Ο Μαύρος ήλιος

Δεν είμαι καλά, άκουσα τη φωνή της Ρίτας…

– Δεν είμαι καλά, άκουσα τη φωνή της Ρίτας. Την κοίταξα, έιχε αγγίξει το κεφάλι με τα χέρια της. Πριν προλάβω να αντιδράσω πετάχτηκε από την πολυθρόνα και άρπαξε με τα χέρια της το κάγκελο του μπαλκονιού. Ένιωθα να προσπαθεί να σφίξει και να μπήξει τα νύχια της στο σίδερο. Είχα σηκωθεί και εγώ.

Την είχα πλησιάσει χωρίς να μιλάω.

– Πεθαίνω, φώναξε δυνατά και την είδα να ιδρώνει.

– Ηρέμησε της είπα, έτσι απλώς για να μιλήσω. Ήξερα ότι δεν μπορούσα να κάνω τίποτα . Ο Μαύρος ήλιος ήταν ανίκητος…

(προδημοσίεση απο το νέο βιβλίο μου, που σύντομα θα κυκλοφορήσει)