– 1η Πράξη… «Τράπεζα οξυγόνου»
Ο άνθρωπος από τη φύση του είναι φτιαγμένος να διαμορφώνει σχέσεις με άλλους ανθρώπους και δια μέσου αυτών να αξιοποιεί τα συναισθήματα που έχει μέσα του. Οι σχέσεις και τα συναισθήματα που βιώνουμε στην καθημερινότητα μας σε… φιλικό, ερωτικό ή οικογενειακό επίπεδο, δεν είναι πάντοτε αμφίδρομα. Το γεγονός αυτό συχνά οδηγεί σε δυσαρέσκεια και συναισθηματικά παράσυτα,τα οποία διαβρώνουν και οδηγούν σε μαρασμό το υγιές μέρος τους.
Οι διάφορες εμπειρίες, ακόμη και οι αρνητικές βοηθούν στην εξέλιξη του ανθρώπου, με την προϋπόθεση ότι στην πορεία νοηματοδοτούν με έναν διαφορετικό τρόπο τη ζωή του.
Στην σημερινή εποχή.. εν έτη 2017 το να μοιράζεσαι συναίσθημα, μοιάζει κάπως σαν να μοιράζεσαι… οξυγόνο. Δεν είναι λίγες οι φορές που οι άνθρωποι διαγκωνίζονται για το ποιος θα αναπνεύσει πρώτος.
Πολλές φορές τρομάζουμε στο άκουσμα ενός αυστηρού όρου… στο μάτι και στο αφτί.Ένα από τα αναγκαστικά «προνόμια» που κληρονομούμε μεγαλώνοντας μέσα σε κοινωνίες, είναι εκείνα που μας αφυπνίζουν έντονα με προειδοποιητικά καμπανάκια, προκειμένου να μην κάνουμε κάτι. Η αντιστροφή της ψυχολογίας δεν είναι τέχνη, αν και… τεχνίτες υπάρχουν πολλοί! Μην ξαφνιάζεστε από τίτλους.
Αρκετοί άνθρωποι πολλές φορές στην πορεία της ζωή τους, έχουν αναπτύξει μηχανισμούς αυτοάμυνας με πολλούς τρόπους …Έρευνες έχουν δείξει, πως η ιδέα της «αντίστασης» έρχεται όταν απειλείται η προστασία της ελευθερίας. Το να προσπαθείς να αντιστρέψεις μια”απειλή” και κυρίως ασυνείδητα, δεν είναι κάτι κακό. Η μετάφραση της κατάστασης αυτής βέβαια, εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τον τρόπο που το άτομο έχει συνηθίσει να σκέφτεται, να αναλύει και να συνδέει τις καταστάσεις.
Στις συναισθηματικές μικροληστίες (διότι ο καθένας εθελοντικά διατίθεται να ρημάξει! τον άλλο) δυστυχώς, δεν συνηθίζονται οι απουσίες… Σε αυτές τις καταστάσεις άμεσης απειλής, η τράπεζα οξυγόνου προσφέρει μικρά «δάνεια αναπνοών» προκειμένου να αποφευχθεί η συναισθηματική ασφυξία.
– 2η Πράξη «Για πριγκίπισσες – το προειδοποιητικό άγγιγμά του… συνειδητοποιώ»!
Κάθε λεπτή γραμμή του όποιου συναισθήματος, δίνει μια σημαντική θέση σε κάποιον που έχει υπάρξει ή εισβάλλει στη ζωή μας, ακόμη και αν δεν το καταλάβαμε όταν συνέβη. Ο ωφελιμισμός μέσα στο «συναισθηματικό ανάκτορο των αστέγων», θα ήταν καλό να έχει ένα μικρό, στενό, συγκεκριμένο δωμάτιο.
Στα μεγάλα και φωτεινά δωμάτια άλλωστε, ήδη κατοικούν οι επιλογές των προσωπικών μας συναισθημάτων, αντιλήψεων και θέσεων. Για όσο η παραπάνω διαμονή συνεχίζεται αρμονικά και τακτοποιημένα στο μυαλό μας, είμαστε και νιώθουμε ψυχικά υγιής.
Παράλληλα η επιβράβευση της αποχής από σίγουρα λάθη, είναι μια διαδικασία που δυναμώνει το ατομικό κίνητρο. Από τα παραπάνω προκύπτει πως οι ευαίσθητες ψυχές, είναι καλύτερο να σημαδεύουν μπαλκόνια με κλειστά παντζούρια… ακόμη και αν το σημάδι έχει πορεία προς το ίδιο το ανάκτορο…
Έτσι, σε περίπτωση που θα πετύχουμε κάποιο πρίγκιπα, τουλάχιστον να μη το ξέρουμε και στενοχωρηθούμε. Εκείνος που σου σκάβει το λακκάκι στο πιγούνι από ερώτα , συνήθως σου φορά και νέα χρωματιστά γυαλιά. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να μεταφράζεις την μετατροπή σου σε πλεονέκτημα. Ο Samuel Beket μεταξύ άλλων ,έχει αναφέρει πως η συνειδητοποίηση του ατόμου, είναι η κινητήριος δύναμη που σπρώχνει κάποιον στο παιχνίδι της μοίρας …
– 3η Πράξη «Ομάδες εναντίων νομάδων …η σύγκρουση»!
Καθώς το μέτωπο σου βουτά με το κεφάλι, όλο και βαθύτερα στο συναίσθημα με σκοπό να αποφασίσεις, συνήθως νιώθεις μπερδεμένος. Μολαταύτα τα πράγματα είναι ξεκάθαρα και οι επισκέπτες 2 . Το νοιάξιμο και η αναισθησία. Υπάρχουν άφθονοι δότες για καθένα από αυτά και συνήθως εμφανίζονται σε ομάδες, όντας ευδιάκριτες σε όσους κάποτε μας έμαθαν να αισθανόμαστε κάτι. Η ανεξέλεγκτη ευτυχία των ερωτευμένων που βρίσκονται σε… μέθη, ποτέ δεν ειδοποίησε έκτων προτέρων! Τα κριτήρια με τα οποία επιλέγουμε τους άλλους, συνήθως μας βοηθούν να καταλάβουμε καλύτερα και ποιοι είμαστε. Για να καταλήξουμε σε κάποιο συμπέρασμά, ας λάβουμε υπόψιν ότι στα συναισθήματα μεταξύ άλλων, συμπεριλαμβάνονται τα αθώα και τα λαθραία. Τα τελευταία στερούνται μόνιμης διαμονής, αλλά τουλάχιστον παραμένουν ειλικρινή και δεν στερούνται αγάπης.
– 4η Πράξη «Ρωμαλέες διαδρομές».
Τα συναισθήματα μας συχνά, ( εικονικά ) προσομοιώνονται σε κάποιο «πολυμορφικό» μεταφορικό. Από τον τρόπο που θα διαχειριστείς τους δείκτες ταχύτητας, εξαρτάται το πώς και το που θα σε βγάλει. Τις μικρές ώρες που το δέρμα βρέχεται από το θάρρος της θύμησης ασυνείδητα, (κάποιοι ίσως θυμάστε), η άγνοια είναι ανακουφιστικότερη από τη λατρεία. Αποδίδεις τιμές, διαμέσου του συναισθήματος σε ότι θαυμάζεις…
Πολλές από τις επιπτώσεις των ψυχοπαθητικών διαταραχών που προκύπτουν στον άνθρωπο, σχετίζονται με την έλλειψη της αναγνώρισης τους, αλλά και με μόνιμους ντόπιους όπως ο πόνος. Εσύ που αναγνωρίζεις και ορίζεις τη διαδρομή ,να ξέρεις ότι από τους σταθμούς των… Αγάπη, σεβασμός, δοτικότητα, αξιοπρέπεια, ευαισθησία, αυτογνωσία, εγκράτεια, πόθος, πάθος, μίσος κ.α Στις ρωμαλέες διαδρομές, προκειμένου να αποφύγουμε τις απώλειες, δεν υπάρχει καλύτερος σύμβουλος από ένστικτο. Η ασυνείδητη γνώση που κάποιες φορές έχει να κάνει με παράπλευρα βιώματα, καλλιεργείται εσωτερικά, χωρίς αυτό να αποτελεί απαραίτητα κάποια δεξιότητα. Ας αρκεστούμε πως απλώς μπορεί να βοηθά εκείνον που το αισθάνεται. Πλήθος ερεθισμάτων τα οποία διεγείρουν τις αισθήσεις μας, προκαλούν συναισθήματα, χωρίς να ξέρουμε το πώς και το γιατί.
Μέσα από αυτές διαφορετικές προσεγγίσεις, εάν κάποιοι εντόπισαν κάτι κοινό … εάν αισθάνονται λουλούδια στις ψυχές τους, που γεννούν δάκρυα στα μάτια τους, είναι καλό. Είναι και αυτό ένα κομμάτι αυτοβελτίωσης .
Κατορθώσαμε λουλούδια… πάνω σε κάθε δάκρυ που πεθαίνει.
Της Θάλειας Δέσποινας Λεκκάκου.
(175)