Η υπογονιμότητα είναι ένα σχετικά συχνό πρόβλημα αλλά επίσης είναι και ένα γεγονός που αγγίζει βαθιά την ψυχή των ζευγαριών που εμπλέκονται στο πρόβλημα αυτό. Έτσι, το πρόβλημα αυτό είναι πιο συχνό απ’ ότι συχνά ο κόσμος συνειδητοποιεί. Υπολογίζεται ότι 1 στα 6 ζευγάρια έχει κάποια δυσκολία στην σύλληψη του αριθμού των παιδιών που θέλουν να έχουν.
Στο παρελθόν οι άνθρωποι είχαν μικρό έλεγχο της γονιμότητάς τους και τα ζευγάρια που δεν αποκτούσαν παιδί δεν είχαν πολλές επιλογές από το να αποδεκτούν το γεγονός αυτό. Τώρα υπάρχουν μεγαλύτερες ελπίδες προς αυτή την κατεύθυνση αλλά μαζί με αυτές τις ελπίδες έρχεται και πιθανότητα μακροχρονίων θεραπειών που περιλαμβάνουν πιθανώς επεμβατικές και ακριβές μεθόδους, οι οποίες μπορεί και να μην έχουν αποτέλεσμα.
Βέβαια, αν η θεραπεία επιτύχει όλα φαίνονται να αξίζουν τον κόπο αλλά αν δεν επιτύχει η δυσκολία για το ζευγάρι να αποδεχτεί το γεγονός της ελαττωμένης γονιμότητας γίνεται μεγαλύτερη.
Υπάρχει επίσης και η λεγόμενη «ιδιοπαθής» ή «ανεξήγητη» υπογονιμότητα, στην οποία οι γιατροί δεν έχουν πολλά πράγματα που μπορούν να κάνουν. Παρ’ όλα αυτά δεν ξέρουμε αν μπορούν να γίνουν και άλλα πράγματα για να βοηθηθεί η γονιμότητα της γυναίκας.
Π.χ. έχει αποδεικτεί ότι η κατανάλωση αρκετού ποσού καφεΐνης μπορεί να καθυστερήσει και να μειώσει της πιθανότητες σύλληψης μία γυναίκας. Παρόλο που πολλές γυναίκες που πίνουν καφέ τσάι και κόλα μένουν έγκυες, εκείνες που μπορεί να υποφέρουν από οριακή υπογονιμότητα, μπορεί να μην επιτύχουν μία σύλληψη.
Οι εναλλακτικές μέθοδοι ιατρικής δεν έρχονται να αντικαταστήσουν την παραδοσιακή ιατρική αλλά να την συμπληρώσουν και να την βοηθήσουν ώστε στο τέλος να μπορούν να επιτευχθούν περισσότερες κυήσεις.
Με την μέθοδο αυτή μπορεί να δημιουργηθούν διάφορες μικρές ανισορροπίες και διάφορες περιοχές μη άριστης υγείας για τη γυναίκα και έτσι το γυναικείο σώμα (καθώς και το αντρικό σώμα που μπορεί επίσης να έχει επίσης πρόβλημα) να γίνει πιο δυνατό.
Από την άλλη πλευρά…
υπάρχουν πολλά ζευγάρια που θα μπορούσαν να αποφύγουν τους κινδύνους της χρήσεως πολλών φαρμάκων στα οποία δεν έχουν κανέναν έλεγχο και τα οποία έχουν και τυχόν παρενέργειες. Έχουν υπάρξει ορισμένες αναφορές στην βιβλιογραφία για αυξημένο ποσοστό καρκίνου των ωοθηκών σε γυναίκες που έχουν πάρει φάρμακα διέγερσης της ωορρηξίας στο παρελθόν καθώς και καρκίνου στα παιδιά μητέρων που πήραν τέτοια φάρμακα.
Ένας άλλος παράγοντας στον οποίο απευθύνονται οι εναλλακτικές μέθοδοι της υποστήριξης της υπογονιμότητας είναι ο παράγοντας των καθ’ έξιν εκτρώσεων. Μια γυναίκα μπορεί να μην έχει πρόβλημα σύλληψης, μπορεί όμως να μην μπορεί να κρατήσει τα παιδιά που συλλαμβάνει και να τα αποβάλλει.
Οι εναλλακτικές μέθοδοι υποβοήθησης της ελαττωμένης γονιμότητας όχι μόνο θα βοηθήσουν την αύξηση της γονιμότητας της γυναίκας αλλά θα βοηθήσουν και στην αύξηση των πιθανοτήτων συγκράτησης του εμβρύου. Εκτός από αυτά ας μην ξεχνάμε ότι είναι μέθοδοι χωρίς σχεδόν καθόλου παρενέργειες, χωρίς φάρμακα, οι οποίες είναι πάρα πολύ δύσκολο να βλάψουν, αν υποθέσουμε ότι δεν θα κάνουν κανένα καλό.
Η δυνατότητα τους επίσης να βοηθήσουν στην αύξηση του επιπέδου υγείας του παιδιού που πρόκειται να γεννηθεί είναι επίσης υπαρκτή.
Δυστυχώς…
τα ζευγάρια που παρουσιάζουν μια δυσκολία στο να αποκτήσουν παιδί συνήθως έχουν και υψηλότερο ποσοστό αποβολών. Πολλά άτομα διστάζουν να χρησιμοποιήσουν εναλλακτικές μεθόδους φοβούμενα την αποτυχία. Παρόλα αυτά αν τίποτε άλλο δεν έχει αποδώσει, μπορεί να μπουν στον πειρασμό να δοκιμάσουν και τις μεθόδους αυτές. Τα αποτελέσματα μπορεί να είναι πραγματικά εκρηκτικά. Μπορεί να ακολουθήσει μία εγκυμοσύνη η οποία θα διατηρηθεί και θα γεννηθεί ένας σωστός τοκετός ενός υγιούς παιδιού.
-
Η ΥΠΟΓΟΝΙΜΟΤΗΤΑ ΣΗΜΕΡΑ
Υπολογίζεται ότι ένα 15% περίπου των ζευγαριών θα πάσχει από κάποιο πρόβλημα υπογονιμότητας. Το ποσοστό αυτό μπορεί να μην έχει εκτιμηθεί σωστά καθώς περιλαμβάνει μόνο τα ζευγάρια εκείνα που αναζητούν ιατρική βοήθεια για το πρόβλημά του. Υπάρχουν όμως και άλλα ζευγάρια που είναι προετοιμασμένα να αποδεχθούν την υπογονιμότητά τους, δεν αποκτούν παιδί αλλά και δεν προσπαθούν ενεργά για κάτι τέτοιο.
Τα ποσοστά των ατόμων με υπογονιμότητα τείνουν να αυξάνουν, και αυτό γίνεται γιατί αυξάνεται η άποψη ότι η ελαττωμένη γονιμότητα είναι μία κατάσταση η οποία αντιμετωπίζεται.
Έτσι περισσότερα ζευγάρια πλησιάζουν τον γιατρό τους για να λάβουν βοήθεια. Το θέμα της υπογονιμότητας αναφέρεται συχνά στα μέσα μαζικής ενημέρωσης και έχουν βρεθεί καινούργιες μέθοδοι μικρογονιμοποίησης οι οποίες προσφέρουν περισσότερες ελπίδες εκεί όπου παλαιότερα δεν υπήρχε καμία.
Τώρα…
μπορεί να υπάρξει γονιμότητα και σύλληψη ακόμα και με ένα ή δύο ζωντανά σπερματοζωάρια από πλευράς του συζύγου ή και με κανένα ζωντανό σπερματοζωάριο με την χρησιμοποίηση των σπερματίδων.
Εκτός από αυτά, η συχνότητα των σλαμιδιακών νόσων αυξάνεται. Οι λοιμώξεις αυτές μπορεί να έχουν κάποια επίδραση στην διαβατότητα των σαλπίγγων των γυναικών και να μειώνουν τις πιθανότητες φυσιολογικής σύλληψης ή να αυξάνουν τις πιθανότητες εξωμήτριου κυήσεως.
Επιπροσθέτως, ο αριθμός ζωντανών σπερματοζωαρίων στον αντρικό πληθυσμό γενικά μειώνεται σταδιακά. Δεν είναι γνωστός ακόμα ο τρόπος με τον οποίο το σπέρμα έχει την ικανότητα να γονιμοποιεί ένα ωάριο. Είναι δυνατόν σπέρμα που εμφανίζεται φυσιολογικό να μην μπορεί να γονιμοποιήσει ένα ωάριο, όταν αυτά τοποθετηθούν μαζί κατά την διάρκεια της διαδικασία της IVS.
