Ένιωθα πως δεν άξιζα… πως ήμουν άχρηστη. Δεν είχα διάθεση να κάνω τίποτα. Είχα φτάσει σε σημείο να κατηγορώ τον εαυτό μου που δε μπορώ να βρω δουλειά.
Η Κατερίνα μας περιγράφει την δική της μάχη με την κατάθλιψη:
“Όλα ξεκίνησαν όταν έχασα την δουλειά μου. Δούλευα για 3 χρόνια σε μια Διαφημιστική εταιρέια.Τα πράγματα δεν πήγαιναν και τόσο καλά με αποτέλεσμα η εταιρεία να κλείσει και 25 άτομα να μείνουμε χωρίς δουλειά.
Το πρώτο διάστημα εκνευριζόμουν με το παραμικρό και ήμουν κλεισμένη στο σπίτι .Ήμουν μελαγχολική και η αυτοπεποίθηση που είχα είχε χαθεί. Μετά από αλλεπάλληλες πιέσεις από το οικογενειακό μου περιβάλλον αποφάσισα να ξεκινήσω να ψάχνω για δουλειά.
Ακολούθησε ένας κύκλος συνεντεύξεων με κανένα αποτέλεσμα. Ο «στιγματισμός» ως άνεργος και κατ’ επέκταση «ανίκανου να βρει εργασίας» είναι πολύ δύσκολο για το άτομο να το διαχειριστεί, αφού συχνά νιώθει πως έχει «αποκλειστεί κοινωνικά». Έτσι λοιπόν ένιωθα και εγώ.
Είχα σταματήσει να κάνω όνειρα…
Μου είπαν ότι χρειάζομαι βοήθεια. Με πιέζανε να βγω και ασχοληθώ με κάτι γιατί θα μου έκανε καλό. Και αυτό έκανα!
Επισκέφτηκα ένα ψυχολόγο και πραγματικά όταν άρχισα να μιλάω, ένιωσα καλύτερα.
Πλέον χαμογελάω πιο συχνά! Δεν με αναγνωρίζω! Εκμεταλλεύτηκα αυτή την περίοδο παρακολουθώντας κάποια εποικοδομητικά σεμινάρια και ανακάλυψα κάποιες άγνωστες πτυχές του εαυτού μου…
Συνειδητοποίηση πως αρκεί να είμαι καλά, για να έρθει και η επόμενη δουλειά!”
Άλλα άρθρα
Αποφοίτηση: Χαρά και πηγή άγχους για τη νέα ζωή
