Οι άνθρωποι που αγαπάνε τη ζωή τους έχουν ως αποστολή να ζήσουν με τον πιο πλούσιο, ποιοτικό, περιπετειώδη & δημιουργικό τρόπο, ώστε η κάθε μέρα να είναι μια νέα αρχή & το έναυσμα για να αποκομίσουν μια πληθώρα δυνατοτήτων και ευκαιριών που μπορούν να αντλήσουν, με απώτερο σκοπό την προσωπική τους ανάπτυξη, ανέλιξη και ευημερία.
Το πάθος για ζωή διαδραματίζει, για αυτούς τους ανθρώπους κομβικής & καίριας σημασίας ρόλο που συνδέεται άρρηκτα με την τάση να βιώνουν καταστάσεις που να διεγείρουν και να κινητοποιούν την ψυχή να γεννά συναισθήματα που θα αποτελούν για αυτούς μια ωφέλιμη υποθήκη συναισθηματικής εμπειρίας & γνώσης.
Όσο λείπει η ζωτικής & καταλυτικής σημασίας γνώση της ζώσας, της δημιουργικής & της περιπετειώδους πραγματικότητας, οι άνθρωποι καταδικάζονται μέσα στο έρεβος της ψευδαίσθησης, της αυταπάτης και της δεισιδαιμονίας και οδηγούνται στην εθελοδουλία, εξανδραποδισμό, δηλαδή, στην υποδούλωση & εκούσια εκχώρηση της ατομικής ελευθερίας, των δικαιωμάτων, των επιθυμιών τους.
Με αυτόν τον τρόπο ακρωτηριάζουν & νεκρώνουν τη ζωής τους, στεγνώνουν σε επίπεδο συναισθημάτων, αποποιούνται κάθε ευθύνη να εκφράσουν γνώμη, ιδέες ή και τους ευσεβείς & μύχιους πόθους. Παράλληλα, στραγγαλίζουν την δημιουργικότητα τους, με αποτέλεσμα οι σύγχρονοι άνθρωποι να ακολουθούν ένα δύσβατο & δυσβάστακτο μονοπάτι στην πορεία της ζωής τους με το να μην οραματίζονται, να μην κρίνουν, να μην επιθυμούν, να μην αγαπούν, να μην πιστεύουν…να αδιαφορούν με επιδεικτική απάθεια & απροθυμία. Ζουν μια μάταια & οικτρή ζωή όπου η ζωή καθίσταται πληκτική & αποπνικτική, εξαντλώντας την ενέργειά της σε μια φοβισμένη επιβίωση, ζώντας με επιφυλάξεις, δισταγμούς, αμφιβολίες & ερωτηματικά.
Στον αντίποδα βρίσκονται και εκείνος ο τύπος ανθρώπων, που θέλουν να κάνουν την αλλαγή στον εαυτό τους, που θέλουν να δουν στον κόσμο, που δεν θέλουν να μείνουν στάσιμοι, που αγαπούν αυτό που μπορούν να γίνουν & δεν καλύπτονται από αυτό που είναι και κρίνουν ότι δεν υπάρχουν φραγμοί στην πρόοδο, ακολουθώντας την προτροπή του Θερβάντες.
Ένα έντονο αίσθημα του ανικανοποίητου τους διακατέχει αλλά και που τους ωθεί να εξελιχθούν, να εξερευνήσουν κρυφές πτυχές του εαυτού τους ή και άγνωστες δυνάμεις που νιώθουν ότι έχουν, αλλά αναζητούν τρόπους για να τις καλλιεργήσουν, να τις εξελίξουν γιατί το θεωρούν χρέος απέναντι στον εαυτό τους & ηθική υποχρέωση ότι πρέπει να αποδεικνύουν έμπρακτα ότι αγαπούν τον εαυτό τους & σέβονται τη ζωή τους και για αυτό επιδιώκουν να κάνουν μικρά & σταθερά βήματα για μια θεαματική πρόοδο, που όμως δεν είναι ούτε εύκολη ούτε γρήγορη αλλά απαιτείται για την επίτευξη της άοκνη & συνεχής προσπάθεια, όπως διδάσκει η βιο-θεωρία της Μαρί Κιουρί που μέσα από την ταπεινοφροσύνη, την μεθοδικότητα & την εργατικότητα αλλά και το όραμα να ευεργετήσει τον κόσμο, έφτασε στο απόγειο της επιστημονικής καταξίωσης & επιτυχίας.
