Έχω οστεοαρθρίτιδα στο ισχίο. Τι πρέπει να κάνω;

Το ισχίο είναι η μεγαλύτερη άρθρωση στον ανθρώπινο σκελετό και από τις σημαντικότερες για τη λειτουργία του. Είναι άρθρωση σταθερή αφού αποτελείται από μια μηριαία κεφαλή σφαιρικού σχήματος και μια βαθιά οστική κοιλότητα την κοτύλη, οι επιφάνειες των οποίων καλύπτονται κατά μεγάλο ποσοστό από αρθρικό χόνδρο.

Η οστεοαρθρίτιδα του ισχίου είναι μία εκφυλιστικού τύπου πάθηση, κατά την οποία συμβαίνει μία σταδιακή φθορά του χόνδρου της άρθρωσης, με αποτέλεσμα την προοδευτική καταστροφή της. Εκδηλώνεται με πόνο (ο οποίος σε αρχικά στάδια εμφανίζεται μετά από κόπωση ενώ σε τελικά στάδια και κατά την ηρεμία) δυσκαμψία της άρθρωσης και δυσχέρεια βάδισης, με σαφή επίπτωση στην ποιότητα ζωής του ασθενούς και στην ψυχολογία του.

Η θεραπεία εκλογής της εγκατεστημένης οστεοαρθρίτιδας του ισχίου είναι η ολική αρθροπλαστική, η αντικατάσταση δηλαδή της άρθρωσης με πρόθεση. Η τεχνητή άρθρωση είναι μια σφαιρική διάρθρωση, που αποτελείται από έναν στειλεό του μηριαίου με κεφαλή (σφαίρα)  και  ένα κυπέλλιο κοτύλης (υποδοχή της σφαίρας).

Ο στειλεός είναι συνήθως κατασκευσμένος από κράμα τιτανίου, το οποίο εγγυάται μέγιστη βιοσυμβατότητα. Η μηριαία κεφαλή είναι κατασκευασμένη από κεραμικό ή μέταλλο. Το κυπέλλιο είναι κατασκευασμένο από κράμα τιτανίου, με μια πορώδη επιφάνεια, που εξασφαλίζει τέλεια ενσωμάτωση.

Μια εσωτερική επένδυση του κυπελλίου, από κεραμικό ή από πολυαιθυλένιο, εξασφαλίζει μακροβιότητα της τεχνητής άρθρωσης, ακόμη και όταν φορτίζεται έντονα. Ο τύπος της πρόθεσης επιλέγεται από τον ιατρό με κριτήριο τις ιδιαιτερότητες του κάθε ασθενούς.

Ο  σκοπός της επέμβασης είναι η εξάλειψη του πόνου, η δημιουργία μιας άρθρωσης με καλή κινητικότητα και άριστη  λειτουργικότητα και τελικά η βελτίωση της ποιότητας ζωής των ασθενών.

Ο χειρουργός μπορεί να προσπελάσει την άρθρωση του ισχίου από διαφορετικά χειρουργικά μονοπάτια, ακολουθώντας μια “συμβατική” χειρουργική προσπέλαση ή μια ελάχιστα επεμβατική χειρουργική προσπέλαση.

Μια Ελάχιστα Επεμβατική Χειρουργική Επέμβαση (MIS) χαρακτηρίζεται από μειωμένη τομή του δέρματος και τη διατήρηση των μυών και των τενόντων που απαντώνται στο δρόμο προς  τον αρθρικό θύλακο.

Τα τελευταία χρόνια  χρησιμοποιούμε δύο νέους τύπους προσπελάσεων την AMIS (πρόσθια) και την ALMIS  (προσθιοπλάγια).

Θεωρώντας  κάθε νέα προσπάθεια  βελτίωσης των έως τώρα εφαρμοζόμενων τεχνικών ευπρόσδεκτες, θα ήθελα να επισημάνω τα εξής:

Η AMIS και η ALMIS είναι χειρουργικές τεχνικές που αφορούν μόνο την προσπέλαση του ισχίου και όχι την τοποθέτηση της πρόθεσης, εξασφαλίζοντας πλεονεκτήματα για την άμεσα μετεγχειρητική περίοδο (μικρότερη απώλεια αίματος, γρηγορότερη  αποκατάσταση, λιγότερες μέρες νοσηλείας, μικρότερη ουλή) εφόσον βέβαια εκτελεστούν σωστά γιατί στην αντίθετη περίπτωση τα αποτελέσματα μπορεί να είναι καταστροφικά.

Η μακροπρόθεσμη πορεία της ολικής αρθροπλαστικής του ισχίου εξαρτάται από την  σωστή τοποθέτηση  της πρόθεσης  που αφορά και τον προσανατολισμό και την τεχνική.

Η  πλήρης επαναφορά του ασθενούς στις  δραστηριότητες του, η αποφυγή εξαρθρήματος του ισχίου, η άριστη λειτουργικότητα  της  άρθρωσης και   η αποφυγή αναθεώρησης (επανάληψης) της επέμβασης σε χρόνο που δεν προβλέπεται (νωρίτερα των 20 ετών) εξαρτάται από την τοποθέτηση της πρόθεσης και όχι από την προσπέλαση.

Πρέπει να τονίζουμε λοιπόν, αποφεύγοντας τις υπερβολές, ότι η χρήση νέων τεχνικών εξασφαλίζει βραχυπρόθεσμα μόνο οφέλη (τα οποία είναι καλοδεχούμενα) όταν η εκτέλεση είναι σωστή.

Η πλημμελής εκτέλεση λόγω μη εξοικείωσης ή λόγω μη σεβασμού των αρχών της χειρουργικής  μπορεί να οδηγήσει α) σε κακή τοποθέτηση της πρόθεσης (ιδιαίτερα εξαιτίας της  περιορισμένης «θέας» της περιοχής) με ότι αυτό συνεπάγεται και β) στην εμφάνιση επιπλοκών, μετατρέποντας τα πλεονεκτήματα των νέων τεχνικών σε μειονεκτήματα.

Συμπερασματικά:

αντιμετωπίζοντας  θετικά  τις  εξελιγμένες τεχνικές  προσπέλασης του ισχίου, μεγαλύτερη σημασία για ένα καλό αποτέλεσμα έχει α) η χειρουργική τεχνική με την οποία εξασφαλίζεται η σωστή τοποθέτηση της πρόθεσης β) ο σεβασμός  των ιστών  και των αρχών της χειρουργικής  γ) η επιλογή της πρόθεσης  ανάλογα με το profil  του ασθενούς  και δ) η επιλογή της προσπέλασης που ο κάθε χειρουργός γνωρίζει καλύτερα.

Το άρθρο υπογράφει ο Στέφανος Αναστασόπουλος – Ορθοπαιδικός / Χειρουργός. Γενικός Αρχίατρος 401 ΓΣΝΑ και έως σήμερα Διευθυντής Ορθοπαιδικής κλινικής στην Ευρωκλινική Αθηνών. Έχει εκτελέσει πλήθος χειρουργικών επεμβάσεων, ιδιαίτερα στους τομείς της αρθροσκοπικής χειρουργικής, της χειρουργικής των αρθρώσεων (γόνατο, ώμος, ισχίο) και της τραυματιολογίας.

Το 2011 οργάνωσε το Τμήμα Ψηφιακής Επανορθωτικής Χειρουργικής στην Ευρωκλινική Αθηνών όπου πραγματοποιήθηκαν επεμβάσεις ολικής αρθροπλαστικής γόνατος με ψηφιακό σύστημα πλοηγού CAS. Το τμήμα είχε επιλεγεί ως κέντρο αναφοράς διεθνών μελετών.

(Πηγή: https://anastasopoulosstefanos.gr/)

Στοιχεία Επικοινωνίας: