Βοηθώντας κάποιον να ξεπεράσει την «απώλεια» ενός προσώπου!

Ένας άνθρωπος που βιώνει την απώλεια ενός αγαπημένου του προσώπου…πενθεί & το μόνο βέβαιο είναι ότι χρειάζεται βοήθεια, υποστήριξη & συμπαράσταση για ένα εύλογο & μεγάλο χρονικό διάστημα έως ότου μπορέσει (ως ένα βαθμό) να προσαρμοσθεί & να συμφιλιωθεί με την ιδέα ότι θα αποχωριστεί για πάντα το αγαπημένο του πρόσωπο. Το πένθος είναι μία κατάσταση όπου πλήθος συναισθημάτων (θλίψη, ψυχική οδύνη, συντριβή) κατακλύζουν τον άνθρωπο που θρηνεί για το αμετάκλητο, αναπότρεπτο & οριστικό γεγονός της απώλειας.

 Τι μπορώ να κάνω για να συμπαρασταθώ…;

Υπάρχουν διάφοροι τύποι υποστήριξης κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, τόσο σε πρακτικό όσο και σε συναισθηματικό επίπεδο.

Πρακτική υποστήριξη

Προσπαθήστε να τους ενθαρρύνετε να ασχοληθούν με τα πράγματα που έχουν παραμελήσει. Για παράδειγμα, να φροντίσουν τα παιδιά, να απασχοληθούν με κάτι για να αποφορτιστούν συναισθηματικά και έστω παροδικά να απομακρυνθούν από το φάσμα της θλίψης, του πεσιμισμού & των «μαύρων» σκέψεων.
Προσφερθείτε να τους βοηθήσετε σε κάτι συγκεκριμένο, για παράδειγμα «Θα μπορούσα να φροντίζω τα κατοικίδια για λίγο» ή «να σου ψωνίσω τρόφιμα;». Για αυτούς τους ανθρώπους είναι δύσκολο να ζητήσουν βοήθεια και έχουν δυσκολία στην λήψη αποφάσεων ή την εξεύρεση τρόπων που μπορούν να βοηθήσουν οι άλλοι.

Συναισθηματική υποστήριξη

Θα πρέπει να γνωρίζετε ότι το άτομο περνάει πραγματικά πολύ δύσκολες και σκληρές στιγμές. Σεβαστείτε το δικαίωμά τους να να ζήσουν την ένταση της θλίψης. Αφήστε τους να θρηνήσουν με τον τρόπο που είναι πιο φυσικό και άνετο για αυτούς και να παρέχετε υποστήριξη όπου είναι χρήσιμη.

Κάποιοι άλλοι τρόποι με τους οποίους μπορείτε να παρέχετε υποστήριξη:

• Επικοινωνήστε με το άτομο όταν ενημερωθείτε για το γεγονός. Πείτε του ότι λυπάστε για την απώλεια τους, ή στείλτε μια κάρτα ή λουλούδια. Αν δεν ξέρετε τι να πείτε, μπορείτε απλά να γράψετε «σε σκέφτομαι».

• Διατηρήστε επαφή από κοντά ή τηλεφωνικά. Οι επισκέψεις θα πρέπει να μην είναι μεγάλες.

• Ακούστε: Αυτό είναι ίσως το πιο σημαντικό πράγμα που μπορείτε να κάνετε.

• Ζητήστε του να μιλήσει για το πρόσωπο που έχει πεθάνει, αναφέρετε το όνομα του ατόμου, ζητήστε να δείτε φωτογραφίες, μοιραστείτε ιστορίες.

• Αποδοχή & κατανόηση της συμπεριφορά του – κλάμα, ηρεμία, γέλια. Επιτρέψτε εκφράσεις θυμού, ενοχής και ευθύνης.

• Πραγματικά προσπαθήστε να κατανοήσετε τις αντιδράσεις του. Ο καθένας είναι διαφορετικός και όλες οι αντιδράσεις είναι φυσιολογικές.

• Να είστε υπομονετικοί. Οι άνθρωποι μπορεί να χρειαστεί να πουν την ιστορία τους ξανά και ξανά χωρίς διακοπή. Αυτό τους βοηθά να έρθουν σε συμπεράσματα, και να κατανοήσουν τι έχει συμβεί.

• Συμπεριλάβετε τα παιδιά και τους νέους στη διαδικασία και να γνωρίζετε ότι ίσως έχουν ιδιαίτερη ανάγκη για στήριξη.

• Να γνωρίζετε ξεχωριστές στιγμές που θα μπορούσαν να είναι σημαντικές, και ιδιαίτερα δύσκολες, για το άτομο που πενθεί, όπως εορτές, επετείους, γενέθλια.

• Απελευθερώστε τα συναισθήματά σας από αμηχανία και απόγνωση.

• Διατηρήσετε τη δική σας ευημερία και ψυχραιμία ώστε να αντλεί θετική αύρα από εσάς.

 Κρατήστε του το χέρι… αγκαλιάστε το ν τρυφερά & θέρμη… κοιτάξτε τον στα μάτια ή επιτρέψτε στον εαυτό σας να κλάψει ειλικρινά & ολόψυχα μαζί δείχνοντας ότι συναισθάνεστε την οδύνη του & ότι συμπάσχετε στον πόνο του.

Ο θάνατος αποτελεί ορόσημο & στιγματίζει για πάντα το υπόλοιπο του βίου…όπου μετά από αυτό συντελούνται κοσμογονικές & κατακλυσμιαίες αλλαγές και ανατροπές αφού…  σηματοδοτεί την οριστική απώλεια του αγαπητού (λατρευτού, πολυαγαπημένου) προσώπου & το πιο τραγική αλλά τραυματική δοκιμασία & εμπειρία που μπορεί κάποιος να βιώσει και για αυτό απαιτείται χρόνος για τον πενθούντα να αποδεχτεί το τετελεσμένο γεγονός της απώλειας, να το συνειδητοποιήσει & να συνηθίσει στην ιδέα ότι θα πρέπει να δεχθεί την σκληρή πραγματικότητα ότι θα υποστεί τη δοκιμασία να ζήσει το υπόλοιπο του βίου του δίχως το αγαπημένο του άνθρωπο & να προχωρήσει μόνος…

Η σιωπηλή σας συμπαράσταση αλλά και η τρυφερή &συνάμα διακριτική σας παρουσία μπορεί να είναι ότι πιο πολύτιμο έχετε να προσφέρετε σε κάποιον που  πενθεί…

του Λάσκαρη Κωνσταντίνου