Αλλά ας εμβαθύνουμε περισσότερο στο τι κάνουν οι άνθρωποι που αγαπούν τη ζωή τους…που αγαπούν τη ζωή. Τα “πράγματα” που κάνουν οι άνθρωποι που αγαπούν τη ζωή τους… Οικοδομούν υγιείς σχέσεις με θετικούς ανθρώπους.
– Οι άνθρωποι που αγαπούν τη ζωή τους…
ξεκινάνε από μία βασική παραδοχή, ότι οι σχέσεις είναι εκ των ων ουκ άνευ για την προσωπική ευτυχία και ανάπτυξη του καθενός. Πρέπει όμως να είναι θετικές & υγιείς οι σχέσεις, που εμπλουτίζουν & διανθίζουν τη ζωή μας και τον ψυχικό μας κόσμο. Οι άνθρωποι που αγαπάνε τη ζωή τους όχι απλώς διαλέγουν θετικοί άνθρωποι να τους περιστοιχίζουν προκειμένου να δέχονται θετική τροφοδότηση από ανθρώπους γύρω τους και ταυτόχρονα συνειδητά βγάζουν απ’ έξω τα αρνητικά άτομα, ακόμα και αν είναι συγγενείς τους. Οι άνθρωποι που αγαπάνε τη ζωή τους βάζουν όρια στους άλλους και ξέρουν ότι δεν πρέπει διαρκώς να υποκύπτουν & να ενδίδουν στις πιέσεις , παροτρύνσειςή τις προσταγές των άλλων για να διατηρούν τις σχέσεις τους ή την καλή γνώμη που οι άλλοι έχουν για αυτούς. Τέλος, ξέρουν να λένε «όχι» και να υπερασπίζονται τη γνώμη τους. Με αυτό τον τρόπο οι άνθρωποι που αγαπάνε τη ζωή τους είναι συνειδητοποιημένοι, δεν αμφιβάλλουν, δε φοβούνται, δεν καταπιέζονται, δεν καταδυναστεύονται και ορίζουν τον εαυτό τους, την ποιότητα των σχέσεών τους και την ποιότητα της ζωής τους.
Συνειδητοποιούν την πολλαπλότητα των ρόλων τους…
– Οι άνθρωποι που αγαπάνε τη ζωή τους…
συνειδητοποιούν ότι μπορούν να αναλάβουν πολλούς, πολυσχιδείς & πολύπλευρους ρόλους, οι οποίο μπορεί και να είναι αντικρουόμενοι πολλές φορές και να χρειάζεται να επιστρατεύονται διαφορετικές ικανότητες και να αξιοποιούν πολλά & διαφορετικά στοιχεία της προσωπικότητάς τους. Αυτή η συνειδητοποίηση συμβάλλει στο να κατανοούν οι ανθρώποι <<που αγαπάνε τη ζωή τους>>, να μην δειλιάζουν απέναντι στο ενδεχόμενο αλλαγών, να μην λιποψυχούν, να είναι ακμαίοι και κραταιοί, να μην είναι στατικοί, να προσπαθούν να βελτιώνονται κάθε μέρα, να αποδέχονται τον εαυτό τους και να καλλιεργούν τις ικανότητες και τις δεξιότητές τους και εν τέλει να αντλούν χαρά & ικανοποίηση από τον κάθε ρόλο.
Οι πολλαπλοί αυτοί ρόλοι μπορεί να είναι: «μητέρας, κόρης, εργαζομένης, φίλης, συναδέλφου, συγγραφέα, αναγνώστριας, ταξιδιώτισσας, πολίτη…» κλπ.
Κάθε ρόλος ανοίγει νέες προοπτικές,¨διανοίγει νέους ορίζοντες & προοπτικές είναι μία πρό(σ)κληση για κάτι νέο, για μια μικρή δημιουργία, για αυτοβελτίωση. Η πολλαπλότητα των ρόλων ενέχει μια διαρκή αλλαγή & εξελικτική πρόοδο και οι αλλαγές είναι το αντιστάθισμα ή μάλλον…
Το “αντίδοτο” στις τύψεις, αναστολές, υπαναχωρήσεις, αναβολές, αμφιβολίες και ένα δεύτερο επίπεδο αποσοβεί το ενδεχόμενο αδράνειας, στασιμότητας και … θλίψης
Αναγνωρίζουν και διακρίνουν το σημαντικό από το ασήμαντο…
– Οι άνθρωποι που αγαπάνε τη ζωή τους…
πολύ γρήγορα αντιλαμβάνονται ότι πρέπει να αξιοποιούν & να επενδύουν το χρόνο και την ενέργειά τους στα σημαντικά & σπουδαία πράγματα, πρόσωπα, καταστάσεις και απλώς να εξοβελίζουν & να απομακρύνουν καθετί ασήμαντο & επιβλαβές (φίλοι, συγγενείς, συνεργάτες, καταστάσεις). Όσο απλό ακούγεται αυτό στη θεωρία, τόσο δύσκολο είναι στην πράξη. Ωστόσο, αποτελεί ένα από τα κλειδιά της της ιδανικής & υγιούς ζωής, να μπορεί κανείς να αντιληφθεί τι είναι σημαντικό & ωφέλιμο για τον ίδιο και να αφιερώσει χρόνο και ενέργεια, να αφοσιωθεί σε αυτό με όλες τους τις δυνάμεις…στην αποστολή του να δημιουργήσει & να διαμορφώσει μια ζωή ποιοτική, με σκοπό, περιεχόμενο & ουσία. Μπορεί να είναι η οικογένεια, η εργασία του, το χόμπι του, κάτι μικρό ή κάτι μεγάλο, δεν έχει σημασία.
Σημασία έχει να μπορεί κανείς να στρέψει την προσοχή του σε αυτό το σημαντικό πράγμα και να επιδοθεί συστηματικά, σε βάθος, με πάθος, με ευχαρίστηση …με απόλαυση. Να μην το αναβάλει για αργότερα. Όταν κανείς βάζει αξιόλογα για τον ίδιο πρόσωπα και πράγματα στη ζωή του, γίνεται πιο ήρεμος, πιο χαρούμενος, πιο ευχαριστημένος.
Θέτουν το πλαίσιο, τους κανόνες & τις προτεραιότητες στη ζωή τους… μόνοι τους
– Οι άνθρωποι που αγαπάνε τη ζωή τους…
δεν είναι ετερόφωτοι, δεν περιμένουν από κάποιους άλλους να τους πούνε τι πρέπει να κάνουν, δεν ποδηγετούνται, δεν χειραγωγούνται, δεν δέχονται υποδείξεις , παροτρύνσεις από άτομα που δεν τους αναγνωρίζουν το δικαίωμα να εκφέρουν άποψη για προσωπικά θέματα ή πώς να κάνουν κάτι ή τι είναι σωστό ή τι είναι καλό. Όταν οι άνθρωποι έχουν ανάγκη από συμβουλές, υποστήριξη & καθοδήγηση και αρχίζουν να τις υιοθετούν στα τυφλά, είτε τις πιστεύουν είτε όχι, το πιθανότερο είναι ότι δε θα πετύχουν, επειδή δεν έχουν προσωπικό στόχο και προσωπική εμπλοκή & συμμετοχή σε αυτό που κάνουν. Οι άνθρωποι που αγαπάνε τη ζωή τους καθορίζουν τι είναι σημαντικό για τους ίδιους και προσηλώνονται σε αυτό, ακολουθούν αυτή την κατεύθυνση που δίνει νόημα και σκοπό στη ζωή τους.
Αναγνωρίζουν ότι οι μικρές χαρές είναι σημαντικές…
– Οι άνθρωποι που αγαπάνε τη ζωή τους…
δεν αναμένουν μοιρολατρικά να τους έρθει εξ’ ουρανού μία μεγάλη χαρά (γάμος, γέννηση παιδιού, προαγωγή, επαγγελματική επιτυχία, χρήματα, κλπ) για να αισθανθούν ψυχική ανάταση, ανακούφιση… χαρά. Γνωρίζουν ότι η ευτυχία και η χαρά <<κρύβονται>> στα μικρά καθημερινά πράγματα, τα οποία προσπερνάμε & αγνοούμε, αλλά όταν τα προσέξουμε & τα δεχθούμε στη ζωή μας, δρουν προσθετικά και στο τέλος της ημέρας κάνουν τον άνθρωπο να πει «σήμερα ήταν μια καλή ημέρα, νιώθω όμορφα». Έτσι, οι άνθρωποι που αγαπάνε τη ζωή τους φροντίζουν να υιοθετούν συνήθειες που τους ευχαριστούν, να ασχολούνται με όσα τους εμπνέουν & τροφοδοτούν με νόημα τη ζωή τους και φροντίζουν , ώστε να αποτελέσει μέρος της ζωής τους.
Παράλληλα, ξέρουν ότι δεν πρέπει να επιτρέπουν σε μικρά, ασήμαντα & επουσιώδη αρνητικά πράγματα να τους επηρεάζουν την καλή διάθεση και μαθαίνουν να τα προσπερνούν για να επικεντρωθούν στα θετικά
Δίνουν νόημα στη ζωή τους…
– Οι άνθρωποι που αγαπάνε τη ζωή τους…
δεν ξοδεύουν την κάθε τους μέρα βάζοντας την στον “αυτόματο πιλότο, ροκανίζοντας πολύτιμο χρόνο. Οι άνθρωποι που αγαπάνε τη ζωή τους δίνουν το προσωπικό νόημα στη ζωή τους και φροντίζουν οι πράξεις τους να συμβαδίζουν με τα πιστεύω τους, την αξιακές τους αρχές, τα ιδεολογικά τους προτάγματα, τις αξιώσεις, τις προσδοκίες τους… το νόημα, εν τέλει που θέλουν να δώσουν στη ζωή τους. Παρόλο που πρόκειται για μια απλή αλήθεια, για πολλούς είναι δύσκολο να εφαρμόσουν κάτι τέτοιο, επειδή δεν έχουν συνειδητοποιήσει τη σύνδεση & την αιτιώδη συσχέτιση ανάμεσα στο προσωπικό νόημα και τις πράξεις τους.
Ένα παράδειγμα είναι οι άνθρωποι που επιθυμούν να έχουν φίλους (ένα σημαντικό νόημα της ζωής τους είναι η φιλία), αλλά δεν επενδύουν χρόνο στους φίλους, δεν ξέρουν να τους ακούνε, λογομαχούν, έρχονται σε ρήξη κάτι που συνάδει με το σκοπό τους. Όταν ευθυγραμμίσει κανείς το νόημα της ζωής του με τις πράξεις του, τότε αγαπάει πραγματικά τη ζωή του.
Επικεντρώνονται στο παρόν και το μέλλον και δεν αναμοχλεύουν το παρελθόν…
– Οι άνθρωποι που αγαπάνε τη ζωή τους…
δεν εμμένουν & δεν προσκολλώνται στο παρελθόν τους, δε ζουν στη σκιά του τι έγινε και τους στοίχισε συναισθηματικά, τους θύμωσε, τους τραυμάτισε, τους στιγμάτισε. Δεν αναλώνονται στο να σκέφτονται «γιατί έγιναν έτσι τα πράγματα..», να αναμασούν τα ίδια και τα ίδια, να αναρωτιούνται & να περιστρέφονται οι σκέψεις τους γύρω από περιττές εικασίες για το «τι θα είχε γίνει αν..». Οι άνθρωποι που αγαπάνε τη ζωή τους παίρνουν τη ζωή τους στα χέρια τους και επικεντρώνονται στο να αλλάξουν όσα είναι εφικτό & μπορούν, ενώ αποδέχονται να παραμερίσουν όσα δεν αλλάζουν. Οι άνθρωποι αυτοί δε τελματώνουν σε αρνητικές σκέψεις και συναισθήματα, γιατί ξέρουν ότι αυτό θα τους οδηγήσει σε αδιέξοδο. Προσηλώνοντας την προσοχή τους στο παρόν, οργανώνουν τη ζωή τους με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, με βάση τις δικές τους προδιαγραφές και επιθυμίες.
Θέτουν στόχους και κάνουν προσωπικές επιλογές…
– Οι άνθρωποι που αγαπάνε τη ζωή τους…
βάζουν στόχους και κάνουν τις επιλογές τους, γνωρίζοντας ταυτόχρονα ότι δεν θα πρέπει πρώτα να δούνε τα αποτελέσματα ώστε στη συνέχεια να είναι ικανοποιημένοι. Οι άνθρωποι που αγαπάνε τη ζωή τους επενδύουν στην πορεία και δίνουν αξία στη διαδικασία, στο ταξίδι για την προσωπική τους Ιθάκη. Επίσης γνωρίζουν ότι η κάθε επιλογή έχει ένα τίμημα για κάθε τι που διαλέγουμε, υπάρχει κάτι άλλο το οποίο δεν επιλέξαμε και δεν γνωρίζουμε εκ των προτέρων αν αυτό το κάτι άλλο θα ήταν καλύτερο. Οι άνθρωποι που αγαπάνε τη ζωή τους δε μετανιώνουν, δεν αμφιταλαντεύονται, δε νιώθουν τύψεις όλη την ώρα και δεν κατηγορούν τον εαυτό τους για κάθε μικρό ή μεγάλο σφάλμα. Αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους, προσπαθούν να διδαχθούν από τα λάθη τους, να γίνουν “σοφότεροι” και να διορθώσουν τα πράγματα, αλλά δεν είναι ανελέητοι με τον εαυτό τους και τις επιλογές τους, επειδή γνωρίζουν ότι αυτό είναι μονόδρομος και δεν θα τους οδηγήσει κάπου.
Διέπονται από ευγνωμοσύνη για τα προτερήματά τους και τη ζωή τους…
– Οι άνθρωποι που αγαπάνε τη ζωή τους…
γνωρίζουν που υπερτερούν, που διαθέτουν συγκριτικό πλεονέκτημα, ποια είναι τα προτερήματά τους και… τα αξιοποιούν. Δεν αυτομαστιγώνονται για τα όποια ελαττώματά τους ή λανθασμένες επιλογές τους, αλλά συνειδητά εστιάζουν στα θετικά τους στοιχεία και προσπαθούν να τα αξιοποιούν σε καθημερινή βάση. Οι άνθρωποι που αγαπάνε τη ζωή τους αξιολογούν θετικά και αναγνωρίζουν τα όσα καλά έχουν στη ζωή τους και δε κινούνται με φθόνο, κακία & μικροψυχία για όσα δεν έχουν. Αυτό δε σημαίνει ότι δεν προσπαθούν για το καλύτερο. Αντίθετα, οι άνθρωποι που αγαπάνε τη ζωή τους ξεκινούν από μία βάση ευγνωμοσύνης και αυτοεκτίμησης και στη συνέχεια προσπαθούν να βελτιώσουν τον εαυτό τους και την ποιότητα της ζωής τους, πάντα σε ένα θετικό πλαίσιο αναγνώρισης ότι η ζωή τους βρίθει ομορφιάς, θετικότητας, ευτυχίας.
του Λάσκαρη Κωνσταντίνου
(14758)