Για να καταλάβουμε την πραγματική γονιμότητα του άντρα είναι σημαντικό να αναλύσουμε το σπέρμα τουλάχιστον μία ή δύο φορές πριν μπορέσουμε να καταλάβουμε τις διάφορες ποικιλίες που μπορεί να υπαχθούν στον αριθμό των σπερματοζωαρίων και των άτυπων μορφών.
Στην γονιμότητα του σπέρματος παίζει ρόλο ο αριθμός των σπερματοζωαρίων, η ικανότητα, η προωθητική ικανότητα αυτών, καθώς και ο αριθμός των αυτών των μορφών.Ένας μέσος αριθμός σπερματοζωαρίων είναι περίπου 100.000 ανά ml και μπορεί να υπάρχουν 3,5 ως 13 ml σε κάθε εκσπερμάτωση.
Τα σπερματοζωάρια παράγονται σε ρυθμό 1800 ανά δευτερόλεπτο από κάθε όρχυ. Αριθμός σπερματοζωαρίων κάτω από 20 έως 40 εκατομμύρια ανά ml και κάτω από 20 εκ ανά ml θεωρείται χαμηλός με πολύ μικρή πιθανότητα γονιμοποίησης παρόλο που η γονιμοποίηση δεν θεωρείται αδύνατη απλώς μπορεί να χρειαστεί περισσότερος χρόνος για την σύλληψη.
Ελάττωση της παραγωγής ή της λειτουργίας του σπέρματος μπορεί να προέρχεται από γενετικούς λόγους, καθυστερημένη κάθοδο των όρχεων (κρυψορχία), μαγουλάδες, χλαμύδια, καρκίνο, κιρσοκήλη, ακτινοβόληση, κυτταροτοξικά φάρμακα, άλλα φάρμακα και περιβαλλοντικούς παράγοντες.
Επίσης, μπορεί να υπάρχουν διαταραχές στην μεταφορά του σπέρματος λόγω αυτοάνοσης υπογονιμότητας (μία κατάσταση στην οποία μπορεί ο άνδρας να παράγει αντισώματα στο δικό του το σπέρμα), απόφαση του σπερματικού πόρου, καθώς και προβλήματα εκσπερμάτισης όπως η παλίνδρομη εκσπερμάτωση.
Από την πλευρά της γυναίκας μπορεί να υπάρχουν προβλήματα στην ωορρηξία, όπως είναι η πολυκυστικές ωοθήκες, ο υπογοναδισμός, οι διαταραχές στην λειτουργία του υποθαλάμου, η περβολατιναιμία, προωθητική ανεπάρκεια, ανορεκτικοί κύκλοι, όχι καλής ποιότητας ωάρια, κυταροτοξικά φάρμακα, άλλα φάρμακα, ακτινοβόληση, κάπνισμα.
Η ενδομητρίωση επίσης είναι ένας παράγων που ελαττώνει τις πιθανότητες μίας εγκυμοσύνης. Είναι γεγονός ότι η ενδομητρίωση μπορεί να προκαλέσει ενδοπυελικές συμφύσεις μειώνοντας έτσι τις πιθανότητες για μία σύλληψη.
Παρόλα αυτά πολλές γυναίκες με ελαφριά ως έντονη ενδομητρίωση μπορούν να μείνουν έγκυες. Η ενδομητρίωση διαγιγνώσκεται με την λαπαροσκόπηση.
Πολλές γυναίκες δεν γνωρίζουν ότι έχουν ενδομητρίωση μέχρι να εξεταστούν ενδοσκοπικά. Τα συμπτώματα της ενδομητρίωσης δεν είναι ειδικά, και μία γυναίκα μπορεί να έχει συμπτώματα ενδομητρίωσης, ενώ να μην αποδειχθεί ότι έχει την νόσο, κατά την διάρκεια μίας λαπαροσκόπησης.
Μία γυναίκα μπορεί επίσης να υποφέρει από απόφραξη των σαλπίγγων ή από χλαμυδιακή λοίμωξη, οντότητες οι οποίες και οι δύο μπορεί να μειώσουν τις πιθανότητες γονιμότητας.
(Έχει βρεθεί ότι οι 3 από τις 4 γυναίκες που έχουν υπογονιμότητα που οφείλεται σε σαλπιγγικό παράγοντα ή που έχουν εξωμήτριο κύηση, είχαν χλαμυδιακή λοίμωξη.)
