Όταν τελείωσα τις σπουδές μου στην Πάτρα που ήμουν, έπρεπε να επιστρέψω στη βάση μου, την Αθήνα. Αυτό με έκανε να τρομάζω…
Η Σταματία 24 ετών, περιγράφει στο kontasou.com τη δική της μάχη, που ξεκίνησε μόλις αποφοίτησε από τη σχολή της.
“Είχα συνηθίσει αλλιώς, γιατί στην Πάτρα μεγάλωσα και ανεξαρτητοποιήθηκα.
Όταν γύρισα στο πατρικό μου, είχα αφήσει αλλιώς τα πράγματα και αλλιώς τα βρήκα. Τα ήξερα αλλά δεν τα ζούσα…
Η κατάσταση ήταν χειρότερη από όσο περίμενα και έπρεπε να αντεπεξέλθω στα νέα δεδομένα. Δύο μέλη από την οικογένεια μου αντιμετώπιζαν κάποια προβλήματα υγείας, και τα οικονομικά μας πλέον δεν ήταν τα καλύτερα.
Επί δύο μήνες προσπαθούσα να βρω δουλειά, αλλά ήταν πολύ δύσκολο και είχα αρχίσει να απογοητεύομαι για όλα. Τα προσωπικά μου ήταν στην ίδια κατάσταση και είχα απελπιστεί.
Έπειτα τον επόμενο μήνα, μέσω κάποιου γνωστού βρήκα μία δουλειά και άρχισα να παίρνω τα πάνω μου. Όλα αυτά όμως που πέρασα και που πέρναγα κάθε μέρα προσπαθώντας από μεριά μου να κάνω ότι καλύτερο γινόταν, με έκαναν να βάλω τον εαυτό μου σε δεύτερη μοίρα.
Μία κρίση πανικού με έκανε να το σκεφτώ και να θέλω να το συζητήσω με κάποιον ειδικό. Ζήτησα από τους δικούς μου να μου τον βρουν και να μιλήσω γιατί άρχιζα να φοβάμαι. Έτσι κι έγινε, είχαμε μια πολύωρη συζήτηση που με έβαλε σε σκέψεις.
«Δεν περνάνε όλα από το χέρι σου, για να γίνουν καλύτερα.» έτσι μου είπε. Έπρεπε να κοιτάξω τον εαυτό μου και όλα θα γίνουν. Μία ομάδα για να παίξει καλά και να νικήσει τον αγώνα πρέπει ο κάθε παίκτης να προπονείται και να έχει καλή ψυχολογία. Έτσι πρέπει να γίνει και σε αυτή την περίπτωση.
Ένας διάλογος με κάποιον που γνωρίζει και έχει τις απαντήσεις σε αυτά που σε απασχολούν κάνει πολύ καλό. Δεν χρειάζεται πάντα να φτάνουμε στο έσχατο σημείο για να ζητήσουμε βοήθεια.
Όταν γίνονται κάποια πράγματα νωρίς, σίγουρα έχουν και καλύτερα αποτελέσματα!”
Άλλα άρθρα
