Όταν έχει κατάθλιψη το παιδί σου πρέπει να…

Όσο ανησυχητικά και αν φαντάζουν για τους γονείς ορισμένα συμπτώματα στη συμπεριφορά του παιδιού, τα οποία τείνουν να τα ερμηνεύουν ως «καταθλιπτικά» ανατρέχοντας σε διάφορες ιστοσελίδες στο διαδίκτυο ή συζητώντας μεταξύ τους για αυτά…

Oι γονείς θα πρέπει να γνωρίζουν ότι η διάγνωση της κατάθλιψης απαιτεί εξειδικευμένη γνώση και παρακολούθηση, και είναι πάντα υπόθεση ενός ειδικού, εν προκειμένω ενός ψυχολόγου. Μόνο ο ψυχολόγος μπορεί να επιβεβαιώσει ή να διαψεύσει με ασφάλεια τους φόβους ενός γονέα, ότι το παιδί του πάσχει από κατάθλιψη.

Επομένως, αν οι γονείς υποψιάζονται ότι κάτι τέτοιο μπορεί να συμβαίνει, θα πρέπει το γρηγορότερο να απευθυνθούν σε έναν ειδικό και να ζητήσουν διάγνωση για το πρόβλημα που έχουν εντοπίσει στη συμπεριφορά του παιδιού τους, χωρίς να προκαταλαμβάνουν οι ίδιοι την έκβαση της διαγνωστικής συνεδρίας.

Σε κάθε περίπτωση, αυτό που πρέπει κυρίως να αποφύγουν οι γονείς, είναι η αναμόχλευση του προβλήματος στα όρια του στενού οικογενειακού και συγγενικού περιβάλλοντος, γιατί κάτι τέτοιο, αντί να επιλύσει το πρόβλημα, θα έχει μάλλον ως αποτέλεσμα την διαιώνιση ή και την όξυνσή του.

Παρά την ειλικρινή πρόθεσή τους να βοηθήσουν, οι συγγενείς δεν είναι ειδικοί, ούτε μπορούν να υποκαταστήσουν τη βοήθεια ενός ειδικού.

Επιπλέον, οι γονείς θα πρέπει να γνωρίζουν ότι η παιδική κατάθλιψη μπορεί να εκδηλώνεται με πολύ διαφορετικούς, και σε αρκετές περιπτώσεις αντιτιθέμενους τρόπους. Μέσα σε αυτές τις συνθήκες μπορεί να αποβεί ιδιαίτερα δύσκολη η ασφαλής διάγνωση ενός καταθλιπτικού επεισοδίου στο παιδί.

• Υπάρχουν, ωστόσο, ορισμένα τυπικά συμπτώματα που, όταν διαπιστωθούν από τους γονείς, θα πρέπει να τους ανησυχήσουν:

διαρκής θλίψη, δυσκολίες στο σχολείο, απομόνωση, άγχος και φοβίες, ανεξήγητοι φυσικοί πόνοι, θυμός και αναίτια επιθετικότητα, αυτοϋποτίμηση, απότομες μεταβολές της όρεξης και του βάρους, ακόμη και απόπειρες αυτοκτονίας.

Στο άλλο άκρο βέβαια, ένα παιδί «σοφό για την ηλικία του» μπορεί επίσης να κρύβει μέσα του μια δυσφορία για την ζωή, που να το οδηγήσει εν τέλει σε καταθλιπτικό επεισόδιο. Υπάρχουν, τέλος, ορισμένες λεκτικές εκδηλώσεις της παιδικής κατάθλιψης που, όταν συσσωρεύονται, οι γονείς θα πρέπει να αναζητήσουν την βοήθεια ενός ειδικού.

Εκφράσεις όπως «δεν με νοιάζει τίποτε», «δεν έχω όρεξη για τίποτε», μπορεί να δηλώνουν μια ανησυχητική απώλεια ενδιαφέροντος και ευχαρίστησης. Η απώλεια της αυτοεκτίμησης μπορεί επίσης να κρύβεται πίσω από φράσεις όπως «είμαι μηδενικό, δεν τα καταφέρνω σε τίποτε».

Τέλος, η φράση «είμαι κακός» μπορεί να προδίδει ένα αίσθημα ενοχής. Πάντως, για να αποφευχθούν οι λανθασμένες και βιαστικές ερμηνείες είναι αναγκαίο οι φράσεις αυτές να εκτιμηθούν από έναν ειδικό, ο οποίος θα επιχειρήσει να τις εντάξει στο πραγματικό τους πλαίσιο λαμβάνοντας υπόψη την συχνότητα και κυρίως, την αιτιολογία τους.   

Η Μάρω Μπέλλου είναι ψυχολόγος – ψυχοθεραπεύτρια. Κατά την κλινική της πρακτική ακολουθεί την αυτοσχεδιαστική μέθοδο. Έχει λάβει ειδίκευση στη Συστημική Ψυχοθεραπεία, έχει εμβαθύνει με διατριβή στην Υπαρξιακή Ψυχοθεραπεία και τα τελευταία χρόνια έχει στραφεί στην Ψυχανάλυση. 

Πρόσφατα κυκλοφόρησε το βιβλίο της με τίτλο: «Ο γκατζετ-Eros: ο έρωτας στα χρόνια της τεχνολογίας» από τις εκδόσεις Ι. Σιδέρης.

(Για περισσότερες πληροφορίες επισκεφθείτε: http://www.marobellou.gr/el/)