Η θεραπευτική προσέγγιση της «εφηβικής» κατάθλιψης!

Η κατάθλιψη μπορεί να καταλήξει επικίνδυνη αν παραμένει χωρίς θεραπεία. Αντιμετώπισε την και βρες ξανά το χαμόγελο σου.

Είναι ιδιαίτερα χρήσιμο για κάποιον να ζητήσει επαγγελματική βοήθεια, μόλις παρουσιαστούν τα πρώτα συμπτώματα. Ο έφηβος μπορεί να επισκεφτεί κάποιον σύμβουλο ψυχικής υγείας μαζί με τους γονείς του. Οι γονείς μπορούν να δώσουν στο γιατρό συγκεκριμένες πληροφορίες σχετικά με τα συμπτώματα, πόσο και αν επηρεάζουν την καθημερινή ζωή του παιδιού και όλα όσα έχουν παρατηρήσει σε σχέση με προηγούμενη συμπεριφορά του.

Ακόμα, ο γιατρός θα πρέπει να ενημερώνεται αν υπάρχουν και άλλοι συγγενείς που έχουν διαγνωστεί με κατάθλιψη ή άλλες διαταραχές ψυχικής υγείας. Επίσης, στο πλαίσιο της διάγνωσης της κατάθλιψης ο γιατρός θα πραγματοποιήσει και κλινική εξέταση του εφήβου ώστε να ελέγξει για ιατρικές αιτίες των συμπτωμάτων.

 Ζητήστε την γνώμη από ένα ψυχολόγο

Αν δεν υπάρχουν προβλήματα υγείας που προκαλούν κατάθλιψη, ρωτήστε το γιατρό σας να σας παραπέμψει σε έναν ψυχολόγο ή ψυχίατρο που ειδικεύεται σε παιδιά και εφήβους. Ένας ψυχολόγος με προηγμένη εκπαίδευση και ένα ισχυρό υπόβαθρο επαγγελματικής θεραπείας στους εφήβους είναι το καλύτερο για την φροντίδα του. Όταν επιλέγετε έναν ειδικό, πάντα να λαμβάνετε υπόψη τη γνώμη του παιδιού. Κανένας ψυχολόγος δεν κάνει θαύματα και καμία θεραπεία δεν λειτουργεί σε όλους το ίδιο. Εάν το παιδί αισθάνεται άβολα ή απλά δεν υπάρχει «σύνδεση» με τον ψυχολόγο ή ψυχίατρο, να επισκεφτείτε κάποιον άλλον που μπορεί να ταιριάζει καλύτερα με τον έφηβο.

Μην βασίζεστε μόνο σε φαρμακευτική αγωγή

Υπάρχουν μια σειρά από επιλογές για την θεραπεία της κατάθλιψης στους εφήβους, όπως λογοθεραπεία, ομαδική θεραπεία και φαρμακευτική αγωγή. Η Λογοθεραπεία είναι συχνά μια καλή αρχική θεραπεία για την ήπια έως μέτρια περίπτωση κατάθλιψης. Κατά τη διάρκεια της θεραπείας, η κατάθλιψη του έφηβου μπορεί να ξεπεραστεί. Αν όχι, η φαρμακευτική αγωγή μπορεί να είναι το επόμενο, και δικαιολογημένο, στάδιο θεραπείας.

Ωστόσο, τα αντικαταθλιπτικά θα πρέπει να χρησιμοποιούνται μόνο ως μέρος ενός ευρύτερου σχεδίου θεραπείας. Εκτός και αν το παιδί παρουσιάζει υψηλό κίνδυνο για αυτοκτονία, οπότε μπορεί να χρειαστεί αποκλειστική φαρμακευτική αγωγή ή και συνεχή παρατήρηση.

Της επιστημονικής ομάδας του kontasou.com