Πρόσφατη μελέτη, που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό JAMA Network Open, ανέλυσε δεδομένα από πάνω από 500.000 εργαζομένους στις Ηνωμένες Πολιτείες, συγκεντρωμένα την περίοδο 2015–2019. Από το σύνολο αυτό, περισσότεροι από 80.000 συμμετέχοντες είχαν κάποια στιγμή στη ζωή τους διαγνωστεί με κατάθλιψη, με τις γυναίκες να παρουσιάζουν σχεδόν διπλάσια συχνότητα διάγνωσης σε σχέση με τους άνδρες.
Λεωνίδας Κακούρης: Η κατάθλιψη και οι στιγμές της απομόνωσης
Οι κλάδοι με τα υψηλότερα ποσοστά κατάθλιψης
Ορισμένα επαγγέλματα φαίνεται πως επιβαρύνουν ιδιαίτερα την ψυχική υγεία των εργαζομένων. Στην κορυφή της σχετικής λίστας βρίσκονται όσοι απασχολούνται στις κοινωνικές υπηρεσίες, αλλά και στον χώρο της εστίασης, κυρίως στην προετοιμασία και το σερβίρισμα φαγητού.
Υψηλά ποσοστά εμφανίζονται επίσης σε επαγγελματικούς τομείς που σχετίζονται με τις τέχνες, την ψυχαγωγία, τον αθλητισμό, τα μέσα ενημέρωσης, την υγειονομική υποστήριξη, την εκπαίδευση και το λιανικό εμπόριο.
Αντιθέτως, εργαζόμενοι στη βιομηχανία εξόρυξης και στις κατασκευές παρουσίασαν τα χαμηλότερα ποσοστά διαγνωσμένης κατάθλιψης. Όμως η εικόνα είναι πιο σύνθετη απ’ ό,τι φαίνεται.
Λιγότερες διαγνώσεις, περισσότερες αυτοκτονίες
Παρόλο που σε επαγγέλματα όπως η οικοδομή και τα ορυχεία τα ποσοστά διάγνωσης της κατάθλιψης είναι χαμηλότερα, οι ερευνητές εντόπισαν κάτι ανησυχητικό: στους ίδιους αυτούς κλάδους καταγράφονται τα υψηλότερα ποσοστά αυτοκτονιών στους ενήλικες εργαζομένους, με τις τάσεις αυτές να είναι σταθερά αυξανόμενες τις τελευταίες δεκαετίες.
Η εξήγηση μπορεί να βρίσκεται στο γεγονός ότι οι τομείς αυτοί απαρτίζονται κυρίως από άνδρες, οι οποίοι, σύμφωνα με τους ειδικούς, είναι λιγότερο πιθανό να ζητήσουν βοήθεια όταν αντιμετωπίζουν ψυχολογικά προβλήματα. Το κοινωνικό στίγμα, σε συνδυασμό με την ελλιπή πρόσβαση σε υπηρεσίες ψυχικής υγείας, ειδικά σε αγροτικές περιοχές, φαίνεται να επιδεινώνουν την κατάσταση.
Η ανάγκη για στοχευμένη υποστήριξη
Οι ερευνητές επισημαίνουν πως τα ευρήματα της μελέτης θα πρέπει να προβληματίσουν τους εργοδότες και να λειτουργήσουν ως έναυσμα για τη δημιουργία πιο ουσιαστικών και εξατομικευμένων παρεμβάσεων ψυχικής υγείας στους χώρους εργασίας.
Η ψυχολογική υποστήριξη πρέπει να σχεδιάζεται με βάση τις ιδιαιτερότητες του κάθε επαγγέλματος και τις πραγματικές ανάγκες των εργαζομένων, αποφεύγοντας γενικές λύσεις που δεν ανταποκρίνονται στις συνθήκες του κάθε χώρου. Ένα σωστά οργανωμένο και προσαρμοσμένο πρόγραμμα μπορεί να συμβάλει σημαντικά στη βελτίωση της ψυχικής υγείας και της ποιότητας ζωής στον εργασιακό τομέα.
Σε έναν κόσμο που μεταβάλλεται διαρκώς, η προτεραιότητα δεν μπορεί να είναι μόνο η παραγωγικότητα, αλλά και η ευημερία εκείνων που στηρίζουν την κάθε επιχείρηση: οι ίδιοι οι εργαζόμενοι.
Πηγή: www.alfavita.gr
Άλλα άρθρα
Λεωνίδας Κακούρης: Η κατάθλιψη και οι στιγμές της απομόνωσης