Υπάρχει επίσης και η ανεξήγητη γονιμότητα που αναφέρθηκε προηγουμένως. Υπάρχουν πολλές γυναίκες οι οποίες μπορεί να έχουν μία επαφή και να μείνουν κατευθείαν έγκυες, αυτές που λέμε ότι μένουν έγκυες «με τον αέρα».
Από την άλλη πλευρά…
υπάρχουν πολλές οι οποίες μπορεί να προσπαθούν για χρόνια και να έχουν κάνει όλες τις εξετάσεις και παρόλα αυτά να μην μπορούν να μείνουν έγκυες. Εδώ υπάρχουν διάφοροι παράγοντες που μπορεί να παίζουν ρόλο και να μην έχουν εξεταστεί από την σύγχρονη ιατρική.
Για παράδειγμα, οι ελλείψεις διαφόρων ιχνοστοιχείων ή βιταμινών, η λήψη ορισμένων ουσιών σε χρόνιο επίπεδο, όπως είναι ο καφές ή το αλκοόλ, η αύξηση ή η υπερβολική μείωση του βάρους, η ψυχολογική κατάσταση της γυναίκας καθώς και το σωματικό ή ψυχολογικό στρες. Το στρες μπορεί επίσης να επηρεάσει και τους άντρες, με αποτέλεσμα πτώση του αριθμού των σπερματοζωαρίων.
Ο ψυχολογικός παράγοντας είναι πολύ σημαντικός παράγοντας για το υπογόνιμο ζευγάρι επειδή υπάρχει η επιβάρυνση της κοινωνίας, υπάρχει η επιβάρυνση των διαπροσωπικών σχέσεων του ζευγαριού μέσα στον γάμο, η σχέση του με τους συγγενείς και άλλα άτομα, η πίεση της υπογονιμότητας σε κάθε ένα από αυτά τα δύο άτομα του ζευγαριού, καθώς και η ψυχολογική πίεση όταν το ζευγάρι αυτό βρίσκεται μέσα στην διαδικασία μίας προσπάθειας για υποβοηθούμενη τεχνητή γονιμοποίηση.
Υπάρχει επίσης η βιολογική ανάγκη της γυναίκας και του άντρα, για ένα παιδί, καθώς και το στρες της στέρησης αυτής της ψυχολογικής ανάγκης.
Σε όλα αυτά θα πρέπει να προστεθεί και η επιβάρυνση της εξάρτησης από το γιατρό που βοηθά το ζευγάρι επειδή πολλές φορές αυτοί νομίζουν ότι αυτός είναι ο μόνος που μπορεί να τους βοηθήσει, να τους καταλάβει και να τους προσφέρει κάποιες ελπίδες. Μπορεί να νιώθουν την υποχρέωση να είναι καλοί ασθενείς, και να ξοδεύουν αρκετή ενεργητικότητα στην προσπάθεια προς αυτήν την κατεύθυνση.
Έτσι λοιπόν, θα πρέπει να υιοθετηθούν τρόποι αύξησης της ποιότητας ζωής και μεγιστοποίησης των δυνατοτήτων. Στην σύγχρονη εποχή έχει έρθει ο καιρός πια να συμπληρωθεί η εξωσωματική γονιμοποίηση και με την αντιμετώπιση του ατόμου σαν ένα όλον.
Είναι πολύ σημαντικό το άτομο να μπει πιο ολοκληρωμένο και πιο υγιές στην διαδικασία αυτή. Θα πρέπει να χρησιμοποιηθούν μέθοδοι χαλάρωσης και βελτίωσης της υγείας, οι οποίες εάν τύχει να μην έχουν ως αποτέλεσμα την γέννηση ενός παιδιού, τουλάχιστον θα αυξήσουν την ικανότητα των ατόμων να απολαμβάνουν την ζωή ενώ συνεχίζουν να προσπαθούν να ξεπεράσουν τα προβλήματα τους.
Το άρθρο υπογράφει ο Ευάγγελος Γκικόντες | μαιευτήρ – χειρουργός / γυναικολόγος
(Για περισσότερες πληροφορίες δείτε στο: http://www.diagnostiki.gr/el/)
Στοιχεία επικοινωνίας:
Διεύθυνση: Γ’ Σεπτεμβρίου 167
Τηλέφωνα: 210 8677916, 210 8662137, 210 8665518
(10326)