Κατανοώντας την αυτοκτονία και την απώλεια

Η απώλεια μετά από μια αυτοκτονία μπορεί να είναι ιδιαίτερα δύσκολη.Εγείρει πολλά ερωτήματα για την οικογένεια και τους φίλους.

Με μια ματιά

• Μερικοί άνθρωποι θεωρούν δύσκολο το να είναι ξεκάθαροι για την αιτία του θανάτου, αλλά το να είσαι όσο το δυνατόν πιο ειλικρινής μπορεί να σε βοηθήσει να αισθανθείς λιγότερο απομονωμένος.

• Αισθήματα ενοχής, ντροπής, θυμού, λύπης είναι πολύ συχνά.

• Είναι σημαντικό να μην περιμένεις πάρα πολλά από τον εαυτό σου στα πρώτα στάδια.

• Σε μια οικογένεια, ο πόνος και η πληγή από την απώλεια, μπορεί να κάνει δύσκολη την μεταξύ τους επικοινωνία. Οι συγκρούσεις μπορεί να προκύψουν. Είναι σημαντικό όμως να επικοινωνούν, ενώ την ίδια στιγμή κρατούν το σεβασμό των διαφορετικών τρόπων που χειρίζονται τα γεγονότα.

• Δεν υπάρχει σωστός ή λάθος τρόπος για να θρηνήσεις κάποιον και δεν υπάρχει συγκεκριμένο χρονικό όριο για αυτ’ο.

• Μην φοβάστε να ζητήσετε βοήθεια. Μπορεί να βοηθήσει εσάς και την οικογένεια και τους φίλους σας.

Μερικά από τα βιώματα του πένθους που ακολουθούν την αυτοκτονία μπορεί να περιλαμβάνουν:

• Αίσθηση του εξωπραγματικού, μούδιασμα, εφιάλτες και ενοχλητικές σκέψεις

• Αισθήματα ενοχής και αποτυχίας που δεν εμποδίστηκε η αυτοκτονία

• Αίσθηση ευθυνών

• Αδυσώπητη ανάγκη να μάθουν το γιατί

• Αισθήματα απόρριψης και εγκατάλειψης

• Θυμό προς το πρόσωπο που έχει φύγει

• Βιώνουν την αυτοκτονία ως αντανάκλαση της ποιότητας της σχέσης με το πρόσωπο

• Αίσθηση ντροπής και στίγματος: ότι άλλοι άνθρωποι θα σκέφτονται αρνητικά για την οικογένειά , καθώς και για το πρόσωπο που αυτοκτόνησε.

Πώς μπορώ να υποστηρίξω κάποιον ;
Οι άνθρωποι που μένουν πίσω χρειάζονται τη συμπόνια, την αναγνώριση και την επικύρωση της εμπειρίας τους.

Περιληπτικά :
• μη επικριτική υποστήριξη

• μια ευκαιρία για να πουν την ιστορία τους, μερικές φορές ξανά και ξανά

• ένα ασφαλές και υποστηρικτικό περιβάλλον

• να νιώθουν ότι ακούγονται με προσοχή

• να εκφράσουν τη θλίψη τους με το δικό τους τρόπο

(1933)