Πως πρέπει να φέρεσαι σε μια σχέση;

Έχουμε ακούσει πολλές φορές τη φράση: «Φέρσου στους άλλους όπως θα ήθελες να σου φέρονται» η αλλιώς «Μην κάνεις στους άλλους αυτό που δε θα ήθελες να σου κάνουν». Ακούγεται πολύ ωραίο σαν μότο, εντούτοις παρουσιάζει κάποια κρυφά και πολύ σοβαρά προβλήματα.

Ξέρω καλύτερα εγώ…

Αν κάνεις στους άλλους αυτό που θα ήθελες να σου κάνουν τότε σημαίνει ότι κρίνεις εξ ιδίων τα αλλότρια. Θεωρείς ότι θα τους άρεσε να τους κάνεις ό,τι αρέσει και σε σένα να σου κάνουν. Κάτι το οποίο δεν μπορείς να το γνωρίζεις εξ αρχής. Μπορείς μόνο να το υποθέσεις. Να κάνεις ένα σενάριο για το ποια είναι τα γούστα τους.

Αν νομίζεις ότι εσύ ξέρεις καλύτερα από τους άλλους τι τους αρέσει, αν κάνεις στους άλλους αυτό που νομίζεις ότι θα ήθελες να τους κάνουν, τότε τους υποτιμάς. Γιατί θεωρείς ότι ΕΣΥ είσαι ο σοφός και ο έξυπνος και αυτοί δεν έχουν λόγο. ΕΣΥ θα τους δώσεις αυτό που θέλουν.

Σίγουρα δεν το νιώθεις έτσι μέσα σου. Μέσα σου πολλές φορές προσπαθείς απλά να μαντέψεις τι θέλουν και να τους το δώσεις. Νιώθεις ότι είσαι δίκαιος. Άλλες φορές μάλιστα μπορεί να πιστεύεις ότι θυσιάζεσαι για χάρη των άλλων. Ότι το κάνεις γι αυτούς, για να μην τους στεναχωρήσεις, να μην τους πληγώσεις ή για να τους ευχαριστήσεις.

Είναι όμως πραγματικά έτσι;

Ανάλυση:

Ας το δούμε όλο αυτό μέσα από ένα παράδειγμα.

Ό,τι συζητάμε ισχύει για συντροφικές, φιλικές αλλά και οικογενειακές σχέσεις. Θα το αναλύσουμε μέσα από τις συντροφικές καθώς εκεί το συναίσθημα είναι συνήθως ισχυρότερο και συνεπώς η ανασφάλεια μεγαλύτερη.

Έστω ότι μια κοπέλα, η Μαρία, βγαίνει ένα ραντεβού με τον Κώστα. Της αρέσει ο Κώστας και θέλει να του αρέσει κι εκείνη.

Όταν σκέφτεται πώς να του φερθεί εφαρμόζει την προτεινόμενη τακτική.

Λέει: «Πώς μου αρέσει εμένα να μου φέρονται; Μου αρέσει να με περιποιούνται. Άρα θα τον περιποιηθώ κι εγώ».

Στο τραπέζι, λοιπόν, του λέει αν θέλει να του βάλει νερό, τον ρωτάει αν κάθεται καλά και αν θέλει να διαλέξει η Μαρία το κρασί κλπ. Τον περιποιείται αφού εφαρμόζει το κριτήριο «Κάνω ό,τι θέλω να μου κάνουν»

Ένα σενάριο είναι ο Κώστας να το δεχτεί όλο αυτό ευχάριστα.

Ένα άλλο σενάριο όμως είναι ότι ο Κώστας μπορεί να αντιδράσει έντονα εσωτερικά σε όλο αυτό.

Να σκεφτεί: «Για κάτσε. Εγώ είμαι ο άντρας εδώ. Εγώ θα σε περιποιηθώ. Με τη συμπεριφορά σου με ευνουχίζεις».

Στην περίπτωση μάλιστα που στη Μαρία δε της αρέσει να περιποιείται τους άλλους τότε ούτε εκείνη περνάει καλά, ο Κώστας δεν περνάει καλά και καταπιέζονται και οι δυο.

Συμπέρασμα:

Εφαρμόζοντας την τακτική κάνε στους άλλους «Κάνε στους άλλους ό,τι θέλεις να σου κάνουν», υπάρχει μια περίπτωση να καταπιέζονται και τα δυο άτομα (επειδή ποτέ δε ρώτησαν τον άλλον τι θα ήθελε, επειδή δεν εκφράστηκαν ελεύθερα τα ίδια, κλπ)

• Κάνε στους άλλους ό,τι θέλεις…

Θα πρότεινα ένα διαφορετικό κριτήριο δράσης. Έναν τρόπο συμπεριφοράς όπου το προηγούμενο διπλά αρνητικό σενάριο είναι αδύνατον να προκύψει.

