“Mε το πέρασμα του χρόνου οι πληγές γίνονται ουλές και οι ουλές δεν πονάνε” Εύη Χ., 23 ετών

Το τέλος μιας σχέσης, ήταν η αρχή της κατάθλιψης μου…

Η Εύη Χ., 23 ετών περιγράφει στο kontasou.com τη δική της μάχη με την κατάθλιψη:

“Έδωσα πανελλήνιες και πέρασα στη σχολή που ήθελα! Είχα αποφασίσει για τα πρώτα φοιτητικά χρόνια να περάσω καλά με τους φίλους μου και να κάνω τη ζωή μου. Η ζωή όμως είχε άλλα σχέδια… 

Γνώρισα τον μεγάλο μου έρωτα. Με βοηθούσε σε ότι χρειαζόμουν στη σχολή. Είχαμε μια αρκετά έντονη σχέση με πολλές λογομαχίες και άγριους τσακωμούς. Όμως δεν χωρίζαμε, προσπαθούσαμε. Μετά από 5 χρόνια εκείνος διάλεξε να δώσει ένα τέλος για το καλό και των δύο μας.

Και τότε άρχισαν τα δύσκολα… Άφησα πίσω τα μαθήματα μου, ενώ θα μπορούσα να είχα πάρει το πτυχίο μου νωρίτερα. Όλο αυτό το διάστημα είχαμε σταθερή επικοινωνία το οποίο μου έκανε πολύ κακό γιατί δεν μπορούσα να προχωρήσω στη ζωή μου. Κοιμόμουν 20 ώρες την ημέρα, ένιωθα αδύναμη, χωρίς όρεξη για τίποτα. Η μόνη μου χαρά ήταν όταν τον έβλεπα.

Είχα φτάσει σε σημείο να θέλω να κάνω κακό στον εαυτό μου. Νόμιζα ότι ήμουν πολύ αδύναμη για να χειριστώ όλα αυτά που μου συνέβαιναν, γιατί εκτός από το χωρισμό μου είχα και μια δουλειά που δεν με ικανοποιούσε. Πιεζόμουν πολύ και από παντού.

Αποφάσισα να ζητήσω βοήθεια από τους δικούς μου και από τους φίλους μου. Με συμβούλευσαν να μιλήσω σε ειδικό και να νιώσω καλύτερα και συμφιλιωμένη με τον εαυτό μου και με τα γεγονότα που συνέβαιναν και δεν μπορούσα να διαχειριστώ.

Τι κατάλαβα; Ότι όλα περνάνε τελικά. Απλά χρειάζεται χρόνος… γιατί με το πέρασμα του χρόνου οι πληγές γίνονται ουλές και οι ουλές δεν πονάνε.

Σήμερα κάνω και πάλι τη ζωή μου, έχοντας δίπλα μου ανθρώπους που με αγαπούν πραγματικά!”