Η «χαμογελαστή κατάθλιψη» είναι παραπλανητική γι΄αυτό και είναι σημαντικό να αναγνωρίζετε ορισμένα συμπτώματα.
Όπως πιθανόν υποψιάζεστε, όσοι υποφέρουν από «χαμογελαστή κατάθλιψη» επιλέγουν να μην εκφράζουν τα συναισθήματά τους δείχνοντας ότι όλα πάνε καλά.
Όμως η « χαμογελαστή κατάθλιψη» είναι παραπλανητική καθώς τα άτομα εξακολουθούν να βιώνουν όλες τις αρνητικές επιπτώσεις της κατάθλιψης και μπορεί να οδηγήσει σε αυτοτραυματιστικές συμπεριφορές.
«Χαμογελαστή κατάθλιψη» μπορεί να έχουν τόσο οι ενήλικες όσο και τα παιδιά
Συμπτώματα χαμογελαστής κατάθλιψης
Ένας τρόπος με τον οποίο η «χαμογελαστή κατάθλιψη» διαφέρει από άλλους τύπους κατάθλιψης είναι ότι συχνά παραμένει αόρατη για τους άλλους.
Αυτός είναι ένας λόγος που θεωρείται πιο επικίνδυνη από την «κλασική» μορφή κατάθλιψης καθώς είναι οι πάσχοντες είναι λιγότερο πιθανό να λάβουν βοήθεια και υποστήριξη.
Τα άτομα με «χαμογελαστή κατάθλιψη» εξακολουθούν να βιώνουν τυπικά συμπτώματα κατάθλιψης όπως:
- κόπωση και εξάντληση
- άγχος
- απελπισία
- αλλαγές στην όρεξη
- αλλαγές στο βάρος
- διαταραχή προσοχής και συγκέντρωσης
- αλλαγή στη συνήθειες ύπνου
- αύξηση άγχους
- αυναισθηματικά ξεσπάσματα
H «χαμογελαστή κατάθλιψη» είναι ύπουλη ασθένεια και χρειάζεται προσοχή ειδικά στις μικρότερης ηλικίας παιδιά
Θεραπεία
Οι γιατροί αντιμετωπίζουν την χαμογελαστή κατάθλιψη παρόμοια με οποιαδήποτε άλλη καταθλιπτική διαταραχή. Η θεραπεία ποικίλλει, ανάλογα με τη σοβαρότητα των συμπτωμάτων και συχνά περιλαμβάνει συνδυασμό των θεραπευτικών επιλογών ( φαρμακευτική αγωγή, ψυχοθεραπεία, σωστή διατροφή, άσκηση, ηλεκτροσπασμοθεραπεία, κ.α.)
Ποιοι κινδυνεύουν περισσότερο;
Η «χαμογελαστή κατάθλιψη»δεν κάνει διακρίσεις. Εκτός από τους ενήλικες και οι έφηβοι είναι πιθανό να έχουν«χαμογελαστή κατάθλιψη» κυρίως όσοι είναι τελειομανείς, φοβούνται την αποτυχία ή ντρέπονται. Επίσης, τα παιδιά που έχουν υψηλές προσδοκίες από τον εαυτό τους ή δεν θέλουν να αλλάξουν την εικόνα που έχουν οι άλλοι για αυτά.
Όταν οι γονείς ενθαρρύνουν την ανοιχτή συζήτηση και ακούν τους εφήβους αντί να τους κρίνουν, τότε είναι πιο εύκολο να μιλήσουν για το πώς αισθάνονται. Επιπλέον, οι έφηβοι πρέπει να ακούσουν ότι οι γονείς τους δεν νιώθουν απογοητευεμένοι μαζί τους αν δεν είναι «τέλειοι» και ότι το να έχουν το θάρρος να ζητήσουν βοήθεια είναι δύναμη, όχι ελάττωμα.
Πηγές: medicalnewstoday.com webmd.com
Άλλα άρθρα
