Γονιός ή σύντροφος; Η απάντηση είναι και τα δύο αλλά και πολλά άλλα! Ο ερχομός ενός μωρού αποτελεί έναν πολύ σημαντικό σταθμό στη ζωή ενός ζευγαριού. Είναι η στιγμή που θα δοκιμαστούν οι ισορροπίες και οι αντοχές αλλά, αν είναι κάτι που το επιθυμούν από κοινού…
Κάτι που παρατηρείται πλέον όλο και πιο συχνά είναι πως τα νέα ζευγάρια είναι πολύ ενημερωμένα (από βιβλία, περιοδικά, το διαδίκτυο κ.λπ.) συγκριτικά με τις προηγούμενες γενιές σε θέματα που αφορούν το παιδί, από τη στιγμή της σύλληψης μέχρι τη στιγμή της γέννησης και των ερχόμενων αναπτυξιακών σταδίων του βρέφους.
Θα περίμενε κανείς πως αυτή η ενημέρωση αλλά και η συναισθηματική επένδυση που παρατηρείται, θα τους έκανε να νιώθουν πιο έτοιμοι για να αναλάβουν τους γονεϊκούς ρόλους. Κι όμως, εδώ βρίσκεται το οξύμωρο…
Πολλοί νέοι γονείς νιώθουν μεγάλο άγχος και πίεση για να ανταπεξέλθουν στο ρόλο τους ενώ αρκετά συχνά με τον ερχομό του παιδιού δεν αφήνουν χώρο για τίποτε άλλο. Αυτομάτως καταργούν – συνειδητά ή ασυνείδητα – (τους ρόλους τους ως σύντροφοι, ως φίλοι, ως αδέρφια κτλ) διατηρώντας ίσως μόνο τον επαγγελματικό τους ρόλος κι αυτός με στόχο την επιβίωση της οικογένειας.
Συχνά, μάλιστα, η επαγγελματική ενασχόληση γίνεται η μόνη διέξοδος για να έρθουν σε επαφή με τον εαυτό τους οπότε και επέρχεται αναπόφευκτα η σύγκρουση στο ζευγάρι αλλά και η συναισθηματική εξουθένωση…
Οι νέοι γονείς σήμερα λοιπόν πράγματι γνωρίζουν περισσότερα για τα μωρά και γενικά τα παιδιά. Ωστόσο αυτή η γνώση δεν χρησιμοποιείται σε γενικό επίπεδο αλλά γίνεται η «παγίδα» μέσα στην οποία εγκλωβίζονται.
- Τι αντίκτυπο έχει αυτό στο παιδί;
Μία συχνή «παρενέργεια» είναι η αύξηση του φαινομένου των παιδιών – βασιλιάδων που αργότερα ενδέχεται να εξελιχθούν σε παιδιά – τύραννοι. Το παιδί μαθαίνει πως το μόνο που έχει να κάνει είναι να απολαμβάνει και να ζητά. Οι περιορισμοί συνήθως είναι ελάχιστοι και δεν αποκλείεται το μικρούλι να κυριαρχεί σε όλο το σπίτι. Ο χώρος των ενηλίκων δεν υπάρχει ενώ τα παιχνίδια του παιδιού βρίσκονται παντού, περνώντας το μήνυμα πως του ανήκουν τα πάντα. Όταν έρθει η ώρα να πάει στο σχολείο υπάρχει η πιθανότητα να δυσκολευτεί να ακολουθήσει τους κανόνες ή να αποδεχθεί ότι δεν αποτελεί το κέντρο του σχολείου ή του κόσμου όπως διδάχθηκε στο σπίτι.
- Τι αντίκτυπο έχει στο ζευγάρι;
Την απομάκρυνση και την αποπροσωποποίηση. Σταδιακά οι σύντροφοι γίνονται συνεργάτες – γονείς, μειώνεται δραματικά η μεταξύ τους επαφή ενώ μόλις τα παιδιά φύγουν από το σπίτι χάνουν κάθε σημείο επαφής. Η επικοινωνία μεταξύ τους γίνεται πιο δύσκολη και σταδιακά χάνεται, όπως και οι προσωπικές τους στιγμές.
- Τι μπορούμε να κάνουν οι νέοι γονείς που θέλουν να παραμείνουν και σύντροφοι;
Χρειάζεται προσοχή στις – ισορροπίες – με τον ερχομό ενός παιδιού (κυρίως στο πρωτότοκο). Είναι πολύ φυσικό οι νέοι γονείς να νιώθουν άγχος για τον νέο ρόλο τους αλλά πρέπει να θυμούνται πως εκτός από γονείς παραμένουν ξεχωριστές προσωπικότητες και σύντροφοι.
Σ’αυτό μπορεί να βοηθήσει, ως ένα βαθμό, ο οικογενειακός και ο φιλικός περίγυρος μέσω της υποστήριξης (συναισθηματικής ή πρακτικής) που παρέχει στους νέους γονείς. Ένας περίπατος ή κάποιες προσωπικές στιγμές βοηθούν στο να ανακτήσουν δυνάμεις και να είναι ευτυχισμένοι και άρα πιο ισορροπημένοι γονείς. Πολλές φορές ακόμη και το να αγανακτήσει ο γονιός με το παιδί του προκαλεί ενοχές παρότι αποτελεί φυσιολογική αντίδραση μεταξύ όλων των ανθρώπων με αποτέλεσμα το άγχος του να αυξάνεται.
Σημαντικό, λοιπόν, είναι από τη στιγμή που οι δύο σύντροφοι γίνονται γονείς να μην παραμελούνται τα υπόλοιπα κομμάτια στη ζωή τους (τουλάχιστον αφότου περάσουν οι πρώτοι 6 μήνες από τον ερχομό του βρέφους). Και πάνω απ’ όλα να ξέρουν ότι τέλειοι γονείς δεν υπάρχουν, όπως και τέλειοι σύντροφοι κλπ. Η προσπάθεια και η ισορροπία είναι αυτή που επιφέρει ένα καλό αποτέλεσμα και μας κάνει ευτυχισμένους!
Το άρθρο υπογράφει η Πουλημενέα Γεωργία – Κλινική Ψυχολόγος/Ψυχολόγος Υγείας.
(141)