Σήμερα, ένα σημαντικό ποσοστό του γενικού πληθυσμού, της τάξεως περίπου του 10%, υποφέρει από πονοκεφάλους και τα συχνότερα «θύματά» τους είναι γυναίκες.
Ο πονοκέφαλος είναι ένα σωματικό σύμπτωμα, το οποίο μπορεί, αφού έχουμε αποκλείσει τα οργανικά αίτια, να κρύβει στη βάση του: άγχος, έντονα συναισθήματα ή ένα οξύ ψυχικό τραύμα το οποίο δεν εκφράστηκε με λόγια, δεν απελευθερώθηκε με τον οποιονδήποτε τρόπο και κατέληξε να συσσωρευτεί στο κεφάλι…
Υποστηρίζεται πως τα άτομα που έχουν πονοκεφάλους συνήθως είναι… τελειομανή, επίμονα, πεισματάρικα, συναισθηματικά ευαίσθητα και με δυσκολία στην εξωτερίκευση των συναισθημάτων τους, άτομα που στην πρώιμη περίοδο της εγκυμοσύνης της μητέρας (πιθανόν ως έμβρυα) βίωναν συναισθήματα άγχους από τη μητέρα, άτομα που είχαν μια δύσκολη παιδική ηλικία, έμαθαν να καταπιέζουν τα συναισθήματά τους ή να μιμούνται τους γονείς, οι οποίοι ζούσαν μέσα στο άγχος.
Με λίγα λόγια…
μιλάμε για άτομα που έμαθαν να χρησιμοποιούν – το κεφάλι και όχι την καρδιά τους – ώστε να ελέγχουν τις καταστάσεις και να νιώθουν ασφάλεια, που έμαθαν να τοποθετούν στο κεφάλι τους οποιαδήποτε πληροφορία έπαιρναν από το περιβάλλον και να την κρατούν γερά εκεί, πριν εκείνη προλάβει να αγγίξει την καρδιά και να δημιουργήσει συναίσθημα. Όλες οι πληροφορίες ελέγχονται και τοποθετούνται σε κουτάκια, ώστε να εξασφαλίσουν στο άτομο την ηρεμία και την ασφάλεια ελέγχου, που τόσο χρειάζεται.
Όμως, το κεφάλι κάποια στιγμή γεμίζει και αρχίζει να βουίζει και να παραπονιέται. Η ένταση, που τόσο προσπαθούσε να αποφύγει το άτομο, δυναμώνει όλο και περισσότερο και τότε ο πονοκέφαλος θα σημάνει συναγερμό μέσω του πόνου.
Είναι τότε που το καμπανάκι φωνάζει στο άτομο πως χρειάζεται να εγκαταλείψει τη στενοκεφαλιά του “θέλω”, της ψεύτικης ασφάλειας ή της υπέρμετρης φιλοδοξίας. Φτάνει η στιγμή που χρειάζεται το άτομο να κοιτάξει λίγο πιο κάτω από το κεφάλι του και να αναλογιστεί που βρίσκεται, που στηρίζεται και πόσο σταθερή και γερή είναι η βάση του, να δει πώς η επίμονη αποφυγή του για καταστάσεις και συναισθήματα δεν το “σώζουν”, αντιθέτως παρόλο που για λίγο αισθάνεται ασφαλής, στην ουσία “γεμίζουν” το κεφάλι ακόμη περισσότερο και μπορεί κάποια στιγμή να μην υπάρχει χώρος αποθήκευσης και τότε ο “υπολογιστής” να καεί ολόκληρος.
Ένας σημαντικός, επίσης, παράγοντας πονοκέφαλου, που δεν είναι αμελητέος, είναι… το στρες που βιώνει το άτομο στην καθημερινότητα του είτε από τον επαγγελματικό χώρο είτε από την οικογένεια είτε από τις πολλές υποχρεώσεις και ευθύνες που καλείται να φέρει εις πέρας.
Το στρες είναι εκείνο που προκαλεί – αυξημένη έκκριση ορμονών – οι οποίες αυξάνουν τους ρυθμούς της καρδιάς, της αναπνοής και την αρτηριακή πίεση και δημιουργούν αρνητικά συναισθήματα τα οποία με την σειρά τους μειώνουν τα επίπεδα των ενδορφινών (οι οποίες έχουν την ιδιότητα να χαλαρώνουν και να ανακουφίζουν τον οργανισμό).
Τα περισσότερα από τα συμπτώματα, λοιπόν, τα οποία δεν οφείλονται σε οργανική αιτία έχουν ψυχολογικό υπόβαθρο και αυτό είναι που χρειάζεται να δει ο κάθε ένας από εμάς, ώστε να ακούσει την φωνή της ψυχής του, να την αγκαλιάσει και να τη βοηθήσει να μαλακώσει. Χρειάζεται να δώσει σημασία στο μέσα του, να κοιτάξει κατάματα το πρόβλημα του και να κάνει κάτι για αυτό. Έτσι μόνο θα εξαφανιστεί, αφού πλέον δεν θα έχει λόγο ύπαρξης.
Μέχρι να γίνει αυτή η αλλαγή, το καμπανάκι θα χτυπάει συνεχώς μέσω ενός πονοκεφάλου ή οποιουδήποτε άλλου συμπτώματος, υπενθυμίζοντας μας πώς κάτι δεν κάνουμε σωστά, πώς κάτι παραβλέπουμε ή απορρίπτουμε.
Ξεκινήστε, λοιπόν…
– Aφήνοντας κάποιες υποχρεώσεις που δεν είναι τόσο σημαντικές για αργότερα. Μη φορτώνετε συνεχώς το πρόγραμμα σας και τον εαυτό σας μόνο και μόνο για να μην αφήνετε κενό, μην τύχει και ακούσετε την φωνή της ψυχής σας.
– Εξωτερικεύστε τα συναισθήματα σας, την αγάπη, τη θλίψη, το θυμό. Παραδεχτείτε πως πονάτε, δεν θα αλλάξει αυτό που είστε ούτε θα χάσετε την αξία σας, αν δείξετε ευαισθησίες.
– Αναζητήστε ένα ψυχοθεραπευτή, που θα σας βοηθήσει να κοιτάξετε βαθιά μέσα σας – να βρείτε τον δαίμονα σας – και να τον κάνετε φίλο σας (αντί να τον ταΐζετε παυσίπονα και να τον κοιμίζετε για λίγο). Με παυσίπονα δεν πεθαίνουν τα θηρία, αλλά ούτε και αλλάζουν.
– Αλλάξτε τον τρόπο σκέψης σας – κάντε πράγματα που ευχαριστούν το σώμα σας -αγαπήστε τον εαυτό σας και αφήστε το μυαλό σας να ξεκουραστεί, χωρίς να φοβάστε πως θα χάσετε τον έλεγχο.
– Κυρίαρχος της ζωής του είναι όποιος αγαπάει όλα τα κομμάτια του, όμορφα και άσχημα και τα αποδέχεται, γιατί ακριβώς τον βοηθάνε να είναι ολόκληρος!
Γράφει η Ανδριάννα Γεροντή – Συστημική και Εναλλακτική Θεραπεύτρια του ΚΕ.ΘΕ.ΣΥ (Ανασυνδιασμένη Ψυχοθεραπεία).
Για περισσότερες πληροφορίες επισκεφθείτε:
Άλλα άρθρα
