“Παραδέχτηκα το πρόβλημα στην οικογένειά μου και άρχισα να νιώθω καλύτερα!” Α. 56 ετών

Έχω παραδεχθεί το πρόβλημα και αυτό είναι κάτι…

Το στίγμα ή αλλιώς η προκατάληψη απέναντι στην ψυχική ασθένεια είναι ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι στην προσπάθειά τους να ανατρέψουν τις σοβαρές επιπτώσεις της κατάθλιψης.

Παρακάτω δημοσιεύουμε αποσπάσματα από δύο ιστορίες που έφτασαν στο www.kontasou.com και δείχνουν τόσο τη δυσκολία να μιλήσει κανείς για το πρόβλημα, όσο και την αξία που έχει να το ξεπεράσει.

Ο Α. 56 ετών γράφει ανάμεσα σε άλλα: «Δεν μπορούσα να μιλήσω πουθενά… τι να πω; Για πολύ καιρό απλά έσφιγγα τα δόντια και το έπαιζα δυνατός, στη δουλειά στους φίλους μου, στην οικογένειά μου. Στην πραγματικότητα, δεν είχα καν το κουράγιο να σηκωθώ από το κρεβάτι. Είχα σκέψεις άσχημες, ότι είμαι άχρηστος, ότι η ζωή δεν έχει κανένα νόημα. Φοβόμουν ότι αν το πω αυτό, θα έλεγαν όλοι ότι «δεν πάει καλά αυτός..».

Φοβόμουν ακόμα και ότι θα χάσω τη δουλειά μου. Το πάλεψα μόνος μου και είμαι καλύτερα..όμως ξέρω ότι θα ήμουν πολύ καλύτερα αν είχα μιλήσει νωρίτερα, τουλάχιστον σε όσους είναι κοντά μου και με αγαπούν. Θα σας έλεγα λοιπόν, να μιλάτε. Να εκφράζεστε. Όταν παραδέχτηκα το πρόβλημα στην οικογένειά μου, ήταν που άρχισα να νιώθω καλύτερα».

Η Ρ.60 ετών γράφει: «Δεν με «έπαιρνε» να μιλάω για θλίψη, στεναχώρια και τέτοια. Στο χώρο που δουλεύω, τέτοιες καταστάσεις θεωρούνται αδυναμία. Αν εγώ έλεγα ότι έχω πρόβλημα, ότι χρειάζομαι άδεια και άλλα τέτοια… ότι για παράδειγμα χρειάζομαι να μη με πιέζουν… τότε σίγουρα θα έβγαινα εκτός παιχνιδιού.

Μέχρι που δεν πήγαινε άλλο. Τώρα δεν με νοιάζει, έχω παραδεχθεί το πρόβλημα και αυτό είναι κάτι. Το να το κρύβεις δε βοηθάει πουθενά…»

(28884)