναισθήματα γίνονται ευκαιρίες προσωπικής βελτίωσης.
Δεν αρκεί όμως η ελεύθερη βούληση για να αξιοποιήσουμε αυτές τις ευκαιρίες. Άλλωστε όπως έχει ειπωθεί εύστοχα, «βλέπω το καλύτερο και το επικροτώ, και όμως πράττω το χειρότερο». Η ελευθερία της βούλησής μας δεν μεταφράζεται αυτομάτως σε πράξη. Αν γινόταν αυτό, τα προβλήματά μας θα ήταν πολύ λιγότερα έως μηδαμηνά!
Στην πραγματικότητα…
διαπιστώνουμε συχνά ότι συνεχίζουμε ανήμποροι να βυθιζόμαστε μέσα στην αρνητικότητα, παρά την θέλησή μας. Στο σημείο αυτό φαίνεται σαν να μην έχουμε επιλογή ή – πράγμα που είναι το ίδιο – να μην μπορούμε να κάνουμε πράξη αυτό που υπαγορεύει η ελεύθερη βούλησή μας.
Εξάλλου μπορούμε να παρατηρήσουμε το εξής:
όταν στην ζωή παρουσιάζεται ένα νέο πρόβλημα, για το οποίο η παλιά προσαρμογή είναι ανεπαρκής, είναι φυσικό να νιώθουμε ότι δεν έχουμε αρκετή ψυχολογική ενέργεια. Είναι σαν να ξεχειλίζει το ποτήρι.
Αυτό μπορεί να συμβαίνει επειδή ένα παλιό κεφάλαιο στην εμπειρία μας έχει κλείσει και αυτό που χρειαζόμαστε για την καινούργια εμπειρία είναι μία πληροφορία ακόμα άγνωστη σε εμάς. Αυτή όμως η απόσυρση που νιώθουμε είναι απαραίτητη και μας δίνει την δυνατότητα να επανατοποθετηθούμε διαφορετικά στην ζωή.
Αν… ερμηνεύσουμε αυτή την απόσυρση με έναν τόνο “αυτομομφής”, θα θεωρήσουμε τον εαυτό μας τεμπέλη, ανίκανο και αδύναμο, διαιωνίζοντας με αυτόν τον τρόπο τον φαύλο κύκλο των αρνητικών συναισθημάτων.
Όταν… νιώθουμε συνεχώς ένοχοι ή αποτυχημένοι, βρισκόμαστε σε μία πνευματική κατάσταση που παραλύει κάθε δυνατή προσπάθεια.
Αν… παραμείνουμε προσκολλημένοι σε αυτήν την αρνητική διόγκωση του εαυτού, δεν θα προσπαθήσουμε για τίποτα, δεν θα μάθουμε τίποτα, αφαιρούμε από τον εαυτό μας την δυνατότητα να εξελιχθεί και απομονωνόμαστε από την ζωή.
Η εμφάνιση ενός νέου προβλήματος μας καλεί στην πραγματικότητα να επανεφεύρουμε τον εαυτό μας, να αναδιατάξουμε θετικά την εμπειρία μας, οδηγώντας την σε δρόμους που ίσως μέχρι τότε δεν υποψιαζόμασταν καν. Πρόκειται στην πραγματικότητα για μία ευκαιρία εμπλουτισμού της ίδιας μας της ύπαρξης.
Η Μάρω Μπέλλου είναι ψυχολόγος – ψυχοθεραπεύτρια. Κατά την κλινική της πρακτική ακολουθεί την αυτοσχεδιαστική μέθοδο. Έχει λάβει ειδίκευση στη Συστημική Ψυχοθεραπεία, έχει εμβαθύνει με διατριβή στην Υπαρξιακή Ψυχοθεραπεία και τα τελευταία χρόνια έχει στραφεί στην Ψυχανάλυση.
Πρόσφατα κυκλοφόρησε το βιβλίο της με τίτλο: «Ο γκατζετ-Eros: ο έρωτας στα χρόνια της τεχνολογίας» από τις εκδόσεις Ι. Σιδέρης.
(Για περισσότερες πληροφορίες επισκεφθείτε: http://www.marobellou.gr/el/)