Μερικοί άνθρωποι ρέπουν στο να υποτιμούν την “βαρύτητα”_ συνήθως ακούσια_ την κατάθλιψη ενός άλλου ατόμου, κάνοντας κάποιο δυσμενές ή ατυχές σχόλιο ή μιλώντας στους ίδιους με εκφράσεις και λέξεις κοινότυπες και παρωχημένες, οι οποίες, ωστόσο, όχι μόνο είναι άκαρπες και ατελέσφορες αλλά μπορεί να επιδεινώσουν την ψυχολογική κατάσταση του ασθενούς.του Λάσκαρη Κωνσταντίνου
Είτε γνωρίζετε κάποιο άτομο με κατάθλιψη είτε έχετε έρθει οι ίδιοι αντιμέτωποι με την ψυχική νόσο, γνωρίζετε ότι η κατάθλιψη συνοδεύεται από μια βεντάλια συναισθημάτων με διακύμανση στην ένταση, στον τρόπο έκφρασης & εκδήλωσης. Απεραντοσύνη ατελεύτητης ευαισθησίας. Διαρκής θλίψη, αίσθημα “κενότητας”, πεσιμισμός, αναξιοσύνη, ανικανότητα, ευερεθιστότητα, οξυθυμία, βίαια ξεσπάσματα εκρήξεων θυμού, με αποκορύφωμα την υιοθέτηση σκέψεων(ιδεασμών) αυτοκτονίας, όπως μας εξηγούν ψυχίατροι και πλειάδα ειδικών ψυχικής υγείας.
Μερικοί άνθρωποι αδυνατούν να κατανοήσουν πόσο σύνθετη είναι αυτή η ασθένεια κι έτσι μπορεί άθελά τους να πουν κάτι που δεν πρέπει. Δεν μπορούν να συνειδητοποιήσουν ότι πρόκειται για άτομα που δίνουν καθημερινή μάχη για να κερδίζουν ξανά τη ζωή τους, άνιση μάχη με έναν “αόρατο εχθρό” που κάνει αισθητή την παρουσία του στην ψυχή, στο πνεύμα και το σώμα του ανθρώπου. Εκεί κατισχύει, εκεί κατοικεί, ρημάζοντας ,σαρώνοντας , ερημώνοντας σαν ένας βίαιος & αιφνιδιαστικός τυφώνας που στροβιλίζεται και δεν πρόκειται να κοπάσει έως ότου ικανοποιήσει την καταστροφική του μανία, έως ότου ξεριζώσει κάθε ίχνος ζωτικής ψυχικής ενέργειας .
Πρόκειται για τον άνθρωπο που δεινοπαθεί, δοκιμάζεται, τυραννιέται. Αμύνεται έναντι ενδεχόμενης επίθεσης στον ίδιο του τον εαυτό(αυτο-ενοχοποίηση, κοινωνική απόσυρση, στέρηση καθημερινών απολαύσεων, ηττοπάθεια, αίσθημα μειονεξίας και μειωμένης αυτοεκτίμησης . Προσπαθεί να αλλάξει κάθε του τρωτό σημείο και να το μετουσιώσει σε πλεονέκτημα. Καταβάλλει προσπάθεια να ακονίσει τις σκουριασμένες του άμυνες, να ισχυροποιήσει το εξασθενημένο του ψυχοσυναισθηματικό δυναμικό, σφυριλατώντας την ψυχική του πανοπλία για τα βέλη ενδεχόμενης ανάρμοστης ή προσβλητικής συμπεριφοράς. Περνά δια πυρός και σιδήρου για να οικοδομήσει την εξιδανικευμένη, επιθυμητή & ιδεατή εικόνα του Εαυτού. Προσπαθεί να σμιλεύσει έναν ανθεκτικό και άτρωτο εαυτό, εκπαιδευμένος να μην πονάει και να μη νιώθει, αποκτήσει ανοσία στους αρνητικούς, τους προσβλητικούς,δυσάρεστους, θλιβερούς, κακεντρεχείς… του “τοξικούς” ανθρώπους .
1) «Ξέρω πώς νιώθεις…»
Η συμπόνια είναι μια εξαιρετική αρετή και ανακουφίζει αλλά….παροδικά, όμως σε μερικές περιπτώσεις δεν πρέπει να κάνουμε συγκρίσεις εάν δε γνωρίζουμε σε απόλυτο βαθμό το προσωπικό “δράμα” που βιώνει το άτομο που έχουμε απέναντί μας. Αν υπάρχει παλαιότερη εμπειρία κατάθλιψης, είναι καλό να πούμε «Δεν είσαι μόνος» αρκεί η συζήτηση να μην έχει “εγωκεντρικό” χαρακτήρα. Κάθε άτομο αντιμετωπίζει & βιώνει με διαφορετική ένταση την κατάθλιψη και η τετριμμένη φράση «Ξέρω πώς νιώθεις» δηλώνει “αποστασιοποίηση” από την οδυνηρή εμπειρία του ατόμου.
2) «Αποδέξου το…»
Αντί να προσπαθούμε να περιοριζόμαστε στο να προσπαθούμε να εφησυχάζουμε το άτομο, με παρωχημένες και τετριμμένες φράσεις αυτού του τύπου, το μόνο που καταφέρνουμε είναι να το καθησυχάζουμε για λίγο, δίχως να επιδιώκουμε μια μόνιμη “ίαση” του προβλήματος με αποτέλεσμα να συμβάλλουμε στο να διαιωνίζεται μια νοσηρή κατάσταση. Είναι προτιμότερο να “ακούμε”, “υποστηρίζουμε” να”καθοδηγούμε”. Το υγιές & υποστηρικτικό πλαίσιο είναι ένας από τους σημαντικότερους παράγοντες τόσο στην πρόληψη όσο και στην αντιμετώπιση της κατάθλιψης.
Και να θυμάστε ότι…
Το σώμα μου μιλάει…ακούω;;;
Αλήθειες & μύθοι για την κατάθλιψη!
