Είναι φυσικό για τα μικρά παιδιά να αισθάνονται ανήσυχα όταν αποχωρίζονται τους γονείς τους. Πότε όμως αυτή η ανησυχία ξεπερνάει τα φυσιολογικά όρια;
Μολονότι μπορεί να είναι δύσκολο, το άγχος αποχωρισμού είναι ένα φυσιολογικό στάδιο της ανάπτυξης τους. Με κατανόηση και διάφορες στρατηγικές αντιμετώπισης, αυτό το άγχος μπορεί να απαλοιφθεί καθώς το παιδί σας μεγαλώνει. Ωστόσο, εάν οι ανησυχίες εντείνουν ή είναι αρκετά ανθεκτικές στις τακτικές σας το παιδί σας μπορεί να έχει αγχώδης διαταραχή αποχωρισμού. Αυτή η κατάσταση μπορεί να απαιτεί θεραπεία, αλλά υπάρχουν επίσης πολλά που μπορείτε να κάνετε ως γονέας για να το βοηθήσετε.
Πότε όμως η συμπεριφορά τους είναι φυσιολογική και πότε όχι;
Στην πρώιμη παιδική ηλικία το κλάμα και τα ξεσπάσματα είναι υγιείς αντιδράσεις σε έναν αποχωρισμό (π.χ. να πάτε το παιδί στο σχολείο). Άγχος μπορεί να εμφανιστεί πριν από τα πρώτα γενέθλια ενός παιδιού και μέχρι το παιδί να γίνει τεσσάρων ετών, αλλά τόσο η ένταση όσο και το χρονοδιάγραμμα του άγχους αποχωρισμού διαφέρουν σημαντικά από παιδί σε παιδί. Μια μικρή ανησυχία ωστόσο σχετικά με τον αποχωρισμό του από εσάς μπορεί να εμφανιστεί ακόμα και όταν το παιδί είναι μεγαλύτερο. Μπορείτε να βοηθήσετε το παιδί σας με το να είστε υπομονετικοί και συνεπείς, διατηρώντας πάντα κάποια όρια.
Όσο καλές και να είναι οι προσπάθειες ενός γονέα, κάποια παιδιά συνεχίζουν να βιώνουν το άγχος αποχωρισμού. Αυτά τα παιδιά βιώνουν τη συνέχιση ή την επανεμφάνιση του έντονου άγχους κατά τη διάρκεια των χρόνων επιπέδου δημοτικού σχολείου ή και πιο μετά. Αν το άγχος είναι αρκετά υπερβολικό να παρεμβαίνει στις καθημερινές δραστηριότητες του παιδιού όπως το σχολείο, στις σχέσεις με τους φίλους του, και διαρκεί για μήνες αντί για ημέρες, μπορεί να είναι σημάδι ενός μεγαλύτερου προβλήματος: διαταραχή άγχους αποχωρισμού.
(1015)