Απάντηση: Όταν ένα άτομο στην ζωή του φτάσει στο σημείο να αντλεί ευχαρίστηση από μία μοναδική πηγή, αυτό αναμφίβολα δηλώνει μία προβληματική κατάσταση.
Η εμμονική μάλιστα επικέντρωση στην απόλαυση του φαγητού έχει χαρακτηρισθεί ως μια «τοξικομανία χωρίς λήψη ναρκωτικών». Έχει εξάλλου επανειλημμένα τονιστεί η ομοιότητα ανάμεσα στις διατροφικές διαταραχές (ιδίως την βουλιμία), και τις συμπεριφορές εξάρτησης.
Από την σκοπιά των ψυχικών λειτουργιών μία εξάρτηση μπορεί να δηλώνει την αναζήτηση, για αμυντικούς σκοπούς, ενός εξωτερικού παράγοντα (όπως, π.χ., την υπερβολική πρόσληψη της τροφής), τον οποίο το άτομο επιστρατεύει για να διασφαλίσει και να διατηρήσει την ψυχική ισορροπία του, που αδυνατεί να βρει στο επίπεδο των ενδοψυχικών αποθεμάτων του.
Ο αποκλεισμός των άλλων πηγών απόλαυσης, ιδίως εκείνων που προϋποθέτουν την ύπαρξη μίας διαπροσωπικής σχέσης, μπορεί επίσης να δηλώνει έναν ενδόμυχο φόβο μπροστά στην επαφή με τον Άλλον.
Μία διαπροσωπική σχέση είναι εξαιρετικά σύνθετη και για να συντηρηθεί απαιτεί αμοιβαιότητα, ενώ η σχέση με το φαγητό όχι.
Η ανάγκη που μπορεί να έχει το άτομο για τον άλλον αντικαθίσταται έτσι, εξαιτίας του φόβου του, από την ανάγκη για ένα αντικείμενο, μπροστά στο οποίο το άτομο απολαμβάνει μία εντελώς ανώφελη και κοντόθωρη ανεξαρτησία.
Πρόκειται λοιπόν για ένα είδος αμυντικής και φοβισμένης αναδίπλωσης στην σφαίρα ενός Εγώ που, για να απολαύσει χωρίς φόβο, παραιτείται εντελώς από την ίδια τη δυνατότητα συνάντησης με τον άλλον.
Η Μάρω Μπέλλου είναι ψυχολόγος – ψυχοθεραπεύτρια. Κατά την κλινική της πρακτική ακολουθεί την αυτοσχεδιαστική μέθοδο. Έχει λάβει ειδίκευση στη Συστημική Ψυχοθεραπεία, έχει εμβαθύνει με διατριβή στην Υπαρξιακή Ψυχοθεραπεία και τα τελευταία χρόνια έχει στραφεί στην Ψυχανάλυση.
Πρόσφατα κυκλοφόρησε το βιβλίο της με τίτλο: «Ο γκατζετ-Eros: ο έρωτας στα χρόνια της τεχνολογίας» από τις εκδόσεις Ι. Σιδέρης.
(Για περισσότερες πληροφορίες επισκεφθείτε: http://www.marobellou.gr/el/)
Άλλα άρθρα
