Όταν η θλίψη διδάσκει… τι πρέπει να αλλάξεις στη ζωή σου!

Όταν κάποιος είναι βυθισμένος στη θλίψη, δεν ελπίζει, δεν χαίρεται τη ζωή του, απογοητεύεται εύκολα και κάποιες φορές αποθαρρύνεται να συνεχίσει την προσπάθεια για να βγει από τον φαύλο κύκλο των αρνητικών συναισθημάτων, την ψυχικής κατάπτωσης & της απογοήτευσης.

Όσο περισσότερο πιέζει τον εαυτό του να νικήσει την θλίψη, να την προσπεράσει & να βρει τρόπο να την καταπολεμήσει νιώθει ενοχές που δεν μπορεί να το καταφέρει, θυμώνει με τον εαυτό του και αυτός ο θυμός μετουσιώνεται ξανά σε θλίψη. Όταν κάποιος νιώθει έτσι, το μυαλό και η καρδιά του μουδιάζει & προσκολλά σε ένα σημείο και δεν μπορεί να προχωρήσει εύκολα, να βρει ένα καινούργιο ρυθμό, νόημα ζωής, σκοπό ύπαρξης.

Αυτό που φοβάσαι, οτιδήποτε σε κάνει να νιώθεις ενοχές,απογοήτευση ή ντροπή γυρίζει γύρω σε καθιστά συναισθηματικά ευάλωτο. Πιστεύεις ότι θα μπορούσες να είχες κάνει περισσότερα για να αποτραπεί ένα γεγονός στη ζωή σου, αμφιβάλλεις για τον εαυτό σου & θλίβεσαι γιατί σε θεωρείς υπαίτιο για ότι στρεβλό, ολέθριο & άσχημο έχει συμβεί στη ζωή σου. Αυτές οι σκέψεις σε κατακλύζουν & στροβιλίζουν έντονα και αδυσώπητα σε βαθμό που σε  κάνουν να νιώθεις έντονο συναίσθημα αναξιότητας, παραίτησης και ενοχικότητας, μέχρι που νιώθεις πως δεν αξίζεις για κανένα και για τίποτε.

Αισθάνεσαι πως δεν είσαι αρκετά καλός & άξιος για αυτό το πρόσωπο, για αυτή τη δουλειά, για τη ζωή σου μέχρι που νιώθεις τόσο κουρασμένος που με δυσκολία αναπνέεις. Πιστεύεις πως δεν αξίζεις να σε αγαπούν, για αυτό και δεν ζητάς εύκολα βοήθεια από τους άλλους.

Όσο όμως αποδέχεσαι την θλίψη σου, όχι σαν ένα μελανό σημείο στη ζωή σου, αλλά σαν μια κατάσταση που απλώς συμβαίνει, χωρίς να την επικρίνεις ή να βάλλεις κατά του εαυτού σου, αλλά και χωρίς να την επικαλείσαι με αδιέξοδο τρόπο, τόσο και εκείνη μπορεί να γίνει ένας φίλος και όχι ένας εχθρός σου.

Αν την αποδεχθείς σαν ένα φίλο που ήρθε να σε βρει για να σου δώσει το μήνυμά της, για να σε διδάξει κάτι, να σου επισημάνει αλήθειες, να σε διδάξει κάτι, να σε προστατέψει από κάτι σοβαρότερο θα αισθανθείς πιο καθησυχασμένος, πιο συγκροτημένος, πιο ώριμος και πιο έτοιμος για τις μεγάλες αλλαγές που για καιρό βρίσκονταν σε αναμονή. Αν την αντιμετωπίσεις με σεβασμό, θα την αισθανθείς διαφορετικά, δεν θα προσπαθήσεις να την αλλάξεις, να την ελέγξεις, να της επιβληθείς.

Η θλίψη έρχεται για να σου πει ότι κάτι πρέπει να αλλάξεις στη ζωή σου. Κάτι στον τρόπο σκέψη σου και στον τρόπο προσέγγισης της αλήθεια σου δεν είχε φανερωθεί ακόμα.

Κάθε σύμπτωμα σου, που μπορεί να το θεωρείς ως άχρηστο, είναι χρήσιμο τελικά, αν δεις την ωφέλειά του. Αν δηλαδή νιώθεις αδύναμος, η θλίψη ήρθε για να σου πει ότι πρέπει να πάψεις να φαντασιώνεσαι τον εαυτό σου ως παντοδύναμο και χρειάζεται να δεχτείς και να αντικρίσεις τις αδυναμίες σου. να μάθεις να εκφράζεις τα αρνητικά σου συναισθήματα και να μην τα καταπιέζεις. 

Η θλίψη ήρθε για να σου πει ότι κάτι χρειάζεται να αλλάξεις στη ζωή σου. Ότι πρέπει να σε εμπιστεύεσαι και να σε λαμβάνεις σοβαρά υπόψιν τις σκέψεις σου, τη γνώμη σου, την κρίση σου. Να γίνεις η προτεραιότητά σου, να κάνεις απλά καθημερινά πράγματα για σένα που με τα οποία θα αισθάνεσαι ο εαυτός σου, θα αναγνωρίζεις τον εαυτό σου σε αυτά.

Ότι χρειάζεται να πάψεις να συγκρίνεσαι με άλλους και να κάνεις αυτό που ευχαριστεί εσένα, αυτό που σε κάνει να νιώθεις ο εαυτός σου και να μην σκέφτεσαι τις απώλειες που μπορεί να ακολουθήσουν. Αν έχεις τον εαυτό σου σύμμαχος σου, θα έχεις αυτό που αληθινά χρειάζεσαι και ταυτόχρονα κι εκείνους που προσπαθούν με τον ίδιο τρόπο για την ζωή τους.

Η θλίψη ήρθε για να σου πει ότι πρέπει να πάψεις να ανέχεσαι κάθετι που σε προσβάλλει και αποτελεί πρόσκομμα στην εξέλιξη και στην πρόοδό σου, για να σου θυμίσει ότι πρέπει να εκτιμήσεις αυτά που μέχρι τώρα προσπερνούσες, αγνοούσες, περιφρονούσες η απουσία των οποίων έφερε στη ζωή σου την θλίψη και την σκυθρωπή έκφραση στο πρόσωπο σου με αποτέλεσμα η ζωή σου να χάσει την αίγλη, ζωντάνια και το φως που της αξίζει.

Η θλίψη ήρθε για να σου πει ότι πρέπει να αγαπάς τον εαυτό σου, να είσαι καλά εσύ σε ό,τι κάνεις, να σε σέβεσαι, να μην προσπαθείς να σε αλλάξεις για τους άλλους. Οι αλλαγές επέρχονται, επειδή εσύ τις θέλεις και από αγάπη για σένα, για αυτόν τον πολύτιμο και σημαντικό εαυτό σου.

του Λάσκαρη Κωνσταντίνου