Μετά την κατάθλιψη: Αντιμετωπίζοντας τον φόβο της… υποτροπής!

Μερικές φορές δεν είναι εύκολο να προλάβουμε την υποτροπή της… 

Εξίσου δύσκολο ωστόσο, είναι να διαχειριστούμε και όλο το κύμα των συναισθημάτων όταν καταλάβουμε ότι ξανά μπαίνουμε σε αυτή την ψυχική δοκιμασία. Κάποιος που αισθάνεται ότι η κατάθλιψη επανέρχεται, μπορεί να αισθάνεται απογοητευμένος, αγχωμένος, απελπισμένος. Ωστόσο, υπάρχουν τρόποι να προλάβουμε την υποτροπή ή να περιορίσουμε τις επιπτώσεις της.

Το να γνωρίζουμε τα πρώιμα σημάδια, τα τρωτά μας σημεία και να καταφεύγουμε άμεσα στον ειδικό μπορεί να βοηθήσει να προλάβουμε ένα επεισόδιο κατάθλιψης ή να περιορίσουμε την σοβαρότητα και τη διάρκειά του.

Η παρατήρηση των συναισθημάτων μας είναι μια σημαντική οχύρωση απέναντι στην κατάθλιψη. Η υποτροπή μπορεί να αρχίσει να εμφανίζεται μέσα από μια ήπια δυσθυμία και θλίψη. Τα σωματικά συμπτώματα (κούραση, πονοκέφαλος, πόνο στην μέση) μπορεί να είναι το πρώτο προειδοποιητικό σημάδι. Μέσα από την επαφή με το πώς νιώθουμε, ακόμα και με την καταγραφή συναισθημάτων μπορούμε να εντοπίσουμε μια ενδεχόμενη μείωση της διάθεσής μας και έτσι να ζητήσουμε την κατάλληλη βοήθεια.

Βασικό όπλο μας απέναντι στην υποτροπή είναι να γνωρίζουμε τα ερεθίσματα που – καθένα χωριστά – μπορεί να ευνοήσουν την καταθλιπτική διάθεση. Για πολλούς ανθρώπους, η μη συμμόρφωση στην φαρμακευτική αγωγή, οι επαναλαμβανόμενες αρνητικές σκέψης, η μη – έκφραση των συναισθημάτων, η απομόνωση, η κατάχρηση ουσιών, η κακή διατροφή και άλλοι παράγοντες, όπως: η υπερβολική κούραση & έκθεση σε στρεσογόνες συνθήκες μπορεί να συμβάλλουν στη σταδιακή επανεμφάνιση της ψυχικής δυσκολίας.

Πάνω από όλα όμως, η επαφή με τον ψυχίατρο ή τον ειδικό ψυχικής υγείας που μας παρακολουθεί είναι η επιλογή πρώτης γραμμής, ειδικά αν τα σημάδια της υποτροπής είναι ξεκάθαρα. Οι παρεμβάσεις που μπορεί να μας προτείνει ο ειδικός μπορεί να περιλαμβάνουν την επανέναρξη της φαρμακευτικής αγωγής, την έναρξη ψυχοθεραπευτικής υποστήριξης ή την αλλαγή της δόσης ή της συχνότητας των φαρμάκων.

Το μεγαλύτερο στοίχημα σε αυτή την περίπτωση είναι να μην εγκαταλείψει κανείς την προσπάθεια. Μια παγίδα που καλούμαστε να ξεπεράσουμε είναι αυτό το βαθύ αίσθημα αποτυχίας, ότι χάνουμε τη μάχη, ότι δεν είμαστε ικανοί/άξιοι/επαρκείς να νικήσουμε την κατάθλιψη. Όταν όμως κάποιος βγει από αυτή την διαδικασία της αυτολύπησης είναι πιθανότερο να κινηθεί προς την λύση και να αντιμετωπίσει τη δυσκολία.

Σημασία δεν έχει τόσο αν η κατάθλιψη θα μας ξαναβρεί, αλλά το αν θα υποστηρίξουμε τον εαυτό μας να ξαναβγεί στην επιφάνεια.

Γράφει η Βασιλική Ντούμου, Ψυχολόγος και επιστημονικά υπεύθυνη του kontasou.com.