Γράφει η Κατερίνα Ζαγοραίου
Να κάνω υπομονή, να σιωπήσω, να μη φέρω αντίρρηση, να μην εκφράσω το τι νιώθω, να λέω συνέχεια ναι και να περιμένω ότι όλα θα φτιάξουν;
Τα παραπάνω είναι ερωτήματα που όλοι έχουμε κληθεί να απαντήσουμε κάποια στιγμή στη ζωής μας. Οι παλιότερες γενιές έλεγαν ότι με την υπομονή φτιάχνουν όλα, ότι η γυναίκα δεν πρέπει να λέει πολλά μέσα στη σχέση ή μέσα στο γάμο, ότι πρέπει να είμαστε ανεκτικοί, να μη ζητάμε πολλά και να μην έχουμε πολλές απαιτήσεις.
- Αυτή ήταν και η σωστή συνταγή για τον σωστό γάμο. Ισχύει όμως αυτό; Ήταν όντως μια επιτυχημένη συνταγή; Και πως θα ερχόταν η αλλαγή, πως θα έφτιαχναν όλα, αν κανείς δεν έλεγε στον άλλο τι τον ενοχλούσε;
Σύμφωνα με έρευνες μάλλον δεν ήταν επιτυχημένη συνταγή, απλά οι άνθρωποι μάθαιναν να ζούνε τελικά με το πρόβλημα τους και έμεναν με την αέναη ελπίδα ότι θα βελτιωθούν τα πράγματα.
Έρευνες που έγιναν σε νιόπαντρα ζευγάρια έδειξαν ότι οι σχέσεις που άντεχαν και δεν κατέληγαν στο διαζύγιο ήταν εκείνες που οι σύντροφοι μίλαγαν, διαπληκτιζόταν, έλεγαν τι τους ενοχλεί και όχι εκείνες που βασιζόταν στην υπομονή και στη σιωπή.
Δυστυχώς και σήμερα ακόμη βλέπουμε, κατά τα άλλα μοντέρνα ζευγάρια, να μη τολμούν να αντιδράσουν και να μιλήσουν ο ένας στον άλλο για όσα τους ενοχλεί. Να κάνουν χρόνια υπομονή για να μη χαλάσουν τον γάμο ή τη σχέση τους καθαρά και μόνο από ανασφάλεια και από τον φόβο της μοναξιάς. Είναι όμως αυτό ευτυχία;
-
Σαφέστατα και πρέπει να κάνουμε υπομονή, όμως αφού έχουμε πει πρώτα στον άλλο τι μας ενοχλεί…
Τότε μπορούμε να δώσουμε χρόνο και να περιμένουμε να γίνουν αλλαγές, αν όμως δεν έχουμε μιλήσει, τότε πώς θα ξέρει ο άλλος τι μας ενοχλεί στη συμπεριφορά του για να το αλλάξει; Θα το μαντέψει;
Δεν πρέπει να συμβιβαζόμαστε άνευ όρων και να περιμένουμε να προχωρήσει κάτι , γιατί ο μόνος τρόπος να προχωρήσει είναι αν συνεχίσουμε να συμβιβαζόμαστε.
-
Πρέπει να μιλάμε γιατί μόνο έτσι αποφορτίζουμε το κακό κλίμα και τις αρνητικές καταστάσεις. Μόνο έτσι μπορούν να λυθούν τα προβλήματα και οι παρεξηγήσεις.
-
Πρέπει να εκφραζόμαστε να λέμε τι μας αρέσει και τι όχι , τι μας ευχαριστεί και τι θέλουμε να αλλάξουμε .
Μόνο έτσι μπορεί να προχωρήσει μία σχέση, να είναι υγιής και να στηρίζεται στον αλληλοσεβασμό και στην ικανοποίηση των επιθυμιών και των δύο συντρόφων. Διαφορετικά δεν υπάρχει και νόημα συνύπαρξης και συμβίωσης. Η υπομονή από μόνη της δεν φτάνει. Σύμφωνα με τους ψυχολόγους πρέπει να εκφραζόμαστε, να αντιδρούμε και να παλεύουμε για την ευτυχία μας.
(974)