“Είχα φτάσει σε σημείο να ξεσπάω στα παιδιά μου. Δεν με ενδιέφερε τίποτα. Είχα πιάσει πάτο. Αποφάσισα να πολεμήσω και τα κατάφερα.” Γιάννης, 53 ετών.
Ο Γιάννης, 53 ετών μας εξομολογείται την δική του ιστορία για την κατάθλιψη:
“Δεν είναι και λίγο πράγμα να χάνεις την δουλειά σου στα 53 σου και ειδικά όταν έχεις οικογένεια.
Έτσι η ψυχική αρρώστια χτύπησε και την δική μου πόρτα. Βλέπεις αυτή όπως και πολλές αρρώστιες δεν εξετάζουν φύλο ή μορφωτικό επίπεδο. Χτυπά συνήθως άτομα ευαίσθητα και δραστήρια.
Ομολογώ πως βασανίστηκα για πολύ καιρό… Και το χειρότερο, ταλαιπώρησα και άτομα από το οικογενειακό μου περιβάλλον. Ένιωθα άχρηστος και ότι δεν μπορούσα πλέον να προσφέρω τίποτα στα παιδιά μου. Η γυναίκα μου προσπαθούσε να με ενθαρρύνει, λέγοντας μου πως θα βρεθεί δουλειά και ότι δεν πρέπει να απελπίζομαι.
Τα έξοδα τρέχανε, εκνευριζόμουν με το παραμικρό και ξεσπούσα στα παιδιά. Είχα γίνει άλλος άνθρωπος. Όταν μια μέρα, η γυναίκα μου είχε πάει να πάρει τους βαθμούς της κόρης μας και η δασκάλα της είπε πως πρόσεξε μεγάλη αλλαγή στην συμπεριφορά της. Από ένα ήσυχο και κοινωνικό παιδί είχε μεταλλαχτεί σε ένα παιδί με νεύρα και επιθετικότητα.
Τότε είναι που βρέθηκα αντιμέτωπος με τον εαυτό μου και είπα πως πρέπει να ξεμπερδέψω από αυτή την κατάσταση. Αποφάσισα να αλλάξω. Άρχισα να βρίσκω πάλι τον εαυτό μου, να πιστεύω ξανά σε μένα, να εμπιστεύομαι και πάλι τους ανθρώπους, να αισθάνομαι, να αγαπάω τον εαυτό μου και τους γύρω μου, να ονειρεύομαι ένα καλύτερο μέλλον!
Νιώθω ευτυχισμένος που ο Θεός μου είχε χαρίσει δύο υπέροχα παιδία και μία σύζυγο που πιστεύει σε μένα. Όλα έχουν αρχίσει να φτιάχνουν προς το καλύτερο.”
