Η υπόθεση με την «ψυχολόγο» που μόνο ψυχολόγος δεν ήταν, αλλά προσέφερε «ψυχοθεραπείες» είναι σύμπτωμα ενός συνολικότερου προβλήματος

Η υπόθεση που έχει έρθει στο προσκήνιο με την «ψυχολόγο» που συνδέθηκε με την τραγική ιστορία στα Γλυκά Νερά και στη συνέχεια αποδείχτηκε ότι κάθε άλλο παρά ψυχολόγος ήταν, είναι ιδιαίτερα σοβαρή.

Γιατί εδώ έχουμε μια περίπτωση που δείχνει πώς είναι δυνατό να εξαπατηθεί το κοινό και μάλιστα σε ένα θέμα ιδιαίτερα ευαίσθητο.

Γιατί αποδείχτηκε ότι ακόμη και χωρίς να υπάρχουν τυπικά και ουσιαστικά προσόντα ψυχολόγου, μπορούσε κάποια να έχει μια επιχείρηση με αντικείμενο την παροχή συμβουλευτικών και ψυχοθεραπευτικών υπηρεσιών, παρότι δεν ήταν ψυχολόγος, ούτε είχε την αντίστοιχη άδεια ασκήσεως επαγγέλματος και κυρίως δεν είχε την πιστοποιημένη πανεπιστημιακή εκπαίδευση που αυτό απαιτεί.

Και μάλιστα μπορεί κάποιος, χωρίς τα τυπικά και ουσιαστικά προσόντα, όχι μόνο να ανοίξει τη σχετική επιχείρηση, αλλά και να προκόψει, να έχει πελατεία, να τον συστήνουν ως ιδιαίτερα αποτελεσματικό κ.λπ.

Μόνο που την ίδια ώρα απλώς δεν θα έπρεπε να κάνει αυτή τη δουλειά.

Γιατί όταν μιλάμε για ψυχολόγους και για παροχή συμβουλευτικής ή ψυχοθεραπείας, μιλάμε για επιστήμονες στους οποίους απευθυνόμαστε επειδή θεωρούμε ότι είναι ειδικοί, ότι θα μας βοηθήσουν, ότι θα πρέπει να ακολουθήσουμε τις συμβουλές τους για να διαχειριστούμε τα άγχη και τις φοβίες μας, να αντιμετωπίσουμε τα προβλήματα και τις δυσκολίες της ζωής μας και να αποφύγουμε αδιέξοδες καταστάσεις.

Πράγμα που σημαίνει ότι εάν αυτοί οι άνθρωποι στους οποίους καταφεύγουμε δεν είναι όντως ειδικοί, δεν έχουν τη γνώση και την κατάρτιση που απαιτείται, τότε υπάρχει πραγματικός κίνδυνος εάν ακολουθήσουμε τις συμβουλές και τις υποδείξεις τους.

Είναι δηλαδή από τα πράγματα με τα οποία δεν παίζουμε.

Προφανώς και οι άνθρωποι καταφεύγουν για τα προβλήματά τους ή για την αγωνία τους σε πλήθος ανθρώπων που κατά βάση δεν μπορούν τίποτα να τους προσφέρουν. Εάν δεν ίσχυε αυτό, δεν θα είχαμε τόσες και τόσους αστρολόγους, χαρτορίχτρες, μέντιουμ κ.λπ.

Μόνο που σε τέτοιες «υπηρεσίες» είναι ως να έχει απέξω μια μεγάλη επιγραφή που να γράφει: «Εισέρχεστε με δική σας ευθύνη και δική σας επιλογή να πιστέψετε σε πράγματα που απλώς δεν υπάρχουν».

Όμως, όταν μιλάμε για ψυχολόγους και ψυχοθεραπευτές τα πράγματα είναι διαφορετικά.

Γιατί εδώ δεν μιλάμε για χαρτορίχτρες, αλλά για κομπογιαννίτες.

Άλλωστε, το έχουμε δει και στις περιπτώσεις επικίνδυνων «ψευτογιατρών» που υπόσχονταν υποτίθεται «θαυματουργές» θεραπείες και κατέληγαν να πάρουν ανθρώπους στον λαιμό τους και τώρα αντιμετωπίζουν την ποινική δικαιοσύνη με βαριές κατηγορίες.

Γι’ αυτόν τον λόγο και κάποιος πρέπει να πάρει μέτρα.

Η Πολιτεία και μηχανισμούς και τρόπους έχει να ελέγξει αυτή την κατάσταση.

Να εντοπίσει τις περιπτώσεις όπου προσφέρονται τέτοιες υπηρεσίες από ανθρώπους που δεν έχουν τα σχετικά τυπικά και ουσιαστικά προσόντα.

Να τους υποχρεώσει να κλείσουν αυτά τα «μαγαζιά» ή τουλάχιστον να τα παρουσιάζουν ως ανάλογα με αυτά των αστρολόγων και των καφετζούδων.

Να εξασφαλίσει ότι δεν θα μπορούν να ιδρυθούν εταιρείες παροχής τέτοιων υπηρεσιών με ονομασίες που να παραπέμπουν σε τέτοιες υπηρεσίες, εάν δεν είναι εξασφαλισμένο ότι θα τις προσφέρουν άνθρωποι που θα είναι όντως ειδικοί.

Γιατί έχουμε που έχουμε όλα τα προβλήματά μας, οι κομπογιαννίτες μας έλειπαν.

Πηγή: in.gr