Αυτό που προτείνω είναι:

Κάνε στον άλλον ό,τι θέλεις. (Και άφησέ τον να σου πει αν του αρέσει ο ίδιος…)

Στο ίδιο παράδειγμα, αν στη Μαρία της αρέσει να περιποιείται τους άλλους τότε θα τον περιποιηθεί. Θα έχει την ίδια συμπεριφορά. Η σημαντική διαφορά είναι όμως ότι εδώ η Μαρία περνάει καλά, όπως και αν το πάρει ο Κώστας. Η Μαρία θα είναι ο εαυτός της.

Ο άλλος ας αναλάβει τη δική του ευθύνη να της πει αν του αρέσει ή όχι αυτό που εισπράττει. Του φέρεται σαν να είναι ενήλικας και σέβεται την άποψή του.

• Επικοινωνία

Η επικοινωνία είναι ο σημαντικότερος παράγοντας για μια υγιή σχέση. Χωρίς επικοινωνία είναι θέμα χρόνου το να προκύψουν παρεξηγήσεις. Συνήθως αυτός ο χρόνος μετριέται σε δευτερόλεπτα…

Η Μαρία φέρεται όπως θέλει στον Κώστα όμως είναι απαραίτητο να παραμείνει δεκτική στο δικό του feedback.

Αν της πει ότι: «δεν μου αρέσει αυτό που κάνεις» τότε είναι στο χέρι τους να βρούνε τον δικό τους ιδανικό τρόπο να χειρίζονται την κατάσταση.

Μπορεί πχ. η Μαρία να πει «Δεν είναι και άσχημο να κάνω πίσω να και να αφεθώ να με περιποιηθεί ο άλλος. Κώστα, κακόμαθέ με! Κάνε ό,τι καλύτερο μπορείς!»

Μπορεί να το πει εκείνος αυτό…

Μπορεί να πουν ότι κάπως θα το μοιράσουν. Όπως τους βγαίνει καλύτερα. Όποια λύση και αν προκύψει θα είναι μέσα από διάλογο και θα είναι η κοινώς αποδεκτή λύση.

• Και αν δεν του αρέσει αυτό που θα κάνω;

Σε αυτό το σημείο πολλοί μπορεί να πείτε:

«Καλά όλα αυτά. Αλλά αν δεν αρέσει στον άλλον αυτό που αρέσει και σε μας; Και αν δεν μας δώσει δεύτερη ευκαιρία και φύγει; Θα τον χάσουμε. Τότε τι;»

Η απάντησή μου είναι:

«Ε, και;»

«Θα ήθελες να σχετιστείς με κάποιον ο οποίος δεν του αρέσεις όπως είσαι και θα έπρεπε να είσαι κάπως αλλιώς για να του αρέσεις; Και που δεν μπορεί να συζητήσει; Πόσο θα κρατούσε αυτό; Ποιο είναι το ζητούμενο; Να γίνεις αρεστός πάση θυσία; Η να γίνεις αρεστός όπως είσαι; Πόσο ωραία θα πέρναγες μέσα σε μια σχέση που θα έπρεπε να φοράς διαρκώς ένα προσωπείο; Αν όμως είσαι από την αρχή αληθινός δίνεις ΕΣΥ και στον άλλον το δικαίωμα να σχετιστεί με τον αληθινό εαυτό σου και να φτιάξετε μια σχέση πραγματική.»

Κάνε λοιπόν στον άλλον ό,τι θέλεις. Και μετά έχε τα αυτιά σου ανοικτά και διάθεση για συζήτηση. Μαζί θα βρείτε τις δικές σας μοναδικές ισορροπίες.

Δεν υπάρχουν αντικειμενικοί κανόνες μέσα στις σχέσεις. Υπάρχουν μόνο οι δικοί σας κανόνες.

Δεν υπάρχουν πρέπει. Υπάρχουν μόνο τα δικά σας θέλω. Τα ξεχωριστά και προσωπικά σας θέλω που με την επικοινωνία θα ζυμωθούν και θα γίνουν το θέλω της σχέσης.

Φρόντισε τη σχέση και κάνε την αρχή. Δείξε αυτό που θέλεις. Δώσε το δικαίωμα στη σχέση να ανθίσει.

Δεν την περιποιείσαι όταν κάνεις αυτό που νομίζεις ότι ο άλλος θέλει να κάνεις. Αντιθέτως τη φροντίζεις όταν φέρεσαι ακριβώς όπως εσύ θέλεις. Όσο και αν ακούγεται οξύμωρο.

Γιατί μόνο αν είστε και οι δυο αληθινοί θα μπορεί και το μεταξύ σας να είναι αληθινό.

Έτσι όπως και οι δυο το φαντάζεστε.

Έτσι όπως σας αξίζει.

Το άρθρο υπογράφει ο Δημήτρης Φλαμούρης – Μαθηματικός / Θετικός Ψυχολόγος

(Περισσότερα για τον Δημήτρη Φλαμούρη θα δείτε στο http://dimitrisflamouris.com/)