Σε περίπτωση που ο διαβήτης κύησης εντοπιστεί νωρίς, μπορεί να αντιμετωπιστεί και να ελεγχθεί αποτελεσματικά, αποφεύγοντας τυχόν επιπλοκές τόσο στη μητέρα όσο και στο μωρό. Αυτό που είναι αναγκαίο είναι η ομαλοποίηση και διατήρηση των επιπέδων γλυκόζης στα φυσιολογικά ή κοντά στα φυσιολογικά όρια.
Στην περίπτωση που η μητρική υπεργλυκαιμία, δεν ελεγχθεί αποτελεσματικά, υπερβολικά ποσά γλυκόζης, μεταφέρονται στο έμβρυο.
Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε εμβρυϊκή μακροσωμία (αυξημένο βάρος νεογνού, δηλαδή >4 κιλά) αυξάνοντας έτσι τον κίνδυνο για καισαρική τομή, για επιπλοκές κατά τον τοκετό, καθώς και για μακροχρόνιες επιπλοκές, σε ότι αφορά την εμφάνιση καρδιαγγειακών νοσημάτων του βρέφους σε ενήλικη φάση ζωή
Θα πρέπει, επίσης, να αναφερθεί ότι η διερχόμενη από το πλακούντα γλυκόζη (στην περίπτωση της εκσεσημασμένης μητρικής υπεργλυκαιμίας) διεγείρει συνεχώς το πάγκρεας του εμβρύου για παραγωγή ινσουλίνης, η οποία δρα και ως εμβρυϊκή «ορμόνη αύξησης» και αυξάνει τις απαιτήσεις σε οξυγόνο για να μεταβολίσει το φορτίο της γλυκόζης.
Η εμβρυϊκή υπερινσουλιναιμία θεωρείται υπεύθυνη για κάποια καθυστέρηση της πνευμονικής ωρίμανσης και δημιουργεί αυξημένη συχνότητα συνδρόμου αναπνευστικής δυσχέρειας. Η διατήρηση των επιπέδων γλυκόζης στα φυσιολογικά ή κοντά στα φυσιολογικά επίπεδα μπορεί να μειώσει αυτού τους κινδύνους.
Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι ο διαβήτης της κύησης ή ακόμα και μια μικρή μη ανοχή στη γλυκόζη κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, αποτελούν επίσης σημαντικούς παράγοντες κινδύνου για την ανάπτυξη διαβήτη τύπου I (ινσουλινο-εξαρτώμενο σακχαρώδη διαβήτη) ή και II (μη ινσουλινο-εξαρτώμενο σακχαρώδη διαβήτη) στο νεογνό, ενώ η μακροσωμία σχετίζεται με μελλοντική παχυσαρκία κατά την παιδική και εφηβική ηλικία, με τις γνωστές συνέπειες της.
Οι γυναίκες, επίσης, με διαβήτη κύησης βρίσκονται σε αυξημένο κίνδυνο για εξέλιξη μόνιμου διαβήτη τα επόμενα 5-10 χρόνια (κυρίως μη ινσουλινο-εξαρτώμενο σακχαρώδη διαβήτη, μετά τον τοκετό ή ανάπτυξη δυσανεξίας στη γλυκόζη). Ενδέχεται όμως ο διαβήτης, ή η διαταραγμένη ανοχή στη γλυκόζη, να υποχωρήσει αυτόματα μετά τον τοκετό.
Έτσι, τόσο ο διαβήτης που προϋπάρχει της κύησης (κύηση σε γυναίκες με σακχαρώδη διαβήτη τύπου I και II) όσο και ο διαβήτης κύησης, θεωρούνται καταστάσεις υψηλού κινδύνου κατά την κύηση και απαιτούν ιδιαίτερη προσοχή.
Το άρθρο υπογράφει ο Γιάννης Περιστέρης – Mαιευτήρας / Xειρουργός / Γυναικολόγος. Ο Dr. Γιάννης Περιστέρης ασχολείται κυρίως με θέματα υπογονιμότητας, εξωσωματικής γονιμοποίησης, λαπαροσκοπικής χειρουργικής αλλά και με τον προγεννητικό έλεγχο.
(Περισσότερες πληροφορίες για τον ιατρό θα βρείτε εδώ: http://bit.ly/2B0JwhM)
Στοιχεία επικοινωνίας:
διευθ.: Λ. Κηφισίας 23, Αμπελόκηποι, Αθήνα
τηλ. επικοινωνίας: 210- 7485754 – 6932 229697 – 6974 441255
(711)