Ozempic: Το φάρμακο για τον διαβήτη που έγινε μόδα

Τυχαίνει οι διαβητικοί να μην μπορούν να βρουν το Ozempic διότι αγοράζεται μετά μανίας από πολλούς που απλά θέλουν να χάσουν βάρος. Μια τάση που αποτυπώνεται στη μόδα

«She doin’ Ozempic, tryna be different», ραπάρει ο αμερικανός τραγουδιστής Τράβις Σκοτ. Το Ozempic είναι εξαιρετικά δημοφιλές μεταξύ διασημοτήτων όπως η Όπρα Γουίνφρεϊ, ο Έλον Μασκ και άλλοι.

Κυκλοφόρησε το 2017 ως φάρμακο για τον διαβήτη. Πριν από περίπου δύο χρόνια έγινε δημοφιλές στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, καθώς οι influencers μοιράστηκαν τις εμπειρίες τους από την ασυνήθιστα γρήγορη απώλεια βάρους. Σήμερα το hashtag #ozempic έχει εκατομμύρια κλικ στο TikTok και το Instagram.

Η δανέζικη εταιρεία παρασκευής του φαρμάκου είναι μια από τις εταιρείες με την μεγαλύτερη αξία στην Ευρώπη. Στις αρχές Ιουλίου κατά τη διάρκεια της Εβδομάδας Μόδας του Βερολίνου, προκλήθηκαν μεγάλες αντιδράσεις όταν ένα μοντέλο, η Κάν, γερμανοτουρκικής καταγωγής, στην πασαρέλα φορούσε ένα μπλουζάκι που έγραφε «I love Ozempic». Θεωρήθηκε πως εξυμνεί την επιστροφή της μόδας «heroin chic». Μία μόδα που προωθούσε την αισθητική των αποστεωμένων χλωμών μοντέλων (όπως η Κέιτ Μος) και της χρήσης ηρωίνης.

Λίγοι οίκοι χρησιμοποιούν υπερμεγέθη μοντέλα

Ο μάλλον προβληματικός όρος «heroin chic», επινοήθηκε τη δεκαετία του 1990 από τον Ιταλό φωτογράφο Νταβίντε Σορέντι , οι φωτογραφίες του οποίου συνέβαλαν στην εκλαΐκευση της εμφάνισης: χλωμό δέρμα, μαύροι κύκλοι κάτω από τα μάτια και πολύ αδύνατη σιλουέτα.

Το φάρμακο Ozempic                                                                                                                                Εικόνα: JOEL SAGET/AFP

Για την Καν το «heroin chic» είναι άλλος ένας όρος που δημιουργεί τάσεις. «Κάθε λίγα χρόνια υπάρχει μια νέα τάση. Το «Heroin chic» είναι και πάλι πολύ της μόδας. Πριν ήταν το body positivity, αλλά τον τελευταίο ενάμιση χρόνο βλέπουμε και πάλι λιγότερο καμπυλωτά μοντέλα στις πασαρέλες», λέει η Καν.

Η Καν ειδικεύεται στα μεγάλα νούμερα και έχει πολλές προσωπικές εμπειρίες να διηγηθεί σχετικά με τα κιλά της και τη δουλειά. «Συχνά μου προσφέρθηκαν δουλειές που στη συνέχεια ακυρώθηκαν αφού ελέγχθηκαν από το τμήμα styling λόγω του βάρους μου. Αυτό συνέβη για παράδειγμα με τον Γκωτιέ».

Διαφορετικά πρότυπα ομορφιάς

Ειδικά στον κλάδο της υψηλής ραπτικής τα αδύνατα μοντέλα ευνοούνται και πάλι, λέει η Καν, θυμίζοντας την αμφιλεγόμενη κληρονομιά σχεδιαστών όπως ο Καρλ Λάγκερφελντ. Ο Γερμανός σχεδιαστής συνήθιζε να λέει ότι «κανείς δεν θέλει να βλέπει καμπυλωτά μοντέλα στην πασαρέλα» ή χαρακτηρίζοντας την τραγουδίστρια Αντέλ «λίγο πολύ χοντρή». Το περιοδικό Vogue Business επιβεβαιώνει τις παρατηρήσεις της Καν και αναφέρει ότι λιγότερο από το 1% των επιδείξεων μόδας για το φθινόπωρο/χειμώνα φέτος παρουσίασαν μοντέλα plus-size.

Η Πάουλα Ιρένε Βίλα Μπρασλάβσκι καθηγήτρια Κοινωνιολογίας στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου,  πιστεύει ότι το να είσαι αδύνατος δεν έχει βγει ποτέ πραγματικά από τη μόδα, ούτε στις πασαρέλες ούτε στο δρόμο. «Η κοινωνία πάντα αξιολογούσε το βάρος. Ήταν ένα ηθικό ζήτημα από τα τέλη του 19ου αιώνα. Όποιος είναι υπέρβαρος θεωρείται τεμπέλης, ηλίθιος, αμόρφωτος, ηθικά διεφθαρμένος ή αδιάφορος». Η ίδια πιστεύει ότι φάρμακα για την απώλεια βάρους, όπως το Ozempic, θα μπορούσαν να ενισχύσουν την ντροπή και την καταδίκη ενός πιο παχουλού σώματος.

«Για τις γυναίκες, η αντίληψη του «σωστού» βάρους είχε πιο βαρύνουσα σημασία από ό,τι για τους άνδρες», λέει η ειδικός. «Τα όρια είναι πιο αυστηρά επειδή οι γυναίκες παραδοσιακά κρίνονται κυρίως για την εμφάνισή τους. Πολύ αδύνατες, πολύ χοντρές, πολύ μυώδεις, πολύ όμορφες ή όχι αρκετά όμορφες, οι γυναίκες είναι στο επίκεντρο της κριτικής».

πηγή: in.gr