Μιλώντας στο ένθετο περιοδικό της κυριακάτικης εφημερίδας «Το Βήμα» για τη μάχη με το «τέρας» της κατάθλιψης, ο Σταμάτης Μαλέλης δηλώνει ότι βρίσκεται κοντά στους ανθρώπους!
Στο νέο βιβλίο σας μιλάτε για την κατάθλιψη μέσω της ιστορίας μιας γυναίκας. Γιατί επιλέξατε έναν χαρακτήρα γένους θηλυκού;
«Κατάλαβα ότι η κατάθλιψη χτυπά περισσότερο τις γυναίκες. Επέλεξα μια γυναίκα φαινομενικά επιτυχημένη και τελικά βαθιά δυστυχισμένη. Εγραψα το μυθιστόρημα έχοντας εντάξει και αυτοβιογραφικά στοιχεία».
Πράγματι, η ηρωίδα σας, η Ρίτα, στο βιβλίο ερωτεύεται τον Σταμάτη Μαλέλη. Αυτή η γυναίκα υπάρχει πραγματικά;
«Οχι. Είναι όμως η γυναίκα που θέλω να συναντήσω για να ερωτευθώ».
Η Ρίτα είναι το alter ego σας;
«Είναι ίσως η θηλυκή μου πλευρά. Η οικογένειά της την έσπρωξε σε άλλους δρόμους από αυτούς που ήθελε και έτσι, ενώ φτάνει να αναγορεύεται καθηγήτρια Πανεπιστημίου, εκείνη σπαράζει μέσα της. Ετσι και εγώ, είμαι ίσως ο μακροβιότερος διευθυντής Ειδήσεων στην Ευρώπη και δεν είμαι ευτυχισμένος. Είμαι επιτυχημένος λοιπόν ή αποτυχημένος;».
Γιατί μείνατε σε αυτή τη θέση;
«Στα 20 μου χρόνια δούλευα στην “Καθημερινή”. Πήρα τηλέφωνο, θυμάμαι, τη μητέρα μου και εκείνη με ρώτησε αν θα γινόμουν δημοσιογράφος. “Eίσαι τρελή; Eνα διάλειμμα είναι” απάντησα. Βρέθηκα να κάνω πράγματα για βιοποριστικούς λόγους. Ύστερα παντρεύτηκα, βρέθηκα με ένα παιδί και δεν καταλαβαίνεις πώς σε παίρνει η ζωή».
Πώς όμως ένας άνθρωπος δυστυχισμένος μπορεί να διευθύνει ένα κανάλι, να είναι δημιουργικός;
«Πιστεύετε ότι υπάρχει δημιουργικός άνθρωπος που να είναι ευτυχισμένος; Δεν συγκρίνω βέβαια τον εαυτό μου με τα μεγαθήρια, αλλά δείτε τους πιο πετυχημένους συγγραφείς: το μελάνι τους ήταν η απόγνωση της ψυχής τους».
Θα συμφωνήσω. Στην καθημερινότητα όμως πώς διευθύνεις ένα δελτίο αν δεν είσαι καλά ψυχικά;
«Υπάρχει ένας διχασμός μέσα μου. Διαφορετικός είναι ο άνθρωπος που θέλει να απομονωθεί από όλους και διαφορετικός αυτός που κάνει σύσκεψη και αποφασίζει για κατευθύνσεις. Στο τέλος της ημέρας όμως αυτοί οι άνθρωποι αγκαλιάζονται και αυτομαστιγώνονται».
Η ρίζα του κακού ήταν ότι δεν κάνατε αυτό που θέλατε;
«Ναι, ήμουν νομίζω πλασμένος για άλλα πράγματα: να είμαι κοντά στους ανθρώπους, να τους στηρίζω για μια κοινωνία με περισσότερη αγάπη».
Η δημοσιογραφία όμως δεν θα έπρεπε να σας καλύψει αυτή την ανάγκη;
«Δεν έχω σε υπόληψη τους περισσότερους δημοσιογράφους. Ναι, οι δημοσιογράφοι θα μπορούσαν να βοηθήσουν περισσότερο να μη φτάσουμε εδώ, αλλά, ξέρετε, οι δημοσιογράφοι είναι δημοσιογράφοι και η εξουσία είναι εξουσία. Σήμερα, για παράδειγμα, υπάρχουν φίλοι μου δημοσιογράφοι που πήραν μια θέση εξουσίας με τον ΣΥΡΙΖΑ και συμπεριφέρονται αλαζονικά. Αυτούς τους τύπους εγώ τους φτύνω».
Η κατάθλιψη αποτελεί ακόμη ζήτημα-ταμπού;
«Βεβαίως. Το καταλαβαίνω μέσω των συναντήσεων ευαισθητοποίησης για την κατάθλιψη που πραγματοποιώ και την πλατφόρμα επικοινωνίας kontasou.com που έχω δημιουργήσει. Ξέρετε πόσοι άνθρωποι μου τηλεφωνούν καθημερινά; “Να επισκεφθείτε έναν γιατρό” τους λέω».
Υπάρχει κάποια ιστορία που σας έχει στιγματίσει;
«Στη Λιβαδειά βρισκόμουν στην τουαλέτα των ανδρών και μια γυναίκα με ακολούθησε. Εμπηξε τα νύχια της στο μπράτσο μου – ακόμη έχω τα σημάδια – και μου είπε: “Αυτή τη στιγμή είμαι ερωτευμένη με έναν άνθρωπο και φοβάμαι ότι θα τον χάσω γιατί παθαίνω κρίσεις πανικού. Βοήθησέ με”».
Πηγή: BHmagazino