«Σου αξίζει ένας αγαπημένος που σε ακούει όταν τραγουδάς, που σε υποστηρίζει όταν
νιώθεις ντροπή, που σέβεται την ελευθερία σου, που πετάει μαζί σου και δεν φοβάται να
πέσει. Σου αξίζει ένας αγαπημένος που παίρνει μακρυά τα ψέμμτα και φέρνει ελπίδα, καφέ
και ποίηση.» Φρίντα Κάλο.
της Μαριάννας Μπρα
Σήμερα, 25 Νοεμβρίου είναι η Διεθνής Ημέρα για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών. Μία «γιορτή» που θα έπρεπε να είναι αυτονοήτη και που δυστυχώς δεν είναι. Οι έρευνες δείχνουν ότι 1 στις 3 γυναίκες και κορίτσια έχουν πέσει θύματα σωματικής ‘η και σεξουαλικής βίας έστω μία φορά στην ζωή τους, ως επί το πλείστων από τον σύντροφο τους. Εντύπωση προκαλεί και το ποσοστό των γυναικών οι οποίες είναι παντρεμένες ή σε σχέση και δεν έχουν την ελευθερία επιλογών για την προσωπική τους ζωή. Το 52% αυτών δεν είναι ελεύθερες να αποφασίσουν το πότε και αν θα κάνουν σεξ ή όχι με τον σύντροφο
τους, δεν αποφασίζουν οι ίδιες για την μέθοδο αντισύλληψης τους και δεν παίρνουν οι ιδιες αποφάσεις για την σωματίκη τους υγεία.
Τον Δεκέμβριο λοιπόν του 1991, η γενική συνέλευση του ΟΗΕ αποφάσισε να κυρήξει την 25η Νοεμβρίου ως Διεθνή Ημέρα για την Εξάλλειψη της Βίας κατά των Γυναικών. Ως βία κατά των γυναικών ορίζεται «κάθε πράξη βίας με βάση το φύλο, που προκαλεί ή είναι πιθανό να προκαλέσει σωματική βλάβη στις γυναίκες, συμπεριλαμβανομένων των απειλών για τέτοιες πράξεις, τον εξαναγκασμό ή την αυθαίρετη στέρηση της ελευθερίας, είτε αυτό συμβαίνει δημόσια ή στην ιδιωτική ζωή.»
Η βία κατά των γυναικών αφορά τις γυναίκες όλων των ηλικιακών γκρουπ, ανεξαρτήτως μορφωτικού, κοινωνικού και οικονομικού επιπέδου ακριβώς γιατί δεν ευθύνεται η θέση ή η συμπεριφορά της γυναίκας για αυτήν αλλά την μοναδική ευθύνη έχει ο ίδιος ο θύτης. Εκτός από την σωματική και την σεξουαλική βία, υπάρχει και η ψυχολογική βία η οποία δεν
είναι χειροπιαστή και για αυτόν τον λόγο είναι πολλές φορές δύσκολο να την διακρίνουμε.
Γιατί όμως μία γυναίκα δεν φεύγει εύκολα από μία κακοποιητική σχέση; Δυστυχώς επικρατεί ο φόβος ότι και να φύγει η βία δεν θα σταματήσει, κάτι το οποίο έχει μία βάση και γι’αυτό η γυναίκα θα πρέπει να απευθυνθεί στους ειδικούς για να γνωρίζει ακριβώς ποιά πρέπει να είναι τα επόμενα της βήματα. Επίσης δεν πρέπει να ξεχνάμε και τις ψυχολογικές επιπτώσεις της βίας στην γυναίκα, η οποία δεν έχει πλέον εμπιστοσύνη στον εαυτό της και στην δύναμη της.
Ακόμα υπάρχουν οικονομικοί, πολιτισμικοί και κοινωνικοί λόγοι οι οποίοι εμποδίζουν την γυναίκα να φύγει από την κακοποιητική σχέση. Δυστυχώς η γυναίκα νιώθει παγιδευμένη στην σχέση της και πιστεύει ότι ο σύντροφος της θα αλλάξει,
επιπλέον μπορεί να νιώθει ότι εκείνη και τα παιδιά της είναι οικονομικά εξαρτημένοι από τον βασανιστή σύντροφο. Δυστυχώς την εμποδίζει η αγωνία για το μέλλον εκείνης και των παιδιών της, οι ενοχές που νιώθει καθώς ως κοινωνία κατηγορούμε και την γυναίκα για όσα βιώνει, και ακόμα ίσως την εμποδίζει το που να πάει αν η οικογένεια της δεν την στηρίζει.
Ως κοινωνία λοιπόν θα πρέπει να καταλάβουμε ότι δεν φταίει το ότι η γυναίκα μπορεί να μίλησε απότομα στον σύντροφο της, ή το ότι δεν έκανε όλες τις δουλειές του σπιτιού, ή το ότι αγόρασε καινούρια ρούχα ή εσώρουχα, ή το ότι μίλησε με κάποιον στον δρόμο ή το ότι φόρεσε κοντή φούστα. Το μοναδικό που φταίει στην βία κατά των γυναικών είναι ο θύτης και όσοι τον υποστηρίζουν. Πρέπει λοιπόν να πάψουμε να ανεχόμαστε την ασκηση βίας από όπου και αν προέρχεται.
Αν είσαι θύμα βίας είτε ενδοοικογενειακής, είτε ψυχολογικής σε ευρύτερο κοινωνικό πλαίσιο είτε ακόμα και στον χώρο εργασίας σου η ίδια, ή αν γνωρίζεις κάποια γυναίκα που είναι θύμα βίας κάλεσε στο 15900, η κλήση και η υποστήριξη που θα λάβεις είναι δωρεάν. Εκεί υπάρχουν εξειδικευμένοι άνθρωποι που θα σε βοηθήσουν σε όλα όσα σε προβληματίζουν ή φοβάσαι.Ακόμα μπορείς να απευθυνθείς στο αστυνομικό τμήμα της περιοχής σου ή να καλέσεις στο 100.
Το πρώτο βήμα είναι δύσκολο αλλά στα επόμενα θα καταλάβεις ότι έκανες στον εαυτό σου και τα παιδιά σου το καλύτερο δώρο, είσαι δυνατή και μπορείς να τα καταφέρεις και να προχωρήσεις χωρίς βία στην ζωή σου. Όσες γυναίκες τολμησαν να φύγουν ομολογούν ότι έχει αλλάξει η ζωη τους, ότι ξαναγεννήθηκαν. Μην διστάζεις.
Μαριάννα Μπρα
Ψυχολόγος
Κέντρο Πειραιά.
Άλλα άρθρα
