Η σχολική βία αποτελεί πράγματι ένα από τα πιο ανησυχητικά φαινόμενα των τελευταίων ετών. Πως σχετίζεται όμως με την κατάθλιψη.
Σήμερα γνωρίζουμε ότι πέρα από τις προφανείς επιπτώσεις, υπάρχει μια στενή συσχέτιση μεταξύ του σχολικού εκφοβισμού και της κατάθλιψης, όχι μόνο στο παρόν αλλά και μακροπρόθεσμα. Φαίνεται πως τα παιδιά που είναι θύματα βιώνουν το ψυχικό βάρος όχι μόνο στο άμεσο χρονικό διάστημα, αλλά και για πολλά χρόνια μετά. Ο φαύλος κύκλος της βίας όμως περιλαμβάνει και τους θύτες που φαίνεται επίσης να έχουν μεγάλες πιθανότητες να βιώσουν κατάθλιψη σε σχέση με τα υπόλοιπα παιδιά ως ενήλικες.
Ένα παιδί που γίνεται θύμα σχολικής βίας, μακροπρόθεσμα μπορεί να έχει χαμηλότερη αυτοεκτίμηση, μειωμένη διάθεση για κοινωνικοποίηση, αυξημένο αίσθημα φόβου μπροστά σε νέες δραστηριότητες και δυσκολία στις διαπροσωπικές του σχέσεις. Η μνήμη του «θύματος» στα πλαίσια μιας ομάδας μπορεί να ανακαλείται κάθε φορά που ως ενήλικας πια προσπαθεί να ενταχθεί σε ένα σύνολο.
Οι γονείς θα πρέπει να είναι σε εγρήγορση για να διαπιστώσουν μια ενδεχόμενη θυματοποίηση του παιδιού τους στο σχολείο ή αντίστοιχα την εμπλοκή του παιδιού σε επικίνδυνες συμπεριφορές επιθετικότητας. Το παιδί που βιώνει την επιθετικότητα στο σχολείο μπορεί να εκδηλώσει συμπτώματα άγχους (ανησυχία, ευερεθιστότητα,καταναγκαστική συμπεριφορά), πτώση στην σχολική του απόδοση, άρνηση να πάει στο σχολείο ή να συμμετέχει σε σχολικές δραστηριότητες, ή να εκδηλώσει ξαφνικά συμπεριφορές εσωστρέφειας. Το παιδί δεν νιώθει πάντα δυνατό να εκφράσει τα δύσκολα συναισθήματά του και για αυτό οι γονείς θα πρέπει να διερευνούν τις αιφνίδιες αλλαγές στην συμπεριφορά του παιδιού.
Προϋπόθεση για την αποτελεσματική στήριξη του παιδιού στις περιπτώσεις αυτές είναι η ικανότητα και η διαρκής προσπάθεια των γονιών να διατηρούν μια καλή και ανοιχτή επικοινωνία με το παιδί τους που θα του επιτρέπει να νιώθει ότι μπορεί να τους εμπιστευτεί.
(2032)