Η υποστήριξη ενός ανθρώπου που νοσεί, παρουσιάζει συγκεκριμένες δυσκολίες.
Η κατάθλιψη δεν επηρεάζει μόνο το άτομο που νοσεί, αλλά το σύνολο των ανθρώπων που τον περιβάλλουν. Ο ρόλος της οικογένειας είναι εξαιρετικά σημαντικός και έχει αποδειχθεί ότι μπορεί να βοηθήσει και να υποστηρίξει την ανάρρωση από την κατάθλιψη.
Ωστόσο, παρόλο που ο καθένας θέλει να βοηθήσει όσο μπορεί τον άνθρωπό του, συχνά αντιμετωπίζει συγκεκριμένες δυσκολίες, οι οποίες δεν του επιτρέπουν να σταθεί δίπλα του με τον τρόπο που θα ήθελε.
Συναισθηματική υπερεμπλοκή…
Σκεφτείτε να βλέπετε ένα δικό σας άνθρωπο να χάνει τη ζωτικότητά του, την ενέργειά του, την κοινωνικότητά του. Να εκφράζει αδιαφορία για τη ζωή, να σκέφτεται ότι θα ήταν καλύτερα να μη ζούσε.
Η επαφή με το συναίσθημα της θλίψης και το βάθος που έχει στην περίπτωση της κατάθλιψης γεννά πολύ έντονα συναισθήματα στον σύντροφο, το γονιό, το παιδί, τον αδερφό.
Ο θυμός, η απογοήτευση, ο φόβος, η ματαίωση, η αγωνία, η απόγνωση είναι μερικά από όσα νιώθει κανείς βλέποντας τον άνθρωπό του να πονά. Η ένταση αυτών των συναισθημάτων πολλές φορές παγώνει το άτομο. Η αγωνία να βοηθήσει τον ακινητοποιεί και για αυτό πολλοί απλά αποσύρονται και εγκαταλείπουν κάθε προσπάθεια να βοηθήσουν.
Ασαφή όρια…
Άλλες φορές, η αγωνία οδηγεί σε μια πλήρη ταύτιση με τον άνθρωπο που υποφέρει. Στο μυαλό όσων των περιβάλλουν, ο άνθρωπος θεωρείται αδύναμος, ευάλωτος, χωρίς βούληση. Τότε είναι που η οικογένεια μπαίνει σε μια διαδικασία υπερπροστασίας του ασθενή και οι συγγενείς παίρνουν όλη την ευθύνη για την ανάρρωση.
Αυτό είναι μια πολύ σοβαρή παγίδα, ωστόσο, γιατί αφαιρεί από το άτομο που υποφέρει την ευθύνη για την βελτίωση της κατάστασής του και το κάνει να νιώθει αδύναμο και ανίκανο. Αυτή η σύγχυση των ορίων, μπορεί να επηρεάσει σοβαρά και την πορεία της θεραπείας ενός ασθενή. Για παράδειγμα, πολλοί γονείς βλέποντας το παιδί τους να δυσκολεύεται παρεμβαίνουν στη σχέση γιατρού-ασθενούς, ακόμα και στη φαρμακευτική αγωγή που πρέπει να ακολουθηθεί, κάτι που είναι εξαιρετικά επικίνδυνο.
Άγνοια ή ελλιπής ενημέρωση…
Σε πολλές από τις ψυχικές ασθένειες, αλλά κυρίως σε ότι αφορά την κατάθλιψη, οι περισσότεροι άνθρωποι είναι μη επαρκώς ενημερωμένοι. Έτσι κινούμαστε να αντιμετωπίσουμε το συγγενή ή τον φίλο μας επηρεασμένοι από μύθους και προκαταλήψεις για τη νόσο.
Πολύ συχνά υπάρχει μια σοβαρή δυσκολία αναγνώρισης του προβλήματος, αφού τα συμπτώματα της κατάθλιψης αποδίδονται σε χαρακτηριολογικούς ή περιστασιακούς παράγοντες. Για παράδειγμα, μπορεί να θεωρήσουμε ότι ο ασθενής είναι απλά «τεμπέλης», ότι περνά μια δύσκολή περίοδο, ότι είναι ευάλωτος χαρακτήρας. Μια τέτοια καθυστέρηση στην αποδοχή του προβλήματος μπορεί να δυσκολέψει ακόμα περισσότερο το άτομο και να οδηγήσει στην αναβολή της θεραπείας.
