Πολλοί πιστεύουν πως – η συντροφικότητα & ανεξαρτησία – είναι έννοιες αντίθετες. Η επιστήμη όμως θεωρεί ότι είναι έννοιες αλληλεξαρτώμενες. Στο ίδιο συμπέρασμα μας οδηγεί και η καθημερινή ζωή. Για την ακρίβεια η ανεξαρτησία μπορεί να ειδωθεί ως προϋπόθεση της συντροφικότητας.
Η σχέση του ζευγαριού περνάει από 5 στάδια:
1. Κατά το πρώτο στάδιο (της συγχώνευσης).
το κυρίαρχο στοιχείο είναι η προσκόλληση στον/στην σύντροφο. Ο λαός μας το λέει χαρακτηριστικά «Είναι στα μέλια» για να δηλώσει αυτή την ανάγκη που έχουν οι σύντροφοι να είναι συνέχεια μαζί. Ο άλλος εξιδανικεύεται και προβάλλονται σ’ αυτόν όλες οι προσδοκίες για τον ιδανικό σύντροφο. Είναι όμως και η περίοδος κατά την οποία δημιουργούνται οι καλές αναμνήσεις οι οποίες μπορούν αργότερα να λειτουργήσουν ως σωσίβια στις δύσκολες στιγμές της σχέσης.
Αυτή η φάση διαρκεί λίγο, πολλοί άνθρωποι αντί να προχωρήσουν στο επόμενο στάδιο της σχέσης και της προσωπικής τους ωρίμανσης, προτιμούν απλώς ν’ αλλάξουν σύντροφο…
2. Το δεύτερο στάδιο είναι (η αντίσταση στη συγχώνευση) που έχει δημιουργηθεί.
Η σχέση γίνεται αντιληπτή ως «δεσμά» και ο κάθε σύντροφος αντιλαμβάνεται τον άλλο ως εμπόδιο στην προσωπική του ανάπτυξη. Είναι η εποχή των μεγάλων αντιπαραθέσεων.
3. Το επόμενο στάδιο είναι (η διαφοροποίηση) του ατόμου.
Σε αυτή τη φάση ο κάθε σύντροφος σταματάει πια να ρίχνει το φταίξιμο στον άλλο και αναλαμβάνει τις ευθύνες του. Είναι η ώρα όπου ο καθένας «ενηλικιώνεται» μέσα στη σχέση και αυτονομείται. Εδώ ο κίνδυνος χωρισμού αυξάνεται καθώς ο κάθε σύντροφος αντιλαμβάνεται τον εαυτό του ως ξεχωριστό και αυτόνομο άτομο.
4. Κλείνοντας τον κύκλο της ανεξαρτητοποίησης… το ζευγάρι μπορεί να περάσει στο στάδιο της (επαναπροσέγγισης).
Αν οι σύντροφοι ξεπεράσουν την φάση – της διαφοροποίησης – και δεν χωρίσουν, μπορούν να ανακαλύψουν στον σύντροφό τους πράγματα που εκτιμούν και να επαναπροσδιορίσουν τη σχέση τους. Τώρα πια βλέπουν τον άλλον περισσότερο όπως πραγματικά είναι και λιγότερο όπως θα ήθελαν να είναι.
5. Το τελικό στάδιο αποτελεί (την ένωση) των δυο μελών σ’ ένα ανώτερο επίπεδο ωριμότητας.
Σε αυτό το στάδιο, η αυτονομία του καθενός έχει εγκαθιδρυθεί. Παράλληλα όμως και μια νέα συντροφικότητα βιώνεται. Ο κάθε ένας αποτελεί πρότυπο για τον άλλο και η διαφορετικότητα του βιώνεται όχι πλέον ως κάτι επικίνδυνο, αλλά ως μια πρόκληση για προσωπική ανάπτυξη του άλλου. (Β. Ιωαννίδου, «Η τέχνη της συντροφικής ζωής»)
Σύμφωνα με έρευνες, αυτές τις φάσεις μπορεί να τις περάσει ένα ζευγάρι πολλές φορές στη διάρκεια του κοινού τους βίου. Επιπλέον, η πορεία αυτή είναι καθαρά προσωπική και έτσι μπορεί ο κάθε σύντροφος να βρίσκεται σε διαφορετικό στάδιο από τον άλλο. Ένα από τα ερωτήματα που τίθενται είναι αν ο κάθε σύντροφος είναι διατεθειμένος να περιμένει ή να προχωρήσει προς τον άλλο για να ξαναβρεθούν.
Έτσι η ανεξαρτησία και η ανάγκη του να είναι κανείς διαφορετικός αποτελεί προϋπόθεση για να μπορέσει να δημιουργήσει κάθε φορά και ωριμότερες σχέσεις.
Το άρθρο υπογράφει η Αλεξία Ζήση M.Sc. – Συστημική Οικογενειακή Θεραπεύτρια.
(* Περισσότερες πληροφορίες για τις παροχές υπηρεσιών του Animus Corpus, καθώς και για το βιογραφικό της Ψυχολόγου, στην ιστοσελίδα www.animuscorpus.gr)
Στοιχεία επικοινωνίας:
διευθ.: Βασιλίσσης Σοφίας 54, Ιλίσια (Στάση Μετρό: Μέγαρο Μουσικής)
Δίαιτα νηστείας και αδυνατίσματος!
Πότε πρέπει να πάω σε ψυχολόγο;
