“Έβαλα προτεραιότητα τον εαυτό μου” Μαρία Λ. 39 ετών

Η δική μου πάλη με την κατάθλιψη ξεκίνησε στα 35 μου…

«Η δική μου πάλη με την κατάθλιψη ξεκίνησε στα 35 μου, όταν και τα δύο μου παιδιά είχαν αρχίσει να πηγαίνουν σχολείο. Είχα δώσει πολύ ενέργεια και κόπο για να τα «ξεπετάξω». Στα πρώτα χρόνια του γάμου μου και όσο τα παιδιά μου ήταν μικρά, δεν καταλάβαινα τίποτα. Ήθελα πολύ να είμαι η τέλεια μάνα και νοικοκυρά, χαιρόμουν να τα έχω όλα υπό έλεγχο ακόμα και αν στο τέλος της ημέρας ήμουν ένα πτώμα.

Με τον άνδρα μου είχαμε αποφασίσει ότι τώρα πάνω από όλα είναι τα παιδιά μας και ότι δεν είναι καιρός για ξεκούραση. Όταν και το δεύτερο παιδί μου πήγε στο σχολείο, άρχισαν τα πρώτα σημάδια.

Το πρωινό ξύπνημα άρχισε να γίνεται όλο και πιο δύσκολο, οι δουλειές του σπιτιού μου φαίνονταν βουνό. Κατηγορούσα τον εαυτό μου που δεν τα κατάφερνα όπως πριν, σταδιακά άρχισα να νιώθω άχρηστη και ανεπαρκής.

Είχα συστηματικούς πονοκεφάλους και πόνους στη μέση. Δεν είχα καμία διάθεση να βρεθώ ερωτικά με τον άνδρα μου και άρχισα να αποξενώνομαι από εκείνον. Για πολύ καιρό οι γύρω μου έβλεπαν ως μια γυναίκα που διαρκώς γκρινιάζει και τεμπελιάζει. Εγώ δεν μπορούσα να καταλάβω τι μου συμβαίνει και αν κάποιος με ρωτούσε απαντούσα ότι δεν τρέχει τίποτα. «Όλοι έχουμε τα πάνω μας και τα κάτω μας», έλεγα.

Τελικά, ήταν οι έντονες ημικρανίες που με οδήγησαν στην πόρτα του παθολόγου, ο οποίος μου είπε να εξετάσω το ενδεχόμενο να έχω κατάθλιψη και πρότεινε να δω ένα ειδικό ψυχικής υγείας. Ο ψυχίατρος που με εξέτασε μου μίλησε ανοιχτά για το πρόβλημα που είχα και ένιωσα άνετα να μιλήσω επιτέλους για το πόσο υπέφερα όλο αυτό το διάστημα.

Με τη βοήθειά του μπόρεσα σιγά σιγά να ξαναβρώ την ενέργειά μου, να αισθάνομαι λιγότερο άσχημα για τον εαυτό και να ξαναζήσω καλές στιγμές με την οικογένειά μου.

Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι έβαλα προτεραιότητα τον εαυτό μου και τις ανάγκες μου και για αυτό μπορώ να νιώθω πιο ήρεμη και χαρούμενη κοντά στους άλλους και αυτούς που αγαπώ»

Μαρία Λ. 39 ετών.