Στηρίζoντας ένα συγγενή με κατάθλιψη

Η κατάθλιψη είναι μια νόσος που δεν επηρεάζει μόνο τον άνθρωπο που την εκδηλώνει αλλά έχει σοβαρές επιπτώσεις και στο οικογενειακό και κοινωνικό περιβάλλον.

Στηρίζοντας ένα συγγενή με κατάθλιψη

Ακόμα και αν τα σημάδια της οικογενειακής επιβάρυνσης δεν είναι ορατά, εντούτοις όλη η οικογένεια συμμετέχει στο πρόβλημα. Το αισιόδοξο μήνυμα είναι ότι η οικογένεια μπορεί να συμμετέχει στην αντιμετώπιση αυτή της δυσκολίας. «Βλέπω την κόρη μου κάθε μέρα να κλείνεται όλο και περισσότερο. Εδώ και ένα χρόνο έχασε τη δουλειά της, δεν θέλει να βγαίνει έξω, δεν φροντίζει τον εαυτό της και δεν κάνει καμία προσπάθεια να ψάξει για δουλειά. Της έχω μιλήσει πολλές φορές και την ενθαρρύνω να γίνει πιο δραστήρια, όμως δεν συζητάει μαζί μου… Δεν ξέρω τι να κάνω. Μαρία Τ. 58»

Αν είσαι συγγενής ενός ανθρώπου με κατάθλιψη, μπορεί να έχεις νιώσει τη δυσκολία που προκαλεί η ασθένεια, να έχεις θυμώσει με τον παιδί σου, το γονιό σου ή τον αδερφό σου που αλλάζει , να έχεις λυπηθεί ή να νιώθεις αμήχανος και μπερδεμένος. Χωρίς αμφιβολία, θα έχεις αναρωτηθεί πολλές φορές για το ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος να τον βοηθήσεις.

Το πρώτο βήμα είναι η αποδοχή.

Όπως και για τον άνθρωπο που ζει το πρόβλημα ,έτσι και για τους συγγενείς του, είναι σημαντικό να αποδεχθούν και να ενημερωθούν για την κατάθλιψη. Πολλές από τις αλλαγές στην συμπεριφορά που οφείλονται στην κατάθλιψη, μπορεί να εκληφθούν ως αδυναμίες στην προσωπικότητα του ατόμου (πχ, «ο γιος μου είναι τεμπέλης/αδιάφορος). Μια τέτοια αντιμετώπιση επηρεάζει την ήδη χαμηλή αυτοεκτίμηση του ατόμου και δεν το βοηθάει να σπάσει το φαύλο κύκλο της κατάθλιψης.

Η ανοιχτή επικοινωνία είναι το κλειδί.

Ακόμα και αν ο άνθρωπος για τον οποίο ανησυχείτε κλείνει τις διόδους της επικοινωνίας, αυτό δεν σημαίνει ότι θέλει να τον εγκαταλείψετε. Συνεχίστε να δηλώνετε διαθέσιμοι και ανοιχτοί να τον ακούσετε και να τον υποστηρίξετε. Πολλές φορές είναι αρκετό να ακούσουμε κάποιον, ακόμα και αν δεν μπορούμε να υποδείξουμε τη λύση.

Ξεκαθαρίστε το ρόλο σας.

Απαλλαγείτε από το «σύνδρομο του σωτήρα». Θυμηθείτε ότι δεν βοηθάτε ως ειδικός αλλά ως συγγενής. Ξεκαθαρίστε στον άνθρωπό σας ότι δεν μπορείτε να τον βοηθήσετε όπως ένας ψυχολόγος ή ψυχίατρος αλλά ότι είστε εκεί ως ένα σταθερό σημείο αναφοράς.

Εκτιμήστε την δυσκολία και ζητήστε βοήθεια.

Όπως και ο άνθρωπος που νοσεί , έτσι και οι συγγενείς του, χρειάζεται να ενημερώνονται από ειδικούς αλλά και ορισμένες φορές να πάρουν και οι ίδιοι βοήθεια για το πώς να διαχειριστούν το πρόβλημα. Ειδικά σε περιπτώσεις που η κατάθλιψη είναι πολύ σοβαρή, η παρέμβαση του ειδικού θα πρέπει να είναι η πρώτη επιλογή.