“Τώρα είμαι έτοιμη να συνεχίσω τη ζωή μου, όπως μου αξίζει!” Χριστίνα, 32 ετών

Από την στιγμή που αποδέχθηκα το πρόβλημα, άρχισε και η θεραπεία!

H Χριστίνα 32 ετών, μας αφηγείται την δική της διαδρομή μέσα από την κατάθλιψη:

“Γνώρισα την κατάθλιψη στην ηλικία των 8 χρονών, μετά από ένα παιδικό ψυχολογικό τραύμα που το ανακάλυψα σε ηλικία 29 χρονών. Μεγάλωσα με αυτή και έγινα ένα μαζί της.

Πίστευα ότι οι αρνητικές σκέψεις, η λύπη, ο θυμός και όλα τα υπόλοιπα συμπτώματα της που με συνόδευαν σχεδόν καθημερινά για τόσα πολλά χρόνια, ήμουν εγώ.

Διαγνώστηκα ότι έχω κατάθλιψη πριν από λίγους μήνες, όταν πλέον άρχισα να μην μπορώ να την πολεμήσω άλλο και παραδόθηκα ολοκληρωτικά σε  αυτή. Λίγο καιρό πριν άρχισα να ενημερώνομαι σχετικά με την κατάθλιψη, μέσω του διαδικτύου, ενώ ήδη συμβουλευόμουν ψυχολόγο επί 4 χρόνια. Όταν ανέφερα στον ψυχολόγο μου ότι νομίζω ότι πάσχω από κατάθλιψη, γιατί πλέον είχα φτάσει σε σημείο να θέλω να φύγω από την ζωή, χωρίς να με νοιάζει τίποτα και κανένας, μου είπε ότι περνάω μια δύσκολή φάση στην ζωή μου και θα περάσει.

Δεν ήθελα όμως να το αφήσω έτσι, γιατί μέσα μου ένοιωθα ότι χάνω τα πάντα, ότι είμαι ανάξια, άχρηστη, άρχισα λοιπόν να γυρνάω το χρόνο πίσω και να κάνω την δική μου προσωπική ψυχοθεραπεία έχοντας ήδη μάθει κάποιες βασικές αρχές της από τα τόσα χρόνια ψυχοθεραπείας και να αρχίζω να αναλύω τα συναισθήματα μου…

Εκεί πιστεύω ότι άρχισα πλέον να το αποδέχομαι και ήμουν έτοιμη να κάνω τα πάντα για να λυτρωθώ! Ενώ έκανα την ανάλυση μου, άρχισα να βλέπω ότι χρόνο με τον χρόνο μείωνα συνήθειες και ασχολίες που μου έδιναν ζωή. Μετά τη δουλειά μου κλεινόμουν σπίτι και έκλαιγα για τα πάντα, για την μοίρα μου, τα έβλεπα όλα μαύρα, οι ερωτικές μου σχέσεις κατέληγαν όλο και περισσότερο στην αποτυχία, γιατί ήθελα να κρεμαστώ πάνω τους νομίζοντας ότι θα σωθώ απ αυτή τη μαυρίλα που με κατέτρωγε μέρα με την ημέρα, χρόνο με το χρόνο. Όταν έβγαινα έξω φορούσα μια μάσκα, ξέρετε αυτή του ευτυχισμένου ανθρώπου και όταν γύρναγα πάλι σπίτι μου την ξεφορτωνόμουν όσο πιο γρήγορα μπορούσα και ήμουν πάλι η ίδια ταλαίπωρη, μισή Χριστίνα.

Πήρα λοιπόν την απόφαση να πάω σε ψυχίατρο και εκεί νομίζω ότι είδα πόσο δυνατή είμαι τελικά. Διαγνώστηκα με χρόνια κατάθλιψη. Τώρα κάνω την θεραπεία μου κατά γράμμα και μπορώ να πω ότι τώρα αρχίζω να ζω πραγματικά!

Τα συναισθήματα πλέον πολλά και αυτά είναι μόνο χαράς και αισιοδοξίας!!! Είναι σαν να ήμουν τυφλή και τώρα να είδα το φως μου μετά από 24 μαύρα χρόνια! Όσοι με γνώριζαν από παλιά βλέπουν πλέον πάνω μου μια τεράστια αλλαγή, νομίζουν ότι έκανα αλλαγή προσωπικότητας. Εγώ πιστεύω ότι τώρα βλέπω και εγώ αλλά και αυτοί τον πραγματικό μου εαυτό!

Είμαι πολύ χαρούμενη που πήρα αυτή την απόφαση, έστω στα 32 μου, αισθάνθηκα έτοιμη και νομίζω ότι από την στιγμή που το αποδέχθηκα άρχισε και η θεραπεία. Δεν αισθάνομαι πλέον μισή, ούτε αδύναμη, αλλά μια δυναμική προσωπικότητα, που πιστεύει στην εαυτό της και είναι έτοιμη να συνεχίσει την ζωή της όπως πραγματικά της αξίζει!”