Είμαι έγκυος μπορώ να παίρνω φάρμακα;

Η χρήση φαρμάκων κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης σημαίνει ότι το έμβρυο αναπόφευκτα θα πάρει κάποια μικρή ποσότητα από αυτά, ενώ η επίδρασή τους στην ανάπτυξή του είναι άγνωστη. Και γενικότερα όμως, οι ιατρικές παρεμβάσεις, αν και έχουν μεγάλη αξία, πρέπει να γίνονται μόνο όταν είναι απολύτως απαραίτητες, στην περίπτωση της εγκυμοσύνης και του τοκετού που είναι φυσιολογικές λειτουργίες.

Ο γιατροί, μας επισημαίνει ο μαιευτήρας χειρουργός-γυναικολόγος κ. Ευάγγελος Γκικόντες, επιστημονικός υπεύθυνος του Κέντρου “Διαγνωστική Έρευνα”, θα πρέπει να χρησιμοποιούν τη μικρότερη δυνατή ποσότητα φαρμάκων και αυτό όταν είναι απαραίτητο.

Στην αρχή του 1870, αναφέρει χαρακτηριστικά, η γυναίκα που επρόκειτο να γεννήσει έπαιρνε συστηματικά κινίνο πριν από τον τοκετό για να προληφθεί η πιθανότητα πυρετού.

Επίσης, πριν γεννήσει, της έδιναν ένα ισχυρό καθαρτικό για να “καθαρίσει το σώμα της”. Μετά, όταν ερχόταν η ώρα να γεννήσει, της έδιναν εργοταμίνη για να προκληθεί τοκετός και μορφίνη για να μειωθεί ο πόνος. Η χρήση αυτών των ισχυρών φαρμάκων αύξησε τη βρεφική και μητρική θνησιμότητα κατά τον τοκετό.

Ο φόβος των μικροβίων στις αρχές του αιώνα, έκανε τα νοσοκομεία να προσέχουν πάρα πολύ τη γυναίκα που επρόκειτο να γεννήσει, μήπως πάθει κάποια λοίμωξη. Έτσι, οι νοσοκόμες έπλεναν τα κεφάλια των γυναικών με αιθέρα και αμμωνία. Τους ξύριζαν το εφηβαίο, επειδή πίστευαν ότι μπορεί να φωλιάζουν σε αυτό μικρόβια.

Τους έκαναν ακόμη κλύσματα κάθε 12 ώρες, ώστε να αποφύγουν την επιμόλυνση από τα κόπρανα. Τους έπλεναν όλο το σώμα με διαλύματα που είχαν απολυμαντικό, όπως και τον κόλπο. Τελικά όμως, η προσπάθεια να βοηθηθεί η μητέρα και το παιδί προκαλούσε τραυματικούς τοκετούς, γιατί ο έλεγχος που ασκείτο στη γυναίκα ήταν υπερβολικός.

Σήμερα, τονίζει ο κ. Γκικόντες, κανείς μαιευτήρας δεν χορηγεί φάρμακα στη έγκυο χωρίς λόγο.Τα φάρμακα που μπορεί να επιτραπούν, αναφέρει ο κ. Γκικόντες, κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και πάντα με συνταγή του γιατρού, ανήκουν συνήθως στην κατηγορία της παρακεταμόλης.

Τα γνωστά ελαφρά παυσίπονα που περιέχουν μόνο παρακεταμόλη είναι σχετικά ασφαλή εάν τα πάρουμε σε μικρές δόσεις και μόνο με οδηγίες του γιατρού.

Σε περίπτωση κρυολογήματος μπορεί να βοηθήσει η ξεκούραση, τα ζεστά ροφήματα, η παραμονή στο σπίτι, καθώς και η αποφυγή εξόδου στον κρύο αέρα. Ακόμη, βοηθά η χορήγηση μικρής ποσότητας βιταμίνης C.

Ποτέ επίσης δεν πρέπει να δίνεται αντιβίωση κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, εκτός αν τη χορηγήσει ο μαιευτήρας της, γιατί μόνο ο ειδικός γιατρός είναι αυτός που θα κρίνει κατά πόσο θα την ωφελήσει περισσότερο απ’όσο ίσως τη βλάψει.

Όλοι χορηγούν τα φάρμακα που θεωρούνε ότι είναι απαραίτητα για να αντιμετωπιστεί κάποια κατάσταση στην εγκυμοσύνη. Γι΄αυτό, ορισμένοι γιατροί μπορεί να θέλουν, κάποια στιγμή, χωρίς να ξεχνούν την παραδοσιακή ελεγμένη ιατρική, που εξασκούν επί χρόνια, να καταφύγουν σε μια δεδομένη στιγμή σε κάποιες εναλλακτικές θεραπείες, όπως είναι η Ομοιοπαθητική.

Τέτοιες θεραπείες, σημειώνει, μπορεί ίσως να βοηθήσουν στη βελτίωση ή εξαφάνιση ορισμένων συμπτωμάτων της εγκυμοσύνης, να υποβοηθήσουν επίσης την καλή εξέλιξη του τοκετού και της γαλουχίας.

Τα ομοιοπαθητικά φάρμακα γενικά, θεωρούνται ασφαλή και είναι καλό ο μαιευτήρας να τα γνωρίζει, επειδή μπορεί ίσως να ωφελήσουν, αλλά δύσκολα μπορεί να βλάψουν. Στις ΗΠΑ τα ομοιοπαθητικά φάρμακα έχουν χρησιμοποιηθεί και χρησιμοποιούνται σε πάρα πολλούς τοκετούς.

Η υγεία της γυναίκας επηρεάζει και την υγεία του εμβρύου που αυτή κυοφορεί. Όταν κάποια γυναίκα έχει ένα πρόβλημα υγείας, η χορήγηση φαρμάκων μπορεί να βελτιώσει το πρόβλημα αυτό, μπορεί όμως να προκαλέσει και μία ελαφρά ανοσοκαταστολή στην ίδια την ανοσοκατασταλμένη από την εγκυμοσύνη γυναίκα.

Πολλές φορές, στην εγκυμοσύνη ορισμένες γυναίκες μπορεί να βιώσουν εξάρσεις προηγούμενων προβλημάτων που είχαν με την υγεία τους, ή να παρουσιάσουν νέα συμπτώματα. Σε αυτήν την περίπτωση, αντί να χορηγήσουμε κάποιο φάρμακο που μπορεί να δημιουργήσει προβλήματα στην έγκυο και το έμβρυο, σημειώνει ο κ. Γκικόντες, εκτός από τη θεραπεία που θα κάνει, μπορούμε να αντιμετωπίσουμε, ίσως, συμπτώματα όπως ναυτία, αϋπνία, πόνους, με τη χορήγηση κάποιας Ομοιοπαθητικής θεραπείας, δοκιμαστικά.

Ορισμένα βέβαια από αυτά τα συμπτώματα, προσθέτει, είναι μικρά και δεν απαιτούν καμμία θεραπεία, με κανενός είδους φάρμακο. Μπορούν να διορθωθούν με κατάλληλη διαιτητική προσαρμογή ή προσαρμογή του τρόπου ζωής. Παρ΄όλα αυτά, τονίζει, όταν έχουμε άλλες καταστάσεις που απαιτούν κάποιο είδος παρέμβασης, επειδή θα πρέπει να προσέχουμε στη χορήγηση οποιωνδήποτε κλασικών φαρμάκων, καλό θα ήταν, σε πρώτη φάση, να δοκιμάζαμε τη χρήση ενός ομοιοπαθητικού φαρμάκου.

Βεβαίως, υπογραμμίζει, σε καμμία περίπτωση η γυναίκα δεν θα πρέπει να παίρνει το φάρμακο από μόνη της. Η χορήγηση ενός ομοιοπαθητικού φαρμάκου θα πρέπει να γίνεται σε απόλυτη συνεργασία με τον μαιευτήρα-γυναικολόγο της, ο οποίος έχει και την απόλυτη ευθύνη της παρακολούθησης της εγκυμοσύνης της και της διενέργειας του τοκετού.

Δεν είναι καλό, αναφέρει ο κ. Γκικόντες, να φέρουμε το γιατρό που μας παρακολουθεί προ τετελεσμένων γεγονότων, λέγοντάς του ότι “πήρα το τάδε φάρμακο” ή ότι “έκανα το τάδε πράγμα”. Εκείνος που θα πρέπει τελικά να λογοδοτήσει γιά την ευθύνη του τοκετού είναι ο μαιευτήρας και κάθε θεραπευτική ενέργεια θα πρέπει να γίνεται σε συνεργασία με αυτόν.

Στη συνέχεια, ο κ. Γκικόντες μας δίνει μερικά παραδείγματα για το που μπορεί να βοηθήσει και πως η Ομοιοπαθητική την έγκυο:

Ένα πρόβλημα που υπάρχει συνήθως είναι η ναυτία, ο εμετός και η δυσπεψία, που μπορεί να έχει μία γυναίκα στους πρώτους μήνες της εγκυμοσύνης. Σε αυτή την περίπτωση, εάν η κατάσταση είναι τόσο έντονη ώστε να μην μπορεί να αντιμετωπισθεί με διαιτητικά μέτρα, τα ομοιοπαθητικά φάρμακα που μπορεί να χρησιμοποιηθούν είναι η sepia, η nux vomica, το colchicum, η silica, η ipecacuana και η pulsatilla.

Τότε ο γιατρός θα διαλέξει κάποιο από τα φάρμακα αυτά, καθώς και τη δοσολογία του. Συνήθως, η sepia, το colchicum και η ipecacuana δίνονται σε γυναίκες που έχουν έντονη ναυτία και δεν μπορούν ούτε καν να μυρίσουν φαγητό.

Σε γυναίκες που έχουν ναυτία και δεν υποχωρεί, μπορεί να χορηγηθεί η nux vomica, η ipecacuana και η silica. Οι γυναίκες με ναυτία που περνάει όταν ξαπλώνουν, μπορεί να βοηθηθούν με την nux vomica.

Η pulsatilla μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί για να βοηθήσει το έμβρυο να “γυρίσει” από ισχιακή σε κεφαλική προβολή. Εννοείται ότι στην περίπτωση αυτή η γυναίκα θα πρέπει να ξεκουράζεται, ώστε η μήτρα της να είναι χαλαρή και έτσι να υπάρχει “χώρος” για να γυρίσει το παιδί.

Ένα ομοιοπαθητικό σκεύασμα που χρησιμοποιούν αρκετά συχνά οι μαιευτήρες είναι το caulophyllum, το οποίο βοηθά στην ενδυνάμωση των μυών της μήτρας και στην οργάνωση των συσπάσεών της κατά τη διάρκεια του τοκετού.

Το άρθρο υπογράφει ο Ευάγγελος Γκικόντες – Χειρουργός-Μαιευτήρας / Γυναικολόγος

(Για περισσότερες πληροφορίες δείτε στο: http://www.diagnostiki.gr/el/)

Στοιχεία επικοινωνίας:

Διεύθυνση: Γ’ Σεπτεμβρίου 167 (στάση Κεφαλληνίας)

Τηλ.: 6932 274385