Σκλήρυνση κατά πλάκας: Τα οφέλη της βιταμίνης D

Αυτός ο συνδυασμός αρχικών συμπτωμάτων ονομάζεται κλινικά απομονωμένο σύνδρομο (CIS), αν και δεν μετατρέπεται πάντοτε σε σκλήρυνση κατά πλάκας.

Ερευνητές από το Πανεπιστημιακό νοσοκομείο της Νιμ στη Γαλλία, το Πανεπιστήμιο του Μονπελιέ και κέντρα πολλαπλής σκλήρυνσης κατά πλάκας στη Γαλλία, διαπίστωσαν ότι η από του στόματος χορηγούμενη χοληκαλσιφερόλη σε δόσεις 100.000 IU κάθε δύο εβδομάδες μείωσε σημαντικά τη δραστηριότητα της νόσου στο κλινικά απομονωμένο σύνδρομο και στην πρώιμη υποτροπιάζουσα-διαλείπουσα πολλαπλή σκλήρυνση.

Η ανεπάρκεια βιταμίνης D αποτελεί παράγοντα κινδύνου για τη ΣΚΠ και σχετίζεται με τη δραστηριότητα της νόσου, αλλά προηγούμενες μελέτες για τα οφέλη των συμπληρωμάτων, έχουν δώσει αντικρουόμενα αποτελέσματα.

Δεδομένων των ανοσοτροποποιητικών επιδράσεών της, η βιταμίνη D έχει δοκιμαστεί κυρίως ως πρόσθετη θεραπεία στην ιντερφερόνη βήτα. Η ερευνητική ομάδα είχε ως στόχο να αξιολογήσει την ασφάλεια και την αποτελεσματικότητα της βιταμίνης D ως μονοθεραπεία σε πρόσφατες περιπτώσεις κλινικά απομονωμένου συνδρόμου.

Στην τυχαιοποιημένη κλινική δοκιμή D-Lay MS, οι ερευνητές διεξήγαγαν μια παράλληλη, διπλά τυφλή, ελεγχόμενη με εικονικό φάρμακο μελέτη, που συνέκρινε υψηλή δόση χοληκαλσιφερόλης έναντι εικονικού φαρμάκου σε μη θεραπευμένο CIS.

Συνολικά 316 συμμετέχοντες χωρίστηκαν τυχαία για να λάβουν από του στόματος χοληκαλσιφερόλη 100.000 IU ή αντίστοιχο εικονικό φάρμακο κάθε δύο εβδομάδες για 24 μήνες.

Η δραστηριότητα της νόσου εμφανίστηκε σε 94 από τους 156 ασθενείς (60,3%) που έλαβαν βιταμίνη D έναντι 109 από τους 147 (74,1%) που έλαβαν εικονικό φάρμακο (HR, 0,66) και ο διάμεσος χρόνος μέχρι τη δραστηριότητα της νόσου ήταν σημαντικά μεγαλύτερος με τη βιταμίνη D (432 έναντι 224 ημερών).

Και οι τρεις δευτερεύουσες εκβάσεις της μαγνητικής τομογραφίας ευνοούσαν τη βιταμίνη D: συνολική δραστηριότητα της μαγνητικής τομογραφίας (57,1% έναντι 65,3%, HR, 0,71), νέες ή διευρυνόμενες βλάβες Τ2 (46,2% έναντι 59,2%, HR, 0,61) και βλάβες που ενισχύονται με σκιαγραφικό (18,6% έναντι 34,0%, HR, 0,47).

Η από του στόματος χορηγούμενη υψηλή δόση χοληκαλσιφερόλης μείωσε τη δραστηριότητα της νόσου σε CIS και πρώιμη υποτροπιάζουσα-διαλείπουσα MS.

Τα ευρήματα αυτά υποστηρίζουν περαιτέρω διερεύνηση, συμπεριλαμβανομένης της παλμικής υψηλής δόσης βιταμίνης D ως πρόσθετης θεραπείας.

Η βιταμίνη D σε υψηλές δόσεις μπορεί να προσφέρει μια φθηνή, καλά ανεκτή επιλογή, ιδίως όταν η πρόσβαση στις συνήθεις τροποποιητικές της νόσου θεραπείες είναι περιορισμένη.

Οι συγγραφείς συνιστούν μελλοντικές δοκιμές πρόσθετης θεραπείας με βιταμίνη D, ιδίως σε ασθενείς με σοβαρή βασική ανεπάρκεια.

Τα ευρήματα δημοσιεύτηκαν στην επιστημονική επιθεώρηση JAMA.