«Ένιωθα ότι ο κόσμος μου πεθαίνει»: Η εξομολόγηση του πρίγκιπα Ουίλιαμ για την κατάθλιψη

Όπως αποκάλυψε, είχε γίνει αυτόπτης μάρτυρας ενός τραγικού ατυχήματος, κατά το οποίο προσπάθησε να βοηθήσει ένα μικρό τραυματισμένο αγόρι, αλλά απέτυχε.

Ο πρίγκιπας Ουίλιαμ μπορεί να αποφεύγει να κάνει αποκαλύψεις για την προσωπική του ζωή και κυρίως για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει, ωστόσο πρόσφατα αποφάσισε να κάνει την εξαίρεση και μιλώντας στο Time to Walk, το podcast της Apple αναφέρθηκε στην μάχη του με την κατάθλιψη, καθώς και στην ζωή του μαζί με την μητέρα του.

Μιλώντας για την κατάθλιψη που είχε στο παρελθόν εξαιτίας του γεγονότος ότι έγινε αυτόπτης μάρτυρας ενός τραγικού ατυχήματος κατά το οποίο προσπάθησε να βοηθήσει ένα μικρό τραυματισμένο αγόρι και απέτυχε, είπε: «Σαφώς υπάρχουν κάποια πράγματα στη ζωή που δεν θες να δεις. Οι γονείς ήταν σε υστερική κατάσταση, όπως μπορεί να φανταστεί κανείς, ουρλιάζοντας, θρηνώντας, χωρίς να ξέρουν τι να κάνουν, σε πραγματική αγωνία. Και αυτό σου μένει. Πήγα στο σπίτι εκείνο το βράδυ αρκετά ταραγμένος, αλλά όχι εμφανώς. Δεν έκλαιγα, αλλά εσωτερικά, ένιωθα ότι κάτι είχε αλλάξει. Ένιωθα κάποιου είδους πραγματικής έντασης μέσα μου.Ήταν σαν κάποιος να έβαλε το κλειδί σε μία κλειδαριά και να την άνοιξε, χωρίς να δώσω την άδεια για αυτό. Ένιωθα σαν να πεθαίνει όλος ο κόσμος. Νιώθεις ότι όλοι πονάνε, ότι όλοι υποφέρουν. Ποτέ δεν είχα ξανανιώσει έτσι».

Στην συνέχεια ο πρίγκιπας πρόσθεσε ότι στην προσωπική του ζωή ήταν όλα καλά, αλλά αναρωτιόταν γιατί αισθανόταν τόσο δυστυχισμένος. «Άρχισα να συνειδητοποιώ ότι παίρνεις στο σπίτι το τραύμα των ανθρώπων και τη λύπη και αυτό σε επηρεάζει». 

Πέρα από αυτά, ο Ουίλιαμ έκανε μια σπάνια αναφορά στα παιδικά του χρόνια. “Μικρότεροι, ο Χάρι κι εγώ πηγαίναμε σε οικοτροφείο. Και η μητέρα μας έπαιζε κάθε είδους τραγούδι για να διώξει κάπως το άγχος της επιστροφής στο σχολείο. Ένα από τα τραγούδια που μου έχει μείνει και μέχρι και σήμερα- και απολαμβάνω κρυφά- είναι το “The Best” της Τίνα Τέρνερ. Καθόμασταν στο πίσω κάθισμα, τραγουδώντας και ήταν σαν μία πραγματικά οικογενειακή στιγμή. Και η μητέρα μου, που οδηγούσε τραγουδούσε όσο πιο δυνατά μπορούσε. Ακόμη και ο αστυνομικός που ήταν στο αυτοκίνητο κάποιες φορές τραγουδούσε. Όταν το ακούω τώρα, με πάει πίσω σε εκείνες τις διαδρομές με το αυτοκίνητο και φέρνει πολλές αναμνήσεις της μητέρας του». 

Πηγή